Φέρτε μου τον Ντενίλσον!

Φίλοι στο ραδιόφωνο σχολιάζουν αρνητικά την επικείμενη μεταγραφή του Ντενίλσον στην Καβάλα. Μιλώντας σαν προπονητές, διατύπωναν επιφυλάξεις για την αγωνιστική του ετοιμότητα, τον περίεργο χαρακτήρα του και την πραγματική του διάθεση να παίξει και να βοηθήσει. Άλλοι τραβώντας το μακρύτερα έλεγαν ότι στη θέση του η Καβάλα πήρε τον Σμολάρεκ και ως εκ τούτου ο Ντενίλσον περιττεύει.

Τα επιχειρήματα και οι επιφυλάξεις έχουν λογική. Όμως αυτές είναι σκέψεις που αφορούν τη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία της Καβάλας. Τι σχέση μπορούν να έχουν με όλους όσοι αγαπούν την μπάλα και… τρελαίνονται με αυτούς που την τιθασεύουν.

Γιατί ο Ντενίλσον περισσότερο κι από ποδοσφαιριστής είναι γητευτής της μπάλας. Την μαγεύει, της συμπεριφέρεται εξεζητημένα. Την περιφρονεί και την αγαπάει στην ίδια φάση με διαφορά ενός και μόνο χτυπήματος, μιας επαφής. Της φέρεται σαν κυρία ή σαν τσούλα με διαφορά ενός κοντρόλ. Την υποτάσσει και την απελευθερώνει. Το αν τη στέλνει τελικά στα δίχτυα ή σε κάποιον αμαρκάριστο συμπαίκτη του έχει φυσικά την αξία του, αλλά ας το μετρήσουν αυτό ο κύριος Ψωμιάδης με τον κύριο Γούτη.

Εμείς από τον Ντενίλσον θέλουμε τακουνάκια, κλειστές ντρίμπλες, εναέρια κοντρόλ και μία τηλεοπτική κάμερα να τα καταγράφει. Άντε και κανέναν δύστυχο αμυντικό για να του κάνουμε τη σχετική πλάκα.