Μια αποχαιρετιστήρια συζήτηση

Χθες ο υπό παραίτηση πρόεδρος του ΟΠΑΠ, κ. Χρήστος Χατζηεμμανουήλ, παρέθεσε ένα γεύμα αποχαιρετισμού σε κάποιους δημοσιογράφους των οποίων τα ρεπορτάζ και την αρθρογραφία συχνά διάβαζε στο διάστημα της θητείας του. Είχα προσκληθεί και πήγα.

Ομολογώ ότι ενώ θεωρώ συνήθως βαρετές τις συζητήσεις με θεσμικούς παράγοντες και λογιών λογιών προέδρους, βρίσκω εξαιρετικά γοητευτικές τις αποχαιρετιστήριες εκδηλώσεις. Σε αυτές όποιος αποχαιρετά είναι συνήθως απολογιστικός, κάνει αυτοκριτική, μιλά πιο ελεύθερα. Η συζήτηση με τον τέως πρόεδρο του βασικού χρηματοδότη του ελληνικού αθλητισμού ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα.

Επειδή δεν ήταν συνέντευξη, δεν θέλω να καταχραστώ την πρόσκληση και να γράψω κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες από τα πολλά που μας είπε. Επειδή ωστόσο γίνεται αυτές τις μέρες μεγάλη συζήτηση για τα στημένα στην Ελλάδα, τα στησίματα στην Ευρώπη, το πόρισμα του Λιμάχερ και το τι θα γίνει στη συνέχεια, θα 'θελα να σημειώσω πως η αίσθηση του κ. Χατζηεμμανουήλ είναι περίπου ίδια με τη δική μου: χωρίς συντονισμένη κρατική μέριμνα η διαφθορά στην Ελλάδα θα παραμείνει για πολύ καιρό αήττητη.

Ρώτησα

Κάποια στιγμή ρώτησα πώς είναι δυνατόν να πληρώνονται χορηγίες σε πρωταθλήματα που τελούν υπό έρευνα. Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο ΟΠΑΠ πληρώνει διότι φοβάται το ξεφωνητό ενός ολοκληρου κόσμου που πιστεύει πως ο οργανισμός υπάρχει για να τον εξυπηρετεί.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό αυτό, αλλά για σκεφτείτε πόσο πρόβλημα μπορεί να είναι για έναν πρόεδρο οργανισμού όχι μόνο να τον ξεφωνίζουν οι αθλητικές εφημερίδες (που σίγουρα θα πάρουν το μέρος των αδικημένων ομάδων), αλλά και οι τοπικοί βουλευτές, οι δήμαρχοι, οι ραδιοφωνικές εκπομπές. Αυτή η χώρα πιστεύει πως τα ταμεία των οργανισμών υπάρχουν για να τα ρημάζουμε: δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία.

Κουμπαράς

Ο Χατζηεμμανουήλ δεν ήξερε παρά ελάχιστα για τον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, όταν ανέλαβε. Σε κάποια στιγμή τον ρωτήσαμε αν ο διάδοχός του θα έπρεπε να έχει γνώση. Ο άνθρωπος με πάσα ειλικρίνεια απάντησε «όχι» και το τεκμηρίωσε λέγοντας ότι ο ΟΠΑΠ πρέπει να διοικείται ως οικονομικός οργανισμός και όχι ως ένα είδος εθνικού κουμπαρά που μοιράζει χορηγίες.

Εξήγησε επίσης ότι ο σκοπός της ύπαρξης του οργανισμού δεν είναι να εποπτεύει ως εισαγγελική αρχή την αξιοπιστία του πρωταθλήματος και ότι αυτό θα έπρεπε να είναι δουλειά της Ομοσπονδίας, της Λίγκας και του κράτους. Από τα λεγόμενά του κατάλαβα ότι μια αμφισβήτηση της καθαρότητας του πρωταθλήματός μας θα ήταν για τον ΟΠΑΠ ένα αυτογκόλ που θα το πλήρωνε πολύ ακριβά.

Σκέφτονται

Το δυστύχημα σε αυτές τις ιστορίες είναι ότι οι υπεύθυνοι του οργανισμού σκέφτονται αμυντικά ή, για την ακρίβεια, σκέφτονται πως ο οργανισμός θα πάθει τη μικρότερη δυνατή ζημιά από ένα (πιθανόν) στημένο ματς. Οταν οι αποδόσεις ψαλιδίζονται, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχουν υποψίες (που υπάρχουν) για τα ματς, ούτε επειδή ο κ. Αντερσον που στήνει την γκανιότα έχει δει κάποιο όνειρο, αλλά για να μην πληρώσει ο ΟΠΑΠ πολλά.

