Πίστη και ελπίδα έχει, θέλει και βελτίωση

Το βροχερό βράδυ της 18ης Μαρτίου θα ξεχαστεί γρήγορα για τον Ολυμπιακό. Ο πρώτος από τους τέσσερις τελικούς κόντρα στην Ζαλγκίρις, ήταν για τους περισσότερους, αν όχι για όλους ένα διαδικαστικού χαρακτήρα παιχνίδι. Ασφαλώς και η εξέλιξη του ματς μέχρι το 17΄ ήταν τέτοια που δεν δικαίωνε την… σιγουριά του αποτελέσματος, όμως η αίσθηση που σου άφησε το σαραντάλεπτο, είναι μία και… ερωτηματική. Όσο και αν όλα γίνονται στο μπάσκετ, πως κατάφερε ο Ολυμπιακός και έχασε με… κάτω τα χέρια στο Κάουνας;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Στη φάση που βρίσκεται ο πρωταθλητής Ελλάδας όμως, δεν χωράει… παρελθοντολογία. Σημασία έχει πως νίκησε τον πρώτο από τους τέσσερις τελικούς πρόκρισης που έχει μπροστά του. Χρειάστηκε να ξεπεράσει το αρχικό άγχος που του επέφερε πολλά χαμένα λέι απ, βιασύνη, προβλέψιμες επιθέσεις και έλλειψη φρεσκάδας, αλλά τα κατάφερε. «Έσφιξε» την άμυνα του όποτε χρειάστηκε, πήρε πολλά από τους Πρίντεζη και Παπανικολάου, ο Σπανούλης ήταν καλός δημιουργικά και το νερό μπήκε νωρίς στο… αυλάκι. Με 14 επιθετικά ριμπάουντ, περισσότερες ασίστ και λιγότερα λάθη, αυτή τη φορά δε γινόταν να χαθεί το παιχνίδι.

Η Ζαλγκίρις σκόραρε μόνο με βολές, είχε σημεία αναφοράς μόνο τους Βουγιούκα και Γιανκούνας και στο δεύτερο ημίχρονο έγινε έρμαιο των αμυντικών διαθέσεων του Ολυμπιακού. Ο Ραντλ εγκλωβίστηκε από τον πολύ καλό αμυντικά και δημιουργικά Μάντζαρη, οι Χάκετ και Στρόμπερι έδωσαν την απαιτούμενη ενέργεια, ενώ ο Μιλουτίνοφ έβαλε τους πόντους που δεν έβαλε ο Χάντερ, που έκανε εξαιρετική δουλειά στα ριμπάουντ. Το παιχνίδι τελείωσε ουσιαστικά στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου και ήταν φανερό από τις κινήσεις των παικτών πως σκέφτονταν ήδη την… Ρεάλ. Ο Σφαιρόπουλος προτίμησε να αφήσει μέσα σχεδόν μέχρι το τέλος τους βασικούς και να μη δώσει περισσότερο χρόνο… προσαρμογής στον Γουόρικ, διότι τώρα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η «χημεία».

Γνωρίζει καλά πως η πρώτη δουλειά έγινε, αλλά για να έχει συνέχεια το κυνήγι του θαύματος (τέτοιο θα είναι η πρόκριση υπό τις διαμορφωθείσες συνθήκες) η απόδοση πρέπει να βελτιωθεί αισθητά. Χρόνος δεν υπάρχει αρκετός, αλλά η Ρεάλ και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας δεν είναι Ζαλγκίρις. Φρονώ πως αν η «βασίλισσα» πέσει στο καναβάτσο ανήμερα της Εθνικής μας εορτής, στην Μόσχα θα «μιλήσει» η φανέλα και στο φινάλε του Top 16, η ορμή του ΣΕΦ. Στις 25 Μαρτίου το βράδυ λοιπόν θα γνωρίζουμε περισσότερα. Μέχρι τότε, δουλειά, βελτίωση και καλύτερο μπάσκετ. Θα είναι σίγουρα… απαραίτητο.

Υ.Γ.: Η σεζόν που κάνει φέτος ο Πρίντεζης ξεπερνάει κάθε λογική. Με εξαίρεση ένα εικοσαήμερο για το οποίο πήρε την απόλυτη ευθύνη, χωρίς να χρειάζεται, είναι μακράν ο καλύτερος και ο πιο σταθερός παίκτης του Ολυμπιακού. Παρά την έλλειψη βοηθού στο «4» και τις λιγοστές ανάσες που έχει καθώς παίζει ακατάπαυστα από το καλοκαίρι. Και δεν είναι μόνο αυτά… Απλά υπόκλιση…