Ένα από τα πιο αγαπημένα σπορ των ελλήνων οπαδών και όχι μόνο, είναι να κρίνουν τις πορείες των ομάδων από τις καλοκαιρινές μεταγραφές. Άλλοι υπεραισιοδοξούν, άλλοι απογοητεύονται και ελάχιστοι μένουν ψύχραιμοι, έχοντας καταλάβει πως τα πάντα κρίνονται στους αγωνιστικούς χώρους και ανάλογα με τη δουλειά, το ταίριασμα των κομματιών του ρόστερ και πολλών συγκυριών, προκύπτουν τα αποτελέσματα και οι τελικοί απολογισμοί. Ο Ολυμπιακός, μπήκε φέτος το καλοκαίρι σε μία νέα εποχή και το πρώτο της βήμα ήταν το σημαντικότερο όλων.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Η πρόσληψη ενός προπονητή υψηλού επιπέδου όπως ο Ντέιβιντ Μπλατ, ασφαλώς και δεν προδικάζει επιτυχίες, πολύ όμορφο μπάσκετ και επιστροφή στα Final Four, όμως είναι το εφαλτήριο και η ορθότερη επιλογή για να «χτίσει» σε στέρεες βάσεις κάτι καλό. Οι πρώτες του δηλώσεις κατά την άφιξή του στην Αθήνα, αποδεικνύουν του λόγου του αληθές. Εκτός του ότι παραδέχθηκε το ταίριασμα της φιλοσοφίας του με αυτήν της ομάδας, ξεκαθάρισε πως παρά τις δεδομένες προσδοκίες που υπάρχουν σε ένα τόσο μεγάλο κλαμπ για επιτυχίες, περισσότερη σημασία γι’ αυτόν έχει ο τρόπος και η δουλειά που πρέπει να γίνει για να φτάσει στους στόχους του. Αυτές οι ατάκες, είναι μεταξύ των πολλών άλλων, απόλυτα προσεγμένων που είπε, όλη η ουσία της αισιοδοξίας που αναβλύζει η παρουσία του στον «ερυθρόλευκο» πάγκο.
Ο Αμερικανοισραηλινός κόουτς, έφτασε στην Αθήνα έχοντας ουσιαστικά ολοκληρώσει τον σχεδιασμό με πέντε μεταγραφές, αφού είναι δεδομένο πως ο Γιάνις Τίμα όδευε προς Πειραιά μεριά από την Δευτέρα, οπότε και είχε διαφανεί πως θα βγάλει άκρη με τη Μπασκόνια και θα μείνει ελεύθερος. Στο ρόστερ λοιπόν (με μοναδική ανεπιθύμητη διαρροή αυτή του Παπαπέτρου), εκτός του Λετονού φόργουορντ , προστέθηκαν οι Γουίλιαμς-Γκος, Αξέλ Τουπάν, Αλέξανδρος Βεζένκοφ και Ζακ ΛεΝτέι. Πιθανότητα να γίνει άλλη προσθήκη (τουλάχιστον δωδεκαδάτου) δεν διαφαίνεται και πλέον έχουμε όλο το παζλ συμπληρωμένο. Ένα παζλ, που αν μη τι άλλο είναι διαφορετικό, γεμάτο νιάτα, όρεξη για δουλειά και εξέλιξη, ταχύτητα, περισσότερη αθλητικότητα απ’ ότι πέρυσι, αλλά δημιουργεί και απορίες. Είναι ταυτόχρονα πολύ ενδιαφέρον, αλλά και περίπλοκο. Με πολλούς διπλοθείστες που το κάνει ευέλικτο και δύσκολα αντιμετωπίσιμο.
Ίσως να μπερδεύει κάποιους, κυρίως διότι διαφαινόταν πως προτεραιότητα αποτελούσε ένας ακόμη οργανωτής-σκόρερ στην περιφέρεια, αλλά και ένα αθλητικό «4άρι», όμως ο μοναδικός που ξέρει 100% τι έχει στο μυαλό του και τι θέλει να σχεδιάσει είναι ο προπονητής. Ο οποίος μάλιστα δοκιμάστηκε για την ετοιμότητά του και στα εναλλακτικά πλάνα δύο φορές, όταν έχασε τον αναπληρωματικό του σμολ φόργουορντ και δεν αποκτήθηκε (ορθώς) λόγω ασυμφωνίας στη χρονική διάρκεια του συμβολαίου ο Πιέρια Χένρι. Είναι και αυτό μεγάλη ικανότητα. Να προσαρμόζεσαι δηλαδή στις νέες συνθήκες που δημιουργούνται στο μεταγραφικό «παζάρι», γνωρίζοντας-έχοντας αποδεχθεί την πρόκληση, πως τα χρήματα που διαθέτεις είναι συγκεκριμένα.
Όσοι γκρινιάζουν και αμφισβητούν πριν καν δουν, είναι δεδομένο πως πάντα θα βρίσκουν κάποια ατέλεια και θα εκφράζουν ενστάσεις. Όταν γίνεται από καθαρή ανησυχία και όχι με στόχο τον μηδενισμό, κάθε κουβέντα είναι δεκτή. Όπως και το δεδομένο πως κανένα ρόστερ, ακόμα και αυτά που κατέκτησαν ευρωπαϊκά τρόπαια και έπαιξαν σπουδαίο μπάσκετ δεν είναι πλήρες. Όλο και κάτι θα λείπει και θα χρειαστεί δουλειά και εσωτερικές ζυμώσεις (ή και προσθήκη μέσα στη σεζόν αν χρειαστεί) για να καλυφθεί το «κενό». Στο εύλογο επιχείρημα λοιπόν πως κακώς δεν αποκτήθηκε ένας ακόμα αθλητικός ψηλός, υπάρχει η απάντηση πως ο Μπλατ, γέμισε με ενέργεια, ταχύτητα και αμυντική ικανότητα την περιφέρεια και σχεδιάζει να «ανοίγει» το γήπεδο με μακρινό σουτ από το «4», έχοντας τον λιγότερο δυνατό, Βεζένκοφ.
Ενός παίκτη που κάλυψε με τον καλύτερο τρόπο την απώλεια του Παπαπέτρου στον ελληνικό «κορμό», ενώ έχει όλα τα προσόντα και το ταλέντο να κάνει πολύχρονη καριέρα και να καθιερωθεί στον Ολυμπιακό. Υπάρχει επίσης το αντεπιχείρημα πως ΚΑΝΕΙΣ μας δε γνωρίζει τι… μέρος του λόγου είναι ο Λεντέι. Για να τον εμπιστεύεται τόσο ο Μπλατ, κρίνοντας πως δε χρειάζεται κάτι ακόμα, είναι βέβαιο πως κάπου ποντάρει. Και ο ίδιος θέλει να πετύχει περισσότερο απ’ όλους όσοι κινδυνολογούν και προδικάζουν αποτυχίες. Είναι παράλληλα περισσότερο ψύχραιμος και συνετός στις κρίσεις του για το που μπορεί να φτάσει ο νέος Ολυμπιακός, από όλους όσοι θεωρούν πως ο ίδιος είναι… μάγος και οι παίκτες που πήρε θα περνούν πάνω από τους αντιπάλους τους.
Πάντα η αλήθεια είναι κάπου στη μέση άλλωστε. Η ουσία, είναι πως ο Ολυμπιακός κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να ικανοποιήσει όλα τα «θέλω» του και σε ένα μήνα ξεκινά την προετοιμασία, με ένα κράμα έμπειρων παικτών που πλαισιώθηκαν από διαφορετικών χαρακτηριστικών ξένων. Όσοι γνωρίζουν τον Γουίλιαμς-Γκος, ποντάρουν πολύ στο ότι θα αποτελέσει το καινούργιο μεγάλο όνομα της Ευρωλίγκας σε λίγο καιρό, ενώ ο Γιάνις Τίμα, παρά τη μέτρια χρονιά του στη Μπασκόνια, έχει όλα τα φόντα να «κουμπώσει» και να προσφέρει ποιότητα στο «3» και υπό προϋποθέσεις στο «4». Ο Αξέλ Τουπάν, ήταν αυτό ακριβώς που έλειπε πέρυσι από την περιφέρεια που απέκτησε και πάλι στη μετά Χάκετ εποχή ικανό αμυντικό «εξολοθρευτή», ενώ το σημαντικό είναι πως όλοι αυτοί οι παίκτες έχουν διετές συμβόλαια και τη δυνατότητα να ανέβουν επίπεδο αγωνιστικά υπό τις οδηγίες ενός τόσο σπουδαίου προπονητή.
Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους Έλληνες. Πλην των Σπανούλη και Πρίντεζη, που θα βοηθηθούν ομαδικά μέσα από διαφορετικό τρόπο λειτουργίας στο παρκέ (ισχύει και για τους Στρέλνιεκς-Μιλουτίνοφ), ο Ολυμπιακός μπορεί και πρέπει να περιμένει ατομική βελτίωση και περισσότερη προσφορά από τους Μάντζαρη, Παπανικολάου, Αγραβάνη και Μπόγρη, ενώ αρκετοί έχουν ξεχάσει (σε ένα καλοκαίρι που έγινε ξαφνικά… μόδα για όλους η έμφαση στον ελληνικό κορμό) πως στο ρόστερ υπάρχουν οι Τολιόπουλος, Αρσενόπουλος και έρχεται με γοργά βήματα από τα τμήματα υποδομής ο Πουκουσέφσκι.
Από μέσα Ιουλίου κανείς δε στέφθηκε πρωταθλητής, ούτε έπαιξε το μπάσκετ που ήθελε. Ακόμα καλά-καλά δεν έχει καθίσει η… σκόνη από την σεζόν που ολοκληρώθηκε και ο Ολυμπιακός αρχίζει από σήμερα… διακοπές για ένα μήνα. Άλλαξε τη σελίδα σε τριάντα ημέρες και πλέον τον περιμένει σκληρή δουλειά που πρέπει να συνδυαστεί με υπομονή και χαμήλωμα του πήχη στις νέες συνθήκες. Όλα, για όλους, θα κριθούν στο… χειροκρότημα.
Υ.Γ.1: Ο Μίλαν Τόμιτς, με τη δεκαετία της δεύτερης θητείας του ως βοηθός, κατάφερε να είναι ο μοναδικός που έχει συνδέσει το όνομά του και με τις δύο χρυσές εποχές της ομάδας, σαν παίκτης και σαν προπονητής. Από πέρυσι τέτοιο καιρό, είχε αποφασίσει πως θα κάνει το επόμενο βήμα. Είχε έρθει η ώρα και αυτό γίνεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις σε ότι αφορά την ομάδα, τις απαιτήσεις και την χώρα. Στο χέρι του είναι να υπάρξει και τρίτη εργασιακά θητεία στην ομάδα της οποίας αναμφίβολα αποτελεί «σημαία». Εις το επανειδίν κόουτς.
Υ.Γ.2: Επειδή μία ομάδα δεν είναι μόνο οι παίκτες, έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και οι προσθήκες που έχουν γίνει στο τεχνικό τιμ (με έναν εξαιρετικό προπονητή τον Κεστούτις Κεμζούρα και δύο διαφορετικού τύπου βοηθούς) και στην λειτουργία των Ακαδημιών που θα είναι υπό την πλήρη επίβλεψη του νέου προπονητή.
Υ.Γ.3: Διακοπές πλέον, εκτός από τους παίκτες που οφείλουν στον εαυτό τους και σε όσους τους πίστεψαν να επιστρέψουν στην κατάσταση που πρέπει και μπορούν. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης έβαλε τέλος στο καλοκαίρι του πρόωρα και κάνει ατομικές. Έκανε κακή σεζόν πέρυσι και δεν χρειάζεται επιβράβευση για αυτή του την απόφαση, αλλά όσοι προσπαθούν να πείσουν ότι ευθύνεται ακόμα και για τις υψηλές θερμοκρασίες στην πόλη, κούρασαν.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
