Μέσα σε μία εβδομάδα η σιγουριά που απόπνεε μετά το πρώτο παιχνίδι της σειράς ο Ολυμπιακός απέναντι στην Εφές, δεν έχει γίνει απλά προβληματισμός, αλλά… πιστόλι στον κρόταφο. Οι «ερυθρόλευκοι», θαλασσοπνίγονται φανερά στις όχθες του Βοσπόρου και ψάχνουν ένα σωσίβιο για να φτάσουν μέχρι τις όχθες, να ανασάνουν και να ανανεώσουν τις πιθανότητες τους για να σωθούν στη θαλπωρή του σπιτιού τους. Σε αυτό όπου προδόθηκαν το βράδυ της Παρασκευής και τώρα… κολυμπάνε και δε φτάνουν.
Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Νίκος Ζέρβας
Το 2-1 υπέρ της Εφές έχει γίνει απόλυτα δίκαια και μάλιστα με εκνευριστικό για τον Ολυμπιακό τρόπο. Στον ρυθμό του και στο δικό του στυλ. Σε πολύ χαμηλό σκορ, όταν οι τούρκοι σκοράρουν μέσο όρο 84 πόντος και πέντε περισσότερους στην έδρα τους, με κλεφτοπόλεμο και καλή άμυνα, στην οποία οι παίκτες του Σφαιρόπουλου και ο ίδιος ο κόουτς έχουν εγκλωβιστεί. Το τρίτο παιχνίδι άρχισε σχεδόν ιδανικά για τους πρωταθλητές, που πήραν στις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου διαφορά έξι πόντων, ενώ ήταν φανερό πως η Εφές είχε βραχυκυκλώσει από το άγχος του φαβορί που ήταν πλέον από το break στον Πειραιά και έπειτα.
Ο κόουτς επέλεξε ένα «κλειστό» rotation που τα έβγαλε αρχικά εις πέρας, αλλά για δεύτερο σερί παιχνίδι προδόθηκε από το λεγόμενο second unit του. Ίσως η μετάβαση από την πρώτη στη δεύτερη πεντάδα να έπρεπε να γίνει πιο ομαλά, όμως όπως και να έχει δεν εξηγείται η καθίζηση που επήλθε μέχρι το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου. Όπως και το επί μέρους 32-11 που έκανε σε κάποια σημείο η Εφές και η αδυναμία του Ολυμπιακού να βάλει τη μπάλα στο καλάθι, κάνοντας τα βασικά. Με την Εφές να έχει μάλιστα 2/18 τρίποντα και να μη μπορεί να εξαργυρώσει ως το τέλος τις πολλές έξτρα κατοχές της στο παιχνίδι.
Παρόλο που το αρχικό πλάνο να γίνουν επιθέσεις στο χαμηλό ποστ με Πρίντεζη, Μπιρτς και Μιλουτίνοφ ήταν σωστό, η μπάλα πολλές φορές μπήκε και βγήκε στα τελειώματα, με αποτέλεσμα αυτό να εγκαταλειφθεί και τα πράγματα να δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο. Ο Σπανούλης εγκλωβισμένος από τον εξαιρετικό περιφερειακό αμυντικό πάνω στη μπάλα Μπαλμπάι έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο, σταθερός επιθετικός πόλος δε μπορούσε να βρεθεί και έτσι απλά και… άσχημα διαμορφώθηκε το +17 της Εφές. Που μπορεί να μην έπαιξε καλά (στο 4ο ματς θα είναι λογικά πιο απελευθερωμένη), αλλά σου έδινε την αίσθηση ότι έχει την κατάσταση στα μέτρα της φτιαγμένη. Με τον Ντάνστον καταπληκτικό για ένα ακόμα βράδυ στις δύο ρακέτες, με τον Μπράουν να εμφανίζεται μετά από δύο κάκιστα παιχνίδια και τους Γκρέιντζερ-Ερτέλ να σκοράρουν και να δημιουργούν.
