Φύγαμε για τη δεύτερη θέση

Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που αξίζει να τα συζητάμε γιατί «περνάνε από το χέρι μας». Σ’ αυτά δεν περιλαμβάνονται, ασφαλώς, οι θελήσεις της κληρωτίδας. Η θεά της τύχης αυτή τη φορά δεν θέλησε να συμμαχήσει με τον Ότο Ρεχάγκελ. Θα μπορούσαμε να πέσουμε πάνω σε πιο βατούς αντίπαλους. Θα μπορούσαμε εν πολλοίς να αποφύγουμε το ριμέικ του 1994.

Με την Αργεντινή και τη Νιγηρία έχουμε από τότε ανοικτούς λογαριασμούς. Η Νότιος Κορέα είναι η καλύτερη ομάδα στην Ασία, αλλά πάει πολύ να χαρακτηριστεί υπερδύναμη επειδή μια φορά που η διοργάνωση έγινε στην έδρα της έφτασε μέχρι τους «8». Η Νιγηρία έχει χάσει αυτή την αίγλη του παρελθόντος. Πήρε με την ψυχή στο στόμα την πρόκριση για τα τελικά.

Έχει κάποιους καλούς παίκτες, αλλά κανέναν που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Η δε άμυνά της είναι εξαιρετικά προβληματική. Μένει η αλλοπρόσαλλη Αργεντινή του αλλοπρόσαλλου Μαραντόνα που θα κουβαλήσει στη Νότιο Αφρική το περισσότερο ταλέντο από κάθε άλλη ομάδα. Παίκτες όπως ο Μέσι, ο Αγκουέρο, ο Μάξι, ο Τέβες και ο Λισάντρο Λόπες μπορούν να σε ξεκάνουν από τα πρώτα λεπτά. Εδώ που τα λέμε αυτό θέλουμε να κάνουν κατά σειρά σε Νιγηρία και Κορέα για να φτάσουν σε μας με την πρόκριση εξασφαλισμένη. Όσο για την Εθνική μας υπάρχουν πράγματα που περνούν από το χέρι μας.

• Να επιστρέψουν υγιείς ο Τοροσίδης, ο Αμανατίδης, ο Σεϊταρίδης, ο Πατσατζόγλου και ο Αβραάμ.
• Να ενσωματωθούν στο βασικό κορμό ο Μήτρογλου, ο Νίνης κι ο Πλιάτσικας.
• Να μην χάσουμε από τραυματισμούς κάποιον παίκτη.

Αν αυτές οι τρεις προϋποθέσεις ικανοποιηθούν τότε μπορούμε να ελπίζουμε σε μία Εθνική ομάδα πολύ καλύτερη απ’ αυτή που παρακολουθήσαμε μέσα στο 2009. Μα επειδή συνηθίζουμε να μιλάμε κάνοντας συγκρίσεις, τούτη η Εθνική ομάδα έχει συγκροτήσει αγωνιστική ταυτότητα που δεν είχε η αντίστοιχη του 1994 και ας είχε περισσότερο ταλέντο (Μανωλάς, Σαραβάκος, Αποστολάκης, Μαχλάς). Όσο για εκείνη του EURO 2004, μας λείπει ένας παίκτης με αγωνιστικά και φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Ζαγοράκη…