Ολυμπιακός μύθος, χρυσή ευκαιρία δυναστείας

Πολλές φορές όσο και αν θέλεις να αποτυπώσεις σε ένα έγγραφο word τα συναισθήματα που σε πλημμυρίζουν, δε μπορείς. Δε βρίσκεις τις κατάλληλες λέξεις, ή αισθάνεσαι πως ο,τι και αν σκαρφιστεί το μυαλό σου θα είναι λίγο για να σε εκφράσει απόλυτα. Ομολογώ πως το σώμα μου είναι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή, αλλά το πνεύμα είναι ακόμα στο ΟΑΚΑ. Δεν θέλω με τίποτα να βγω από την πραγματικότητα που βίωσα το βράδυ της Δευτέρας, την παιχνιδάρα που είδα, το «αντίο» του τεράστιου Δημήτρη Διαμαντίδη που έζησα, τη μία ακόμα μεγάλη βραδιά του καλύτερου ευρωπαίου μπασκετμπολίστα τη τελευταία πενταετία, Βασίλη Σπανούλη και κυρίως, τις πολλές στιγμές πολιτισμού που βίωσα και από τους συντελεστές των δύο ομάδων.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς και εύχομαι να είναι η απαρχή για να μην ξαναζήσουμε ποτέ στιγμές αίσχους σε εξέδρες, αποδυτήρια, κληρώσεις διαιτητών, ανακοινώσεις και όλα αυτά τα φαιδρά που έκαναν το πιο λαμπρό ελληνικό προϊόν που είναι το μπάσκετ, να μην έχει την αίγλη που του αξίζει. Μπορούμε και καλύτερα, αρκεί να βοηθήσουμε όλοι να βγουν στον… αφρό οι υγιείς, απ’ όποιο μετερίζι και αν υπηρετούν-παρακολουθούν το μακράν του δεύτερου πιο επιτυχημένου σπορ στην Ελλάδα. Ο χρόνος θα δείξει αν θα έχει συνέχεια ή ήταν μία παρένθεση-ανακωχή μέχρι την επόμενη ανούσια μάχη εκτός αγωνιστικού χώρου.

Το τέλος της βραδιάς, βρήκε τον Ολυμπιακό να κατακτά το πρωτάθλημα απόλυτα δίκαια όντας καλύτερος και πιο έτοιμος στη λεπτομέρεια. Όσα του στέρησε η τύχη με τους τραυματισμούς ακόμα και στο τέταρτο παιχνίδι της σειράς, του τα έδωσε στην τελευταία φάση, αν και φρονώ πως λίγο-πολύ όταν ο Σπανούλης πάτησε αυτή τη φορά από την αριστερή πλευρά και σηκώθηκε, οι περισσότεροι ήταν σίγουροι… Ήταν οι τελικοί του, το πρωτάθλημά του και μία ακόμα απολαυστική δικαίωση όσων τον πιστεύουν και τον στηρίζουν στα δύσκολα. Είναι ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και της ομάδας του. Και γι’ αυτόν η ελληνική γλώσσα μοιάζει φτωχή, όμως αