Προβλήματα γκρίνιας παρά την άνετη πρωτιά

Η ισοπαλία στη Λάρισα είναι με βάση την αριθμητική του πρωταθλήματος ένα καλό αποτέλεσμα για τον Ολυμπιακό, ακόμα κι αν μερίδα του Τύπου το παρουσίασε ως αποτυχία.

Είναι αλήθεια ότι ο πρωταθλητής πέταξε στη Λάρισα ένα πραγματικό ματς μπολ για να κλείσει το πρωτάθλημα -όμως ακόμα και για τα μέτρα του δικού μας πρωταθλήματος, το να το τελειώσει κάποιος από τη 14η αγωνιστική ακούγεται και είναι παράλογο. Το αποτέλεσμα στο ματς του Αλκαζάρ έβαλε τα πράγματα σε μια λογική διάσταση, αλλά η λογική εξακολουθεί να λέει ότι το προβάδισμα για τον τίτλο το έχει ο πρωταθλητής χειμώνα.

Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αρχίσει να ανησυχεί για την πρωτιά του μόνο αν ξεκινήσει να χάνει βαθμούς μέσα στο Καραϊσκάκη ή αν δεν κερδίσει κάποιο από τα 5-6 εκτός έδρας ματς που θεωρητικά έχει στο τσεπάκι. Ανακεφαλαιώνοντας τα αποτελέσματα του Ολυμπιακού στον πρώτο γύρο, λέω ότι απώλεια βαθμών δεν είναι η ισοπαλία στο Αλκαζάρ -είναι το «Χ» με τον ΟΦΗ. Η ισοπαλία στη Λάρισα δεν θα στοιχίσει τίποτα: οδυνηρά αποτελέσματα μπορεί να θεωρηθούν στραβοπατήματα εκτός έδρας με τον Πανιώνιο, τον Λεβαδειακό, τον Πανσερραϊκό, τον Θρασύβουλο, τον Πανθρακικό -αυτού του τύπου τα ματς ο Ολυμπιακός τα καθαρίζει κάθε χρόνο, όπως κάθε χρόνο καθαρίζει και στην Ξάνθη από όπου ήδη πέρασε. Κοιτάζοντας μάλιστα το πρόγραμμα, λέω ότι ο Ολυμπιακός μάλλον θα ξαναπεράσει κι εφέτος από τις έδρες του Πανιωνίου, του Λεβαδειακού και του Θρασύβουλου επειδή τους αντιμετωπίζει στις έξι τελευταίες αγωνιστικές, όταν και σοβαρεύεται αλλάζοντας συνήθως και προπονητή. Θα συμβεί αυτό και φέτος; Με βάση το κλίμα που διαμορφώνεται, δεν θα μου 'κανε καμία εντύπωση. Ηδη αρχίζω να βλέπω δεξιά κι αριστερά γραμμένο ότι «μέσα στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός κερδίζει διότι καθαρίζουν οι παικταράδες και εκτός έδρας ο Ολυμπιακός χάνεται επειδή δεν έχει βοήθεια από τον πάγκο»: κάθε φορά που κυκλοφορούν τέτοια συμπεράσματα ο προπονητής καλό είναι να έχει μια βαλίτσα πρόχειρη. Αυτός θα 'λεγα ότι είναι ο πιο μεγάλος κίνδυνος του Ολυμπιακού: να αποδειχτεί ότι αυτή η έλλειψη συγκέντρωσης στα εκτός έδρας ματς πηγάζει από τη βεβαιότητα των παικτών ότι αν το κακό συνεχιστεί, θα την πληρώσει ο Βαλβέρδε. Μπορεί να την πληρώσει τη ζημιά ο κόουτς, αλλά αν στο μεταξύ χαθεί το τεράστιο προβάδισμα που έχει η ομάδα στη βαθμολογία, δεν είναι κι απίθανο να χαθούν η σιγουριά, η ηρεμία, η άνεση με την οποία ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τον πρώτο γύρο.

Και οι άλλοι, θα πει κάποιος; Οι άλλοι, δηλαδή ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός στη συγκεκριμένη φάση του πρωταθλήματος, δεν έχουν παρά να κερδίζουν περιμένοντας γκέλες του πρωτοπόρου: η δουλειά τους είναι λιγότερο περίπλοκη. Ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα γκρίνιας και απαιτήσεων μολονότι πρώτος -αυτή για μένα είναι η καθοριστική λεπτομέρεια που διατηρεί ανοικτό το πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟ, για να το διεκδικήσει, πρέπει να κάνει ένα τεράστιο σερί συνεχών θετικών αποτελεσμάτων. Πέρυσι ο ΠΑΟ είχε κάνει 13 ματς χωρίς ήττα πριν από την Ξάνθη -στην Ελλάδα τέτοια γίνονται.