Στη μεσαία γραμμή και προς την περιοχή του Νικοπολίδη, ο Ντουντού κλέβει τη μπάλα από έναν αντίπαλο του και χωρίς χρονοτριβή με βαθιά μπαλιά εξήντα μέτρων βρίσκει ξεμαρκάριστο τον Γκαλέτι. Ετσι ξεκίνησε η φάση που κατάληξε στο δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού. Την ώρα λοιπόν που ο Ντιόγκο σκοράρει και πανηγυρίζει ο Ντουντού αντί να τρέξει στα πανηγύρια πάει στον πάγκο για να δροσιστεί...Μπορείς να το δεις και σαν συμπεριφορά ενός μισθοφόρου που απλά διεκπεραίωσε την δουλειά του. Προφανώς δεν πρόκειται περί αυτού.
Ο βραζιλιάνος διεθνής "βασανίστηκε" αρκετά στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Τον "βασάνισαν" οι υπερκινητικοί Μπαστιά - Καρντόζο, τον "βασάνισε" κι ο Πατσατζόγλου αναγκάζοντας τον να παίζει ουσιαστικά για δύο. Αν αφαιρέσουμε από το παιχνίδι την μακρινή μπαλιά του Ντουντού στον Γκαλέτι, έχουμε έναν πολύ καλό αμυντικό χαφ. Τόσο καλό όσο οι αντίπαλοι του Μπαστιά και Καρντόζο. Αν στον γενικό λογαριασμό βάλουμε τη συγκεκριμένη μπαλιά, έχουμε απάντηση στο ερώτημα γιατί ο Ντουντού κοστίζει 5-6 εκατομμύρια ευρό ενώ οι άλλοι δύο μαζί πολύ λιγότερα.
Σε γενικές γραμμές κάπου εκεί πρέπει να συνοψίσουμε τη διαφορά ανάμεσα στον πολύ καλό Αστέρα και τον Ολυμπιακό. Κατά τα λοιπά ο Φιλομένο έδειξε την εκτελεστική του δεινότητα με την ευγενική "χορηγία" του Πατσατζόγλου και ο Ζαϊρί με τις ντρίπλες τις ποδιές και τις προσποιήσεις του έδειξε στον Κόκκαλη ότι έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που όλοι ξέρουμε ότι λατρεύει ο πρόεδρος...
Το εξαιρετικό παιχνίδι που είδαμε στην Τρίπολη φέρνει τον Ολυμπιακό σε απόλυτη θέση ισχύος. Πιστοποιεί ταυτόχρονα ότι η διαφορά ανάμεσα στο ουσιαστικό και θεαματικό παιχνίδι είναι αυτή που ξεχωρίζει τον Λέτο από τον Γκαλέτι. Και οι δύο βρέθηκαν σε κακή μέρα. Τη μία φορά, όμως, που ο Γκαλέτι βρέθηκε σε επίκαιρη θέση σέντραρε εκεί ακριβώς που βρισκόταν ο Ντιόγκο...
Α! και κάτι ακόμα. Αν ο Ντιόγκο είχε στο νου του την αντίπαλη εστία όπως το κάνει ο Νταρμπισάιρ θα είχε πετύχει περισσότερα γκολ στο πρωτάθλημα...