Η ώρα έχει ξεπεράσει τις 02:00 τα ξημερώματα, οι πανηγυρισμοί για το «διπλό» τίτλου του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, συνεχίζονται έξω από το ΣΕΦ και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι, παραχωρούν συνέντευξη. «Ξεχνάτε τον Κώστα Παπανικολάου, τον αρχηγό μας, που είναι πολύ σημαντικός», παρενέβη ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος σε ερώτηση συναδέλφου, για τις υποθέσεις της παραμονής των Σάσα Βεζένκοβ και Κώστα Σλούκα. Ασφαλώς, για τους περισσότερους δεν θα μπορούσε να υπάρξει διαφορετική εξέλιξη με τον 33χρονο φόργουορντ, ο οποίος είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στους «ερυθρόλευκους» και το έχει αποδείξει πολλάκις.
Η ανανέωσή του θεωρούταν τελειωμένη υπόθεση πριν καν μπει στις συζητήσεις με τον οργανισμό, όμως στον επαγγελματικό αθλητισμό ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Στο τέλος της ημέρας μάλιστα, έχει σημασία-δείχνει πολλά και το πως επιτυγχάνεται μια συμφωνία. Δεδομένα, η κοινή επιθυμία και των δύο πλευρών ήταν η πιο δυνατή βάση για να συνεχίσει ο αρχηγός, πιθανότατα μέχρι το τέλος της καριέρας του, στον Πειραιά. Ο Παπανικολάου, προέρχεται από μια εξαιρετική-μεστή σεζόν, που δίκαια μπαίνει στις κορυφαίες της καριέρας του. Με όλο τον σεβασμό στους συμπαίκτες του, κάποιοι εκ των οποίων μπορεί να είναι πιο ταλαντούχοι, το δικό τους «κενό» ή κάποιο μέτριο αγωνιστικό τους διάστημα, καλύφθηκε εκ των έσω πολλάκις. Όλα αυτά τα χρόνια, όσοι παρατηρούν προσεκτικά το άθλημα και δεν στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στην στατιστική, γνωρίζουν πως αν λείπει, ή αν δεν είναι καλά ο «Παπ», τα πράγματα δυσκολεύουν.
Η αγωνιστική και όχι μόνο προσωπικότητα του, είναι δυσεύρετη, και ίσως να γίνει απόλυτα κατανοητή και στον τελευταίο… άπιστο, όταν θα ολοκληρώσει την καριέρα του. Είναι το… γάντι που ταιριάζει απόλυτα στα πλάνα όλων των προπονητών, και έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ. Υπάρχουν παιχνίδια που απορείς πως γίνεται να είναι παντού στην άμυνα και να λειτουργεί υποδειγματικά με ή χωρίς την μπάλα στην επίθεση. Οξυδέρκεια, εμπειρία, ομαδικό πνεύμα, αυταπάρνηση, ψυχή, χαμόγελο, πλάκες και πανέμορφα μηνύματα. Όλα αυτά τα στοιχεία των διακρίνουν από τις πρώτες σεζόν της μπασκετικής του ενηλικίωσης στον Ολυμπιακό και πλέον εμπεριέχονται σε ένα πακέτο γεμάτο εξέλιξη και ωριμότητα. Έχοντας τον τελευταίο χρόνο και την ταμπέλα «αρχηγός». Ρόλο που απέδειξε από το δεύτερο επίσημο παιχνίδι με αυτή την ιδιότητα (σ.σ. φωνάζοντας στην απονομή του Σούπερ Καπ τον Χρήστο Μπαφέ να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο), πως μπορεί να υπηρετήσει ιδανικά, ως άξιος συνεχιστής των Βασίλη Σπανούλη και Γιώργου Πρίντεζη.
