Ο Σκόκο «κεντούσε», ο Γκαλέτι περπατούσε…

Τρόποι για να χάσεις, υπάρχουν πολλοί. Μπορεί να σφυροκοπείς τον αντίπαλο να χάνεις τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και να δεχθείς γκολ στην αντεπίθεση. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο στο Φάληρο.

Ο Ολυμπιακός δεν είχε σχέδιο να απειλήσει τον Αραμπατζή. Όσο περνούσε η ώρα φαινόταν καθαρά. Γι’ αυτό και σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο γύρισε το ποδόσφαιρο πολλά χρόνια πίσω επιχειρώντας με «γεμίσματα» να γίνει απειλητικός. Κρίμα, γιατί η ΑΕΚ τον τιμώρησε μόνο με 2-1.

Ο Νικοπολίδης σταμάτησε το κοντέρ τόσο χαμηλά αν και είναι αποκλειστικά δική του η ευθύνη για το νικητήριο γκολ του Σκόκο.

Η ευθύνη για την ερυθρόλευκη ποδοσφαιρική ανορθογραφία, βαραίνει τον Ζίκο. Αντί να μελετήσει τα ανησυχητικά μηνύματα από την ήττα στο «Κλεάνθης Βικελίδης» παρουσίασε μία εντελώς πειραματική σύνθεση.

Ποιος ο λόγος να παραμείνει στον πάγκο ο φορμαρισμένος, Ζαϊρί;

Γιατί να μεταμορφωθεί (πάλι) ο Όσκαρ σε αριστερό εξτρέμ όταν ολόκληρη τη μέχρι τώρα σεζόν παίζουν εκεί ο Λεονάρντο κι ο Ζαϊρί;

Γιατί να «δοκιμαστεί» τόσο σκληρά ο νεαρός, Κατσικογιάννης όταν εκεί μπορεί να παίξει ο Τοροσίδης;

Στα ερωτηματικά αυτά είχε απαντήσεις ο Μπάγεβιτς! Κυρίως είχε έναν κεφάτο και παραγωγικό, Σκόκο ενώ ο Ολυμπιακός έναν αναιμικό, Γκαλέτι.

Η ΑΕΚ νίκησε δίκαια. Ενδεχόμενες γκρίνιες του πρωταθλητή για αποφάσεις του διαιτητή, Καλόπουλου θα κρύψουν την ουσία του προβλήματος.

Ο Ζίκο δέθηκε κόμπο από τον Μπάγεβιτς. Άργησε να κάνει αλλαγές και δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα ότι ο Ντιόγκο αποσυντόνιζε το παιχνίδι της ομάδας του, αντί να το «φέρνει» πιο κοντά στην περιοχή του Αραμπατζή.

Η ΑΕΚ πήρε τους βαθμούς, τονώθηκε ψυχολογικά και κέρδισε τον Τζεμπούρ, που «ζάλισε» τους αμυντικούς του Ολυμπιακού. Τώρα έχει τις αγωνιστικές και βαθμολογικές προϋποθέσεις να φτάσει μέχρι την τρίτη θέση.

Ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει. Διαφορετικά δεν έχει παρά να βλέπει τον Σισέ να σκοράρει κατά ριπάς και να οδηγεί τον Παναθηναϊκό από τη μία νίκη στην άλλη.