Οι ημιτελικοί του Final Four του Βελιγραδίου, επιβεβαίωσαν με πικρό για τους δύο εκπροσώπους του ελληνικού μπάσκετ, τρόπο, πως προκρίθηκαν οι τέσσερις καλύτερες ομάδες. Και αν για την Φενέρμπαχτσε και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν υπήρχε αμφιβολία, η εμφατική παρουσία της Ρεάλ Μαδρίτης και η μαχητικότητα της Ζαλγκίρις, παρότι εγκλωβίστηκε από μία ανώτερη και διαβασμένη ομάδα, απέδειξαν του λόγου το αληθές. Αν ο Παναθηναϊκός είχε κάνει μία-δύο νίκες περισσότερες στην κανονική περίοδο και αν ο Ολυμπιακός δεν παρουσιαζόταν… νοσοκομείο στα πλέι οφ, ίσως η συζήτηση να ήταν διαφορετική, όμως τα «αν» δεν φτιάχνουν την πραγματικότητα.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Μετά από δύο δίκαιους νικητές στους ισάριθμους διαφορετικούς σε στυλ παιχνιδιού ημιτελικούς, ο αυριανός τελικός του… δέκα, λόγω του ότι η Ρεάλ κυνηγάει το δέκατό της τρόπαιο και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς το δέκατο προσωπικό, καθηλώνει και δύσκολα μπορεί κανείς να δώσει μεγαλύτερο του 2% προβάδισμα στη μία ή την άλλη αντίπαλο. Αμφότερες, εξαργύρωσαν με τις εμφανίσεις τους την προσπάθειά τους όλη τη σεζόν και έχουν την ευκαιρία να γράψουν διαφορετική ιστορία. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρ, έχασε το καλοκαίρι τους δύο ακρογωνιαίους λίθους της, Γιούντο και Μπογκντάνοβιτς, όμως βρήκε τη λύση, γεμίζοντας το ρόστερ με ποσότητα, αφού ήταν σχεδόν αδύνατο να βρει ανάλογη ποιότητα, όσα χρήματα και αν ξόδευε.
Το αν αυτό θα αποδειχθεί αρκετό για να κάνει το «back to back» θα το δούμε αύριο το βράδυ, όμως δε μπορεί παρά να της πιστωθεί πως είναι για τρίτη σερί σεζόν σε έναν τελικό, έχοντας όλη τη χρονιά πολλούς πρωταγωνιστές. Στον ημιτελικό, έχοντας ακούσει για τα καλά το… καμπανάκι της Ζαλγκίρις κόντρα στον Ολυμπιακό στα πλέι οφ, είχε διαβάσει μέχρι και τον τρόπο που… περπατάνε οι παίκτες της και τα κατάφερε, έχοντας τα τρία «Ντι», Ντίξον, Ντατόμε και Ντουβερίογλου, ως κρυφά και φανερά όπλα. Μαζί τους και ο Κώστας Σλούκας των έξι τελικών σε ισάριθμους ημιτελικούς σε Final Four. Με τέτοια άμυνα και τέτοια ωριμότητα στην επίθεση, είναι θαύμα που η Ζαλγκίρις έμεινε σχεδόν μέχρι τέλους στη διεκδίκηση της πρόκρισης.
Αυτό, δε μπορεί παρά να αναγνωριστεί στον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που αν είχε έναν, έστω έναν παίκτη με την προσωπικότητα π.χ. του Σπανούλη, δεν αποκλείεται να επαναλάμβανε στο Βελιγράδι τον άθλο του Ολυμπιακού το 2012. Ασφαλώς και της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια, γι’ αυτό και ο Ομπράντοβιτς, αντάμειψε τους παίκτες του μετά το ματς συμμετέχοντας στο «ζντο» που έκαναν στο κέντρο του γηπέδου. Αν μη τι άλλο, από τις κορυφαίες σκηνές της φετινής διοργάνωσης. Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς πως και οι δύο αυτές ομάδες πέτυχαν, όπως και η Ρεάλ.
