Της Μόσχας το απροσδόκητο, του ΣΕΦ το φυσιολογικό

Το όμορφο συναίσθημα της μεγάλης νίκης απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, έδωσε μέσα σε λίγες ώρες τη θέση του στον προβληματισμό και την απογοήτευση στον Ολυμπιακό, λόγω της ήττας και κυρίως της εμφάνισης κόντρα στη Μακάμπι. Τον θρίαμβο στην «Megasport Arena» δεν τον περίμενε κανείς, γεγονός που τον έκανε ακόμα πιο γλυκό. Την χθεσινή καθίζηση, έχω την αίσθηση πως την ανέμεναν οι περισσότεροι που γνωρίζουν αυτή την ομάδα ή όσοι έχουν πλήρη συναίσθηση του που πραγματικά πατά και βρίσκεται φέτος, μετά τα τραγικά λάθη στον σχεδιασμό και την νέα τάξη πραγμάτων-κατάσταση που βρίσκεται πλέον.

Ήταν σχεδόν αδύνατο να κάνει δεύτερο σερί εξαιρετικό παιχνίδι σε 48 ώρες, ένα σύνολο που ουσιαστικά εδώ και είκοσι μέρες προσπαθεί να αλλάξει αγωνιστική φιλοσοφία και να παίξει με νέα συστήματα και σχήματα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Έχοντας μάλιστα έναν παίκτη εκτός με τραυματισμό και άλλους τρεις ταλαιπωρημένους από γαστρεντερίτιδα τις τελευταίες ώρες. Πόσο μάλλον όταν ο ένας εξ’ αυτών, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στη φροντ λάιν (Μιλουτίνοφ) και αναγκαίος όσο δεν πάει απέναντι σε μία γεμάτη γραμμή ψηλών, όπως αυτή της «γεμάτης», καλοκουρδισμένης και φορμαρισμένης Μακάμπι. Βάλτε σε όλα αυτά και την αναγκαστική-βίαιη ενσωμάτων δύο καινούργιων παιδιών με μία προπόνηση στο rotation και θα καταλάβετε γιατί η εικόνα και το αποτέλεσμα δεν θα έπρεπε να προκαλούν την παραμικρή έκπληξη.

Ο φετινός Ολυμπιακός, μέχρι και αν καταφέρει να βρει στον απόλυτο βαθμό «χημεία», θα είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο και άπαντες θα πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτό. Ίσως αυτό, να είναι το μικρότερο από τα προβλήματα που έχει να λύσει, με την υποσημείωση πως όλα τα παραπάνω, δεν αποτελούν δικαιολογία για την εικόνα παράδοσης που εμφανίστηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Όλοι θα καταλάβουν τους λόγους που σε οδήγησαν σε ένα κακό αποτέλεσμα, ελάχιστοι θα δεχθούν το ότι δεν το πάλεψες, το ότι μάρκαρες με τα… μάτια και το ότι επιδόθηκες σε ρεσιτάλ ατομικών ενεργειών για να ανατρέψεις την κατάσταση. Οφείλεις να μάχεσαι ως ομάδα με ο,τι αυτό συνεπάγεται, ακόμα και στις ήττες, διότι μόνο έτσι θα αρχίσεις να φτιάχνεις τον χαρακτήρα που δεδομένα αναζητούν εκ νέου οι «ερυθρόλευκοι».

Σε ότι αφορά τα όσα είδαμε στο παρκέ, αν εξαιρέσει κανείς το πρώτο τρίλεπτο όπου η… ώθηση της Μόσχας λειτούργησε ευεργετικά, ο Ολυμπιακός δεν έκανε το παραμικρό σωστά για να δικαιολογήσει την παρουσία του. Αναιμική άμυνα, μηδέν σκληράδα, αδυναμία σωστής εκτέλεσης επιθετικών συστημάτων, κακή κυκλοφορία, μηδαμινή στόχευση, κακές επιλογές και επιμονή στο μακρινό σουτ, την ώρα που από το 15’ οι δύο βασικοί ψηλοί του αντιπάλου είχαν φορτωθεί με τρία φάουλ. Τα γκαρντ ξέχασαν την καλή άμυνα στη Μόσχα, οι περιστροφές απλά δεν υπήρχαν με αποτέλεσμα η Μακάμπι να «ζεσταθεί» με σουτ-πέναλτι από την αδύναμη πλευρά (46,4% τρίποντο), δημιουργία σε μικρές ποσότητες και μόνο από τον Σπανούλη και κακές αποφάσεις στην ένας εναντίον ενός εκτέλεση.

Η Μακάμπι που έχει αρχίσει να γίνεται 100% ομάδα Σφαιρόπουλου σε αμυντική-επιθετική πειθαρχία, έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ, νοικοκυρεύτηκε με την είσοδο του Ντιμπαρτολομέο, εκτέλεσε με τον καταπληκτικό Ντόρσεϊ και τον Γουίλμπεκιν, ενώ πήρε πολλά και σημαντικά από τους Έισι, Χάντερ, Μπράιαντ και Γουόλτερς. Έπαιξε πολύ καλή περιφερειακή άμυνα, είχε 22-7 πόντους από αιφνιδιασμό και 18-8 από λάθη αντιπάλου, αριθμοί που αρκούν για να αντικατοπτρίσουν την εικόνα του αγώνα και το τελικό -25. Έχω την αίσθηση πως μετά από αρκετά χρόνια οι ισραηλινοί έχουν την ποιότητα και το βάρος της φανέλας για να διεκδικήσουν κάτι πολύ καλύτερο από την επιστροφή στα πλέι οφ (την θεωρώ δεδομένη), όμως και γι’ αυτούς, ισχύει ό,τι και για την υπόλοιπη Ευρωλίγκα. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για ασφαλή συμπεράσματα.

Σε ένα βαθμό, αυτό ισχύει και για τον Ολυμπιακό, όχι τόσο για το ποια θα είναι η τύχη του στη διοργάνωση, αλλά για τους ακραίους, θετικούς ή αρνητικούς, χαρακτηρισμούς μετά από κάθε παιχνίδι του. Ούτε ομαδάρα έγινε στη Μόσχα, ούτε για… πέταμα είναι μετά το χθεσινό. Οι ατάκες του Γιάννη Σφαιρόπουλου στην γεμάτη ουσία και συναίσθημα για την πρώην ομάδα του στη συνέντευξη Τύπου, τα λένε όλα και θα πρέπει να αποτελέσουν δίδαγμα για τη συνέχεια. «Η ομάδα πρέπει να υποστηριχθεί απ' όλους. Γίνεται μια νέα αρχή, με νέο υλικό, έχει αλλάξει πολύ, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη να φτιάξεις ένα ισχυρό σύνολο. Θέλει χρόνο και υπομονή, μόνο αν στηριχθεί θα τα καταφέρει. Η ομάδα ήταν μπερδεμένη με τους νέους παίκτες, αλλάζουν οι ρόλοι και η χημεία. Όταν δουλέψουν όλοι μαζί, σίγουρα θα τους βρει».

Είναι λόγια ενός ανθρώπου (πριν από αυτά είχε στηρίξει τους Αγγελόπουλους για την απόφαση που αφορά τα εντός Ελλάδας, περισσότερο από αυτούς που θα έπρεπε να το κάνουν καθημερινά) που δούλεψε επί σειρά ετών νυχθημερόν για την ομάδα, κατάφερε πράγματα –τηρουμένων των αναλογιών- ακατόρθωτα, έκανε λάθη, αλλά σίγουρα την πόνεσε και την πονά ακόμα. Είναι λόγια ενός ανθρώπου που ορθώς βραβεύτηκε, αναγνωρίστηκε και αποθεώθηκε. Είναι λόγια που θα πρέπει να αποτελέσουν μπούσουλα για τη συνέχεια, διότι σε μία τόσο δύσκολη σεζόν που κατά μεγάλο ποσοστό είναι καταδικασμένη να αποτύχει, μόνο με υπομονή, καθαρό μυαλό και φροντίδα, μπορεί να γίνει η ολική επαναφορά και η επιστροφή στην κανονικότητα. Για την ώρα, θέλει δουλειά πολλή…

Υ.Γ.1: Επειδή η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης: Ο Ολυμπιακός ορθώς παλεύει να αλλάξει την εικόνα του με προσθήκες, αλλαγές και σκληρή δουλειά, διότι το οφείλει στον εαυτό του και την ιστορία του. Ενδέχεται μάλιστα να δικαιωθεί και να αποκτήσει κάποια σταθερότητα, να παίξει καλύτερα και να κυνηγήσει ως το τέλος τις, έτσι και αλλιώς, λίγες πιθανότητες διάκρισης.

Παράλληλα όμως, θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα το ποιος θα τον καθοδηγεί από τον πάγκο τη νέα σεζόν, για να καταστρώσει το πλάνο του, να έχει από τώρα την ευθύνη της παρακολούθησης του ποιοι θα μείνουν, ποιοι θα φύγουν, που ακριβώς θέλει να ενισχυθεί, δουλεύοντας όσο νωρίτερα γίνεται υποθέσεις παικτών, που το καλοκαίρι μπορεί να είναι… απλησίαστοι. Μόνο έτσι θα έχει ουσία ο όρος «μεταβατική σεζόν», μόνο έτσι θα χτιστεί κάτι πολύ δυνατό με προοπτική επιτυχίας. Με σχέδιο και όραμα.

Υ.Γ.2: Ο κόουτς Κεμζούρα στο παιχνίδι της Μόσχας έκανε το τέλειο κοουτσάρισμα με προσεγμένη κάθε λεπτομέρεια. Χθες, δεν έφταναν τα πολύ σημαντικά προβλήματα, πήρε κακές αποφάσεις, κυρίως στα αμυντικά σχήματα που χρησιμοποίησε. Είναι που είναι… σοφτ ο Ολυμπιακός, όταν παίζουν στην ίδια πεντάδα Ρούμπιτ, Κουζμίνσκας, Βεζένκοφ και Ρότσεστι, δε μπορείς να περιμένεις περισσότερα. Ακόμα το… ψάχνει όμως και είναι φανερό και λογικό.

Follow @ZervasNikolaos