Δίπλα στον μύθο που έχτισαν οι πρώην συμπαίκτες και φίλοι του είναι πλέον και δικαιωματικά το όνομά του, μετά και την είδηση της τριετούς ανανέωσης του συμβολαίου του. Με το καλό και να είναι υγιής, το 2026 θα κλείσει 15 χρόνια στην ομάδα που ανδρώθηκε, αγάπησε έμπρακτα, «δέθηκε» με όλα όσα την συνοδεύουν και υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να ξεχνά δευτερόλεπτο και όσα του πρόσφερε η ίδια από τότε που ήταν αμούστακο παιδί. Πως όχι, όταν παρά την μικρή διαφορά που προέκυψε στο πρώτο ραντεβού του ατζέντη του με την πλευρά του Ολυμπιακού, πήρε την κατάσταση πάνω του και την τελείωσε με συνοπτικές διαδικασίες; Λειτουργώντας μάλιστα και ως… κυματοθραύστης των αντιδράσεων που υπήρχαν από την απόφαση αποχώρησης του καλού του φίλου, Κώστα Σλούκα; Η παραμονή του αρχηγού δεν άξιζε να περιμένει ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω.
Ασφαλώς, δεν χρειαζόταν η συγκεκριμένη κίνηση για να καταλάβει κανείς πως λειτουργεί ο Παπανικολάου σε όλα τα επίπεδα και πόσο σημαντικό κεφάλαιο είναι εδώ και χρόνια για τον Ολυμπιακό. Έχουν προηγηθεί δεκάδες κινήσεις εντός και εκτός παρκέ, με κορυφαία την απόφασή του να πιέσει την Μπαρτσελόνα να τον αφήσει να επιστρέψει και να αρνηθεί πολύ περισσότερα χρήματα από τον Παναθηναϊκό, όταν αποχώρησε από το ΝΒΑ. Ήξερε καλά πως η επανεκκίνηση στην καριέρα του θα γινόταν με απόλυτη ασφάλεια εδώ που τον αγαπούν και θα τον αγκαλιάσουν από το πρώτο λεπτό. Το εξαργύρωσε με αρκετούς τίτλους, Final Four και καθολική αναγνώριση από ένα δύσκολο κοινό, που έχει όμως το κριτήριο να ξεχωρίζει συμπεριφορές και να εκτιμά αποφάσεις.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, δεν γινόταν ο Παπανικολάου να έχει την παραμικρή σκέψη να αφήσει το τιμόνι και ασφαλώς και ο Ολυμπιακός να ρισκάρει να αλλάξει καπετάνιο. Έχει τον καλύτερο χαρακτήρα και αθλητή για να του εγγυηθεί αποτελέσματα στο παρκέ και την ηρεμία των αποδυτηρίων για τρία ακόμα χρόνια. «Κανένα μέρος σαν το σπίτι, συνεχίζουμε να μαχόμαστε μαζί!». Λίγα λόγια και καλά. Και κυρίως πράξεις. Που έχουν κατατάξει τον Κώστα Παπανικολάου στο πάνθεον της ιστορίας των «ερυθρόλευκων» και στα υψηλότερα στρώματα της συνείδησης του κόσμου του. Εκεί θα παραμείνει μέχρι να αποφασίσει να σταματήσει το μπάσκετ, με τον Ολυμπιακό θα συνδέεται εφόσον επιλέξει να συνεχίσει να υπηρετεί το άθλημα από άλλο πόστο. Για την ώρα, έχει ακόμα πολλά να δώσει και πολλές δουλειές να φέρει εις πέρας…
Υ.Γ.: Όπως και με όλους τους σπουδαίους αθλητές, έτσι και με τον Παπανικολάου, θα ήταν αφελής να πιστέψει κάποιος πως όλα αυτά τα χρόνια ήταν τα πάντα… ρόδινα στην καθημερινότητά του στην ομάδα, π.χ. τα σουτ που έπαιρνε ή στις σχέσεις του με τους προπονητές. Ο χαρακτήρας του όμως είναι τόσο διαφορετικός, ισχυρός και ομαδικός, που ακόμα και τις δυσκολίες ή τα όποια εμπόδια τα μετέτρεπε σε εφαλτήριο για καλύτερες μέρες και στιγμές. Και έβγαινε πιο δυνατός και χρήσιμος. Με θετική ενέργεια και γνώμονα το κοινό καλό. Πραγματικός αρχηγός, πριν καν πάρει και τυπικά τον τίτλο…
Follow @ ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