Που τα έχει καταφέρει υπό την καθοδήγηση του Πάμπλο Λάσο –ναι, αυτόν που οι έλληνες φίλαθλοι και μερικοί από το δημοσιογραφικό σινάφι αποκαλούν ταβερνιάρη- υπό πολύ πιο δύσκολες συνθήκες μέσα στη σεζόν, λόγω των απανωτών προβλημάτων τραυματισμών. Έχοντας το πιο «βαθύ» ρόστερ όλων των ομάδων, η «βασίλισσα» άντεξε στους κραδασμούς και έφτασε στην τελική ευθεία γεμάτη και διψασμένη, αφού πάντα τα προβλήματα λειτουργούν συσπειρωτικά. Μετά το πρώτο δεκάλεπτο, η Ρεάλ πήρε το… σκαλπ της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ και στις δύο πλευρές του παρκέ και σε συνδυασμό με την αυτοπεποίθηση που έβγαζε σε κάθε της κίνηση, δικαίως αμφισβητεί το δέκατο του Ζοτς.
Όταν θα κλείσουν τα φώτα στη «Μπεοντγκράτσκα Αρένα» (έτσι τη μάθαμε, έτσι την αγαπήσαμε με την Εθνική ομάδα και έτσι θα την αποκαλούμε), φρονώ πως η μοναδική αποτυχημένη του Final 4 θα είναι η ΤΣΣΚΑ. Σε έναν ακόμα ημιτελικό λιγοψύχησε, δεν παρουσίασε τίποτα καινούργιο και εγκλωβίστηκε στον… περίπατο που κάνει σε κάθε κανονική διάρκεια της σεζόν. Αν μη τι άλλο, τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχει τρεις αποκλεισμούς από τον τελικό και ένα τρόπαιο απέναντι σε μία άπειρη τότε ομάδα όπως η Φενέρ, χάρη σε ένα… follow καλάθι του Χριάπα από το πουθενά. Απολογισμός αντιστρόφως ανάλογος με τα 160 εκατομμύρια Ευρώ που έχει ξοδέψει στο συγκεκριμένο διάστημα. Άλλωστε το μπάτζετ δεν κάνει πάντα τον πρωταθλητή, έστω και αν φέτος η ομάδα που είχε το μικρότερο, δεν κατάφερε να κάνει το θαύμα…
Υ.Γ.1: Ρεσιτάλ διαιτησίας και στα δύο παιχνίδια. Άλλο επίπεδο…
Υ.Γ.2: Αν η Ρεάλ δεν είχε χάσει τόσες βολές, το ματς θα είχε τελειώσει νωρίτερα…
Υ.Γ.3: Στην Ελλάδα όπου ο Σφαιρόπουλος τα έχει ακούσει –χωρίς να φταίει τόσο- για τη φετινή εικόνα του… μισού Ολυμπιακού, δε μπορεί να επικαλείται ως δικαιολογία ο τραυματισμός του Ντε Κολό και η ανετοιμότητα που επέφερε. Ο δεύτερος πίσω από αυτόν κοστίζει 3,5 εκατομμύρια Ευρώ…
Υ.Γ.4: Ο Σλούκας είχε σταθερή παρουσία μετά το κακό πρώτο δεκάλεπτο και μόνο τυχαίο δεν είναι που έχει 6/6 ημιτελικούς. Του αξίζει κάθε επιτυχία γιατί κάθε χρόνο εμφανίζεται όλο και καλύτερος, παραμένοντας ταπεινός.
Υ.Γ.5: Να είστε απόλυτα επιφυλακτικοί και δύσπιστοι για ο,τιδήποτε ακούτε και διαβάζετε για τον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει η παραμικρή απόφαση για τίποτα και για κανέναν, οπότε, εκτός του ότι είναι άκομψο να αραδιάζονται ονόματα όταν κάποιοι προσπαθούν να συνέλθουν και να κυνηγήσουν τον τελευταίο στόχο τους, όλα μα όλα (παικτικά, προπονητικά και διοικητικά) τα σενάρια δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
