Αλλιώς ονειρευόταν την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου…

Στον Ολυμπιακό συνηθίζεται να γίνονται εκπλήξεις στο τέλος του καλοκαιριού. Τις κάνει ο κ. Κόκκαλης αφήνοντας τις τελευταίες ημέρες για να φέρει στον Πειραιά ποδοσφαιριστή μεγάλης αξίας. Φέτος οι μέρες περνούν χωρίς να γίνει το «μπαμ».

Έτσι, αν καλά και σώνει πρέπει να κάνουμε λόγο για έκπληξη, αυτή αφορά την άθλια εμφάνιση της ομάδας στον επαναληπτικό με την αδύναμη Σέριφ.

Γιατί, όσοι γνωρίζουν καταστάσεις δεν θεωρούν έκπληξη- κάθε άλλο μάλιστα- τη μη συμμετοχή του Βαγέλλη Μαρινάκη στην (κολοβή) αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.

Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα η ένεση ρευστότητας που θα δεχτεί κάποια στιγμή το ταμείο του Ολυμπιακού από τη συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ κι άλλο κάποια επιπλέον μετρητά που εδώ και τώρα θα έβαζε ο εφοπλιστής.

Για να λέγεται όμως και του στραβού το δίκιο, δεν ήταν από πουθενά υποχρεωμένος ο Σ. Κόκκαλης να αποδεχτεί τους όποιους όρους έθετε ο κ. Μαρινάκης προκειμένου να συμμετάσχει στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ αποφασίζει να τραβήξει μόνος το κουπί, καλύπτοντας το ποσό των 26 εκατ. που αντιστοιχεί τελικά στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και να «κλείσει» έτσι την τρύπα που υπάρχει στο ταμείο, κανένα πρόβλημα.

Το θέμα που γεννάται είναι αν έτσι περισσεύουν χρήματα για να γίνουν τα μεταγραφικά «μπαμ» της τελευταίας στιγμής. Και το θέμα δεν είναι διόλου εθιμικό. Η ομάδα φωνάζει από μακριά ότι θέλει ενίσχυση. Της χρειάζονται τουλάχιστον δύο καλοί παίκτες που θα δημιουργούν φάσεις και να πρωταγωνιστούν στο σκοράρισμα. Φαίνεται λοιπόν πως μεγάλα περιθώρια για εντυπωσιακές κινήσεις δεν υπάρχουν. Λόγος γίνεται για έναν παίκτη κι αυτός μπορεί να «δανειστεί».

Η περίοδος είναι ισχνών αγελάδων. Ο ολιγαρκής Κετσπάγια το κατανοεί. Με τον κόσμο "που αλλιώς ονειρεύεται τον Ολυμπιακό" τι θα γίνει;