Η μείωση της απόδοσης γίνεται όταν τοποθετηθεί πάνω σε ένα ματς ένα μεγάλο ποσό και μόνο τότε. Οταν μάλιστα ρώτησα γιατί δεν παίζονται αυτά τα ποσά λίγο πριν αρχίσει ένα ματς, ώστε να μην προλάβει ο οργανισμός να αλλάξει τις αποδόσεις, ειπώθηκε κάτι που δείχνει τις νοοτροπίες: όποιος θέλει κάτι να στήσει δεν το κρατά για λογαριασμό του, αλλά το μοιράζει σε όλον τον κόσμο!

Τα ποσά παίζονται νωρίς για να προλάβουν την απόδοση ψηλά και να μην τους προλάβουν άλλοι! Ο Χατζηεμμανουήλ αποκάλυψε πως στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία ενός εποπτικού οργάνου που να καταγράφει τα ματς στα οποία προκύπτει από τον στοιχηματισμό κάτι ύποπτο, αλλά από την άλλη δεν έκρυψε ότι αυτό θα έπρεπε να είναι δουλειά της υπηρεσίας οικονομικού εγκλήματος.

Αρχές

Ομολογώ ότι αν κάτι κατάλαβα από το κομμάτι της συζήτησης που αφορούσε τη διαφθορά είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα συντονισμού των εμπλεκόμενων εποπτικών αρχών. Αν το καλοσκεφθείτε, ο ΟΠΑΠ είναι θύμα και από τα θύματα είναι δύσκολο να ζητείς να πάρουν πρωτοβουλίες αντιμετώπισης της διαφθοράς: το κράτος είναι αυτό που θα έπρεπε να προστατεύει έναν οργανισμό ο οποίος παραμένει η μοναδική ίσως κότα με χρυσά αυγά που έχει η ελληνική οικονομία!

Κι όμως, οι διωκτικές αρχές παρακολουθούν όλες αυτές τις ιστορίες αμήχανα. Ακούω αυτές τις μέρες τη φασαρία που γίνεται για το πόρισμα του Λιμάχερ και διαβάζω για το αν ο Πιλάβιος θα δει τον Μπιτσαξή και τι θα κάνει ο νέος γ.γ. Αθλητισμού.

Μα αστειευόμαστε; Δεν θα έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιηθεί κάποιος εισαγγελέας να το ζητήσει; Αν αύριο, δηλαδή, όλοι αυτοί αποφάσιζαν η ιστορία να μπει στο αρχείο, θα τελείωνε εδώ; Τι κάνουν οι εισαγγελικές αρχές όλον αυτόν τον καιρό; Περιμένουν να μάθουν τα νέα από τις εφημερίδες;

Μπουκ

Πολλοί επισημαίνουν ότι δεν υπάρχουν στημένα παιχνίδια μόνο από παράγοντες, αλλά και από μπουκμέικερς: μπορεί και να συμβαίνει. Ακούω πολλούς παράγοντες του ποδοσφαίρου τον τελευταίο καιρό, όταν προκύπτουν κάποιες τέτοιου τύπου συζητήσεις, να αναρωτιούνται «τι μας νοιάζει και τα προβάλλουμε αυτά και γιατί σε τελική ανάλυση ασχολούμαστε με τα χρήματα που χάνουν οι μπουκμέικερς, οι πιο πολλοί εκ των οποίων είναι και ξένοι;».

Η δική μου απάντηση είναι ότι ο λόγος είναι απλός: κάθε τέτοιο παιχνίδι που προκαλεί λογικές αμφιβολίες για την καθαρότητά του δεν είναι παρά ένα ακόμα καρφί στο βασανισμένο από την ανυποληψία εθνικό μας ποδόσφαιρο. Το ότι γινόμαστε ως χώρα ρεζίλι στην Ευρώπη, όταν η ΟΥΕΦΑ δημιουργεί επιτροπές που εξετάζουν το πόσο βρόμικοι είμαστε, είναι δευτερεύων λόγος.

