Ηταν ωραίο το ταξίδι

Εξετάζοντας τη μορφή του παιχνιδιού, ο Τεν Κάτε όλα τα διάβασε σωστά. Για ένα ημίχρονο η Βιγιαρεάλ βρέθηκε μπλοκαρισμένη. Το κέντρο του Παναθηναϊκού με πρώτο και καλύτερο τον Σιμάο κέρδισε τις περισσότερες μονομαχίες και δεν επέτρεψε στους ισπανούς να προβληματίσουν τον Γκαλίνοβιτς. Τούτη τη φορά απαιτείται μεγάλη φαντασία για να πέσει πάνω στον Τεν Κάτε ο λίθος του αναθέματος για τον αποκλεισμό. Βέβαια στο μυαλό του κάθε οπαδού εκείνο που μετράει είναι η πρόκριση. Ωστόσο τώρα που ολοκληρώθηκε η ευρωπαϊκή περιπέτεια αξίζει τον κόπο να μην ξεχάσουμε το ταξίδι. Ηταν συναρπαστικό, απρόσμενο, με νίκες εκτός έδρας που θα περάσουν χρόνια πολλά για να ξεχαστούν. Το χειροκρότημα (έστω χλιαρό) που ακούστηκε μετά το τέλος του ματς από την εξέδρα, ίσως να σημαίνει ότι ο κόσμος αρχίζει να εκτιμά.

Ο Παναθηναϊκός έφυγε από τη διοργάνωση γιατί δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την έδρα του. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Εδώ δεν πρόκειται για μια "στιγμιαία" αδυναμία. Πρόκειται για ένα σημαντικό αγωνιστικό πρόβλημα του τριφυλλιού που δεν γίνεται να λυθεί από τη μια μέρα στην άλλη. Φυσικά δεν μπορούσε να λυθεί από την ώρα που ο Ιμπαγάσα με το ξερό σουτ (ίσως και κόντρα στη ροή του αγώνα) αιφνιδίασε τον Γκαλίνοβιτς και άνοιξε το σκορ. Τηρουμένων των αναλογιών πάλι καλά που ήρθε νωρίς η ισοφάριση από τον σούπερ Μάντζιο. Ο Τεν Κάτε δικαιολογημένα έδωσε εντολή για επίθεση και τότε δόθηκε η δυνατότητα στη Βιγιαρεάλ να κινηθεί στους ελεύθερους χώρους. Τότε (μετά το 1-1) φάνηκε η ποιότητα της ανωτερότητας.

Ο κόουτς ήξερε το ρίσκο αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ο Παναθηναϊκός εξάντλησε τις δυνατότητες του απέναντι στο «κίτρινο υποβρύχιο». Θα μπορούσε να είχε πάθει ζημιά στο "Μαδριγκάλ" που η άμυνα του πέρασε εφιαλτικές στιγμές. Την πάτησε εδώ χωρίς μέχρι την ώρα του πρώτο γκολ να έχει «δόσει δικαιώματα» στην αντίπαλο του. Μιας και από σήμερα θα αρχίσει σιγά - σιγά ο απολογισμός της έτσι κι αλλιώς πετυχημένης πορείας του Παναθηναϊκού στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, το κέρδος δεν περιορίζεται σ' αυτούς αλλά σίγουρα ξεκινάει: Ο Σιμάο κι ο Μάντζιος είναι οι δύο παίκτες που πάνω τους στηρίχθηκε αυτή η πορεία. (Η περίπτωση του Καραγκούνη βρίσκεται υπεράνω κάθε αναφοράς).

Ο Mοζαμβικανός αναδεικνύεται σε έναν από τους καλύτερους αμυντικούς χαφ της διοργάνωσης. Αψεγάδιαστος στην ανασταλτική δουλειά χρειάζεται μόνο να αυξήσει τη συμμετοχή του στην ανάπτυξη του παιχνιδιού για να κάνει το άλμα σε κορυφαίο ευρωπαϊκό κλαμπ. Ο Βαγγέλης κάνει ήδη πολλούς μάνατζερ να αναρωτιούνται γιατί πέρασε αλλά δεν κόλλησε πέρσι στην Αϊντραχτ. Μακάρι να μην το πληροφορηθούν ποτέ και στο γήπεδο να βλέπουν έναν σοβαρό και αποτελεσματικό Βαγγέλη που δυστυχώς απουσιάζει πολλές φορές από το ελληνικό πρωτάθλημα.