Με τα περιθώρια για άλλη εντός έδρας απώλεια, όχι απλά να έχουν στενέψει, αλλά σχεδόν… εξαντληθεί, ο Ολυμπιακός έψαχνε νίκη με… μισό πόντο απέναντι στη Ζαλγκίρις και το πέτυχε. Απέναντι σε μία ομάδα που δεδομένα φέτος ακόμα… ψάχνεται, αλλά τον είχε αναγκάσει μέχρι χθες σε επτά ήττες στα οκτώ τελευταία παιχνίδια και του έχει στερήσει ένα φάιναλ φορ και μία πρόκριση στα πλέι οφ. Η βελτίωση του ρεκόρ σε 3-5 όμως, ίσως να είναι το γεγονός που πρέπει να σταθεί λιγότερο απ’ όλα ο Κεστούτις Κεμζούρα και οι παίκτες του.
Αυτό που ήταν ενθαρρυντικό από τη βραδιά, ήταν πως από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, ο Ολυμπιακός έπαιξε κανονικό μπάσκετ απέναντι σε ομάδα προπονητή, που φημίζεται για την σκληράδα, την αυταπάρνηση και το καλά οργανωμένο σχέδιό της στο παρκέ. Με «διάβασμα», στόχευση, καλή κυκλοφορία μπάλας και υπομονή στην επίθεση, την αποδιοργάνωσε και την οδήγησε, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο σε κακές και βιαστικές επιλογές, με αποτέλεσμα να πάρει ο,τι δικαιούταν από το παιχνίδι. Χάρη στα παραπάνω στοιχεία ήρθε το εξαιρετικό 68% στα δίποντα, έτσι βελτιώθηκε και το 1/9 των τριπόντων στο πρώτο μέρος σε 7/17 στο δεύτερο, που ήταν και το «κλειδί» του αγώνα.
Οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν με περισσότερη φρεσκάδα, πιο δουλεμένοι, με θέληση στην άμυνα και προσήλωση στο πλάνο. Φάνηκε από τα πέντε κοψίματα που έκαναν, τα σωστά φάουλ που επιτέλους έκαναν και την ενέργεια που έβγαλαν οι περισσότεροι παίκτες τους. Ήταν καλά προετοιμασμένοι και για τα ατού του αντιπάλου, καθώς οι μέχρι χθες εξαιρετικοί ΛεΝτέι, Γκριγκόνις και Γουόλκαπ, έβαλαν και οι τρεις 19 πόντους με 6/24 σουτ. Είχαν επίσης την αναγκαία βοήθεια από τους καινούργιους. Ο… κρυφός MVP, Γουίλι Ριντ, εκτός από σημαντικές άμυνες, καλάθια, ριμπάουντ και βοήθειες, συνετέλεσε τα μέγιστα στο να μείνει φρέσκος ο καταπληκτικός και στις δύο πλευρές του παρκέ Μιλουτίνοφ. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ο Σέρβος είχε ανάλογη βοήθεια στο «5» και στις δύο προηγούμενες σεζόν…
Σημαντικός ήταν και ο Ρότσεστι, που δεδομένα ανεβάζει την ποιότητα στην επίθεση και παρότι «τρύπα» στην άμυνα, θα βοηθάει όλο και περισσότερο με τον Ριντ, όσο μπαίνουν για τα καλά στο… νόημα. Στα… συνολικά, ο Ολυμπιακός είχε 17 ασίστ για 12 λάθη και πήρε 11 πόντους από τα 10 σφάλματα της Ζαλγκίρις. Καθόλου κακή συγκομιδή για must win παιχνίδι, που για να κερδηθεί, είχε προσοδοφόρα παρουσία, σχεδόν από όλους όσοι πάτησαν παρκέ. Είδαμε τον καλύτερο φετινό Σπανούλη με ώριμες επιλογές, μεστό παιχνίδι σε σκοράρισμα-δημιουργία, αλλά και αρκετές άμυνες αυτοθυσίας. Είδαμε τον Πολ να συνεχίζει σε υψηλές πτήσεις και να επιβεβαιώνει πως είναι από τους λίγους ξένους που μπορεί να «χτίσει» πάνω του για τη νέα σεζόν.
Παπανικολάου και Κόνιαρης είχαν αμυντική και όχι μόνο συμβολή, ενώ ακόμα και ο μέχρι προ ημερών «φευγάτος» Μπόλντγουιν, βοήθησε με κάποιες άμυνες. Από τη στιγμή που δεν βρίσκεται η λύση στο οικονομικό για να αποχωρήσει, από το να πληρώνεται και να… κάθεται, είναι θετικό αν πάρει έναν ρόλο. Ίσως (δεν το πολυπιστεύω) να βελτιωθεί μάλιστα σιγά-σιγά και στην επίθεση, όπου σχεδόν δεν βλέπει καν το αντίπαλο καλάθι. Σαν αθλητής πάντως είναι καλός, πιέζει σωστά στη μπάλα και έχει το κορμί για να βοηθήσει. Ασφαλώς και είναι… πολυτέλεια να δίνεις 700 χιλιάδες σε παίκτη που κάνει μόνο αυτά, αλλά όπως έχει η κατάσταση, η δεύτερη ευκαιρία που του δόθηκε δεν είναι και… καταστροφή.
Άφησα τελευταίο, αλλά καλύτερο τον Γιώργο Πρίντεζη. Ο 34χρονος φόργουορντ πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας ξεπερνώντας τους τρεις χιλιάδες πόντους, επίτευγμα μοναδικό για τον ίδιο, αλλά και τον Ολυμπιακό, που έχει στις τάξεις του τους δύο από τους τρεις παίκτες της διοργάνωσης που έχουν καταφέρει κάτι ανάλογο. Του αξίζει απόλυτα, διότι κάθε πόντο τον πέτυχε μέσα από σκληρή δουλειά, αγάπη και μεράκι για αυτό που κάνει και τη φανέλα που φορά. Υπάρχουν πολλά που έχουν γίνει γνωστά και άλλα τόσα που είναι άγνωστα στους περισσότερους και θα είχαν ανεβάσει ακόμα περισσότερο την αξία και την σημασία του συγκεκριμένου αθλητή για τον σύλλογο, όμως η δήλωση πως «θα άλλαζα όλους αυτούς τους πόντους για να κάνουμε μία καλή σεζόν φέτος», τα λέει όλα.
Ο «Πρι» είναι ένας θρύλος του Ολυμπιακού και ένας από τους πιο σημαντικούς έλληνες μπασκετμπολίστες, που με τον χαρακτήρα του θα αποτελεί πρότυπο για πολλά παιδιά σε βάθος χρόνου. Τα επιτεύγματά του, σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο πιο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για τον ίδιο, τον Σπανούλη και το τμήμα γενικότερα, αν είχαν αποφευχθεί τα λάθη των τελευταίων ετών και ήταν πλαισιωμένοι ορθολογικά. Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει όμως και το μόνο που δεν χρειάζεται τώρα η ομάδα είναι η γκρίνια. Η συνειδητοποιημένη στήριξη που πρόσφεραν οι σχεδόν πέντε χιλιάδες κόσμου χθες στο ΣΕΦ, ήταν ένα ακόμα μεγάλο κέρδος, αλλά και ένα ακόμα βηματάκι προς την ομαλοποίηση, που θέλει όμως ακόμα πολλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα.
Υ.Γ.1: Αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να πάρει τουλάχιστον μία νίκη στην δεύτερη διαβολοβδομάδα στην Γερμανία θα συνεχίσει να ελπίζει. Πρώτο του μέλημα όμως πρέπει να είναι η διαρκής βελτίωση και όχι η βαθμολογία.
Υ.Γ.2: Το νομοσχέδιο του Λευτέρη Αυγενάκη που δίνει οξυγόνο ελπίδας στον ελληνικό αθλητισμό την ευκαιρία στις ομοσπονδίες να αναγεννηθούν είναι γεγονός. Δεν είναι μόνο αυτή του μπάσκετ που έχει βαλτώσει άλλωστε. Όμως επειδή μιλάμε για μπάσκετ, το γεγονός πως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δε μπορεί να είναι ξανά πρόεδρος από τον Αύγουστο και έπειτα, δε λέει απολύτως τίποτα. Ήταν απλά ένα μικρό βήμα. Πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα για να απαλλαγούμε οριστικά από το βαθιά ριζωμένο σύστημα, που θα παλέψει με νύχια και με δόντια για να διατηρηθεί η υποκρισία, η ανομία και το τέλμα σε όλα τα επίπεδα του αθλήματος. Ήρθε η ώρα να βγουν μπροστά άνθρωποι καθαροί, μη υποτακτικοί, με όραμα για δουλειά, αναβάθμιση και όχι… εξυπηρετήσεις-παρασκηνιακές μεθοδεύσεις.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