Το πιο βασικό είναι ότι αυτού του είδους οι ιστορίες δηλητηριάζουν κι άλλο αυτό το κατά τα άλλα υπέροχο σπορ που κάποτε ήταν και στην Ελλάδα λαϊκή απόλαυση και σήμερα είναι μια συζήτηση για λαμογιές, στησίματα, μαγκιές και άλλα τέτοια…

Μήνυμα

Ο Νίκος Πατέρας κέρδισε τις εκλογές της Λίγκας, όπως ακριβώς έλεγαν τα γκάλοπ, που αποδείχτηκαν αξιόπιστα, αλλά η είδηση της χθεσινής ψηφοφορίας ήταν η τοποθέτηση της ΕΠΟ και του εκπροσώπου της, του κ. Γιώργου Γκιρτζίκη, υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Απόστολου Παπουτσάκη και κατά του νικητή. Μέχρι τώρα οι εκπρόσωποι της ΕΠΟ στις συνεδριάσεις ακολουθώντας ένα φερ πλέι δεν έπαιρναν μέρος στις ψηφοφορίες.

Χθες για πρώτη φορά η ΕΠΟ πήρε θέση κανονικά κι ας είχε διαμηνύσει ο Σοφοκλής Πιλάβιος από τη Νότιο Αφρική, όπου βρίσκεται, να υπάρξει ουδετερότητα. Γιατί το έκανε αυτό ο Γκιρτζίκης; Αφήνοντας κατά μέρος κάποια καλαμπούρια που κυκλοφορούν («καθόταν δίπλα στον Κόκκαλη και από τη συγκίνηση και τον σεβασμό τού ήταν αδύνατο να ψηφίσει λευκό», μου 'πε κάποιος), οι εκτιμήσεις διίστανται.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο Γκιρτζίκης, που σημειωτέον δουλεύει στη Vivartia, ήθελε να δείξει ότι «δεν είναι υπάλληλος του Βγενόπουλου». Κάποιοι άλλοι (μεταξύ των οποίων και ο Γιάννης ο Κομπότης, που είναι καλός εκλογολόγος) έμαθα ότι έλεγαν πως ο Γκιρτζίκης είπε με την ψήφο του εμμέσως πλην σαφώς στον Πατέρα ότι το συμβούλιο της ΕΠΟ στο οποίο αναλαμβάνει αντιπρόεδρος τον αντιμετωπίζει με δυσπιστία και μπορεί να του είναι έως και εχθρικό.

Αν κάτι τέτοιο ισχύει κι αν η ψήφος της ΕΠΟ ήταν αποτέλεσμα κάποιου τύπου παρασκηνιακής συναλλαγής, τότε έρχονται δύσκολες μέρες και για τον Σοφοκλή Πιλάβιο, που ναι μεν είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας, πλην όμως δεν ελέγχει από ό,τι φαίνεται τους συμβούλους του. Κάποιοι χθες το πήγαν ακόμα παραπέρα κι έλεγαν ότι ο Πατέρας πήρε τη Λίγκα και ο Κόκκαλης του έδειξε πως όποτε θέλει ξανακάνει κουμάντο στην ΕΠΟ!

Σημειωτέον, σε πολλούς προκάλεσε εντύπωση και το γεγονός ότι πήγε στη συνεδρίαση ο Κόκκαλης, μολονότι ήξερε από το πρωί ότι ήταν χαμένος. Κακώς σας κάνει εντύπωση. Πάντα ο Βασίλης μας είχε τον τρόπο να τον «ψήνει» τον Σωκράτη. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση η εμπλοκή του μόνο κακό του έκανε. Γιατί του έφερε μεν τον ΠΑΟΚ, αλλά τους έδιωξε τελικά τρεις-τέσσερις που μόλις άκουσαν ότι ανακατεύεται, το έβαλαν στα πόδια….

Θαυμαστές

Ολοένα και πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό οι θαυμαστές του νέου γ.γ. Αθλητισμού, του κ. Μπιτσαξή. «Το ότι δεν τον ξέρουν οι πρόεδροι των Ομοσπονδιών και των κάθε λογής Ενώσεων είναι πολύ καλό γιατί αρκετοί από αυτούς δεν μπορούν να βρουν άκρη μαζί του.

Μέχρι να καταλάβουν ποιος είναι, πώς σκέφτεται και τι θέλει, θα τους πάρει πολύ καιρό», μου έλεγε χθες ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που ξέρει τον χώρο του αθλητισμού. «Το πιο ωραίο», συμπλήρωσε, «είναι ότι ο άνθρωπος είναι η κλασική περίπτωση δικηγόρου που θα ήθελε να γίνει εισαγγελέας»!

Και να σκεφτείτε ότι ο συγκεκριμένος περίμενε ότι θα μπορούσε να γίνει και υφυπουργός Αθλητισμού…