Ο Ότο Ρεχάγκελ, ο Μέσι και ο Κακά

Η πιο λαμπρή περίοδος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ολοκληρώνεται με την απόφαση του Ότο Ρεχάγκελ να εγκαταλείψει τον πάγκο της Εθνικής ομάδας. Τέτοιες ώρες είναι πολύ εύκολο να βγάζει κανείς από πάνω του την τυπική υποχρέωση του απολογισμού με δυο τρεις καλές κουβέντες και κάμποσα ευχολόγια για το μέλλον.

Η αξία και η προσφορά κάθε προπονητή κρίνεται σε βάθος χρόνου. Όχι μόνο από όσα πέτυχε στη θητεία του, αλλά και από τα όσα θα καταφέρουν να επιτύχουν οι διάδοχοί του. Υπό την έννοια αυτή, είναι δύσκολο να αποτιμηθεί αντικειμενικά η προσφορά του Ότο Ρεχάγκελ.

Τα στοιχεία από μόνα τους δείχνουν ότι ο κόουτς μάς πήγε στα τελικά τριών από τις τέσσερις διοργανώσεις. Μία από αυτές μάλιστα πέτυχε το ακατόρθωτο. Κατά τη διάρκεια της σχεδόν δεκαετούς θητείας του, το ελληνικό ποδόσφαιρο σε εθνικό επίπεδο απογειώθηκε. Συμπεριλήφθηκε στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η Εθνική ομάδα απέκτησε το δικαίωμα να βρίσκεται επικεφαλής ομίλων και κατά συνέπεια να διεκδικεί με καλύτερους όρους τη συμμετοχή της στα τελικά.

Όλα αυτά έγιναν με την παράλληλη κριτική του διεθνούς Τύπου, με αντιθεαματικό και αμυντικογενές ποδόσφαιρο. Κάπου εδώ κρύβεται η ουσία των επιλογών του Ότο Ρεχάγκελ. Αντί να μας κολακέψει και να απευθυνθεί στο θυμικό μας, με έναν τρόπο κυνικό και απροσχημάτιστο, μας είπε την αλήθεια. Ότι δηλαδή το ποδόσφαιρό μας υστερεί σε ταλέντο και σε παραγωγή παικτών. Κατά συνέπεια, αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να παίρνουμε αποτελέσματα βασισμένοι, όχι στην ανωτερότητά μας, αλλά στην οργάνωση του παιχνιδιού, στη συμπαγή άμυνα και στις αντεπιθέσεις. Με αυτό το σύστημα και με μικρές παραλλαγές πετύχαμε όσα πετύχαμε αυτά τα περίπου δέκα χρόνια. Αυτή είναι και η παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του ο Ότο Ρεχάγκελ.

Απλή στη σύλληψή της, δύσκολη στην εφαρμογή της. Ο ίδιος μάς το έχει πει πολλές φορές καθαρά: «Αν είχα τον Μέσι και τον Κακά, θα έπαιζα διαφορετικό ποδόσφαιρο». Τι άλλο να μας πει περισσότερο; Εμείς οφείλουμε να του πούμε κάτι. Ότι τον ευχαριστούμε για αυτά που προσέφερε, ότι δεν παραιτούμαστε από την κριτική που του έχουμε κατά καιρούς κάνει και ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο που χάραξε, χωρίς να τα γκρεμίσουμε όλα σε μια νύχτα, επιλέγοντας έναν προπονητή που με το βαρύ ενδεχομένως όνομά του και την αυθεντία του, θα επιχειρήσει να διαγράψει τα επιτεύγματα μιας δεκαετίας.

Χερ Ότο, σε ευχαριστούμε…