Ο σφυγμός για τον οποίο γράφω στον τίτλο, εμφανίστηκε κάπου εκεί. Όπως και η τεράστια διαφορά βάρους στις δύο φανέλες, που όμως δύσκολα θα κρίνει το ποιος θα προκριθεί. Κάτι το επιβεβλημένο και ίσως αργοπορημένο ρίσκο της χρησιμοποίησης ψηλού σχήματος με τον Παπανικολάου στο «2» και τον Παπαπέτρου στο «3» που βελτίωσε την άμυνα και έκλεισε τους χώρους και κάτι ο οίστρος του Σπανούλη με τα συνεχόμενα τρίποντα, παραλίγο να γράψουν ένα ακόμα έπος, μία τρομερή ανατροπή στην Πόλη. Όμως η… κλοπή δεν ολοκληρώθηκε και ίσως θα ήταν και άδικο με βάση την εικόνα του παιχνιδιού. Μία απλή ματιά στα λάθη (5 Εφές-18 Ολυμπιακός), στα κλεψίματα (3 Ολυμπιακός-10 Εφές) και στο τραγικό 12/32 δίποντα του Ολυμπιακού, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο.
Με τέτοιες εμφανίσεις δε μπορείς να πάρεις παιχνίδι πλέι οφ, πόσο μάλλον να πας στο Final Four. Ο Ολυμπιακός δεν έχει χρόνο για… μοιρολόγια και θα πρέπει να σκύψει το κεφάλι τις επόμενες ώρες, να συζητήσουν πολύ όλοι στα αποδυτήρια και να βγουν στο τέταρτο παιχνίδι να παίξουν μπάσκετ. Να βγάλουν τσαμπουκά (όπως ο Παπανικολάου), αντίδραση και να… δαγκώσουν. Γιατί μετά το πρώτο παιχνίδι αυτό το έχουν ξεχάσει άπαντες στα σπίτια τους και είναι απορίας άξιο για μία τόσο «ψημένη» στα δύσκολα και στις ειδικές καταστάσεις ομάδα. Ασφαλώς και παίζει και η Εφές και όσοι διαβάζουν τον υπογράφοντα, θα θυμούνται πόσο επικίνδυνη την χαρακτήριζε, όμως ακόμα και τώρα που είναι έτοιμη να ρίξει την τελική… γροθιά, οι «ερυθρόλευκοι» είναι αυτοί που ορίζουν τη μοίρα τους.
Αρκεί να παίξουν μπάσκετ. Αρκεί να είναι Ολυμπιακός. Αρκεί να βγουν μπροστά όλοι. Από το δικό τους μερίδιο ευθύνης και ρόλου που τους αναλογεί. Αν κάποια ομάδα μπορεί να το κάνει ακόμα και στην σπάνια περίπτωση που έχει γυρίσει σειρά από 2-1, είναι αυτή. Όταν είναι στα… σχοινιά, σχεδόν πάντα σηκώνεται. Αυτή η φορά, ίσως να είναι δυσκολότερη από ποτέ, όμως υπάρχουν ακόμα σαράντα λεπτά. Ένα σωσίβιο είναι…
Υ.Γ.1: Η απουσία του Λοτζέσκι είναι πιο φανερή από ποτέ. Μπορεί κάποιοι να την ξεχνάνε, αλλά με τον Αμερικανό διαθέσιμο η εικόνα στην επίθεση δε θα ήταν έτσι. Χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία για ενδεχόμενο αποκλεισμό, είναι μία μεγάλη αλήθεια…
Υ.Γ.2: Αν δε το κάνουν δε θα το αξίζουν και η ζωή θα συνεχιστεί. Αλλά δε μπορεί να τελειώσει έτσι αυτή η εξαιρετική στην κανονική περίοδο σεζόν…
Υ.Γ.3: Μεγαλύτερο πρόβλημα το «5».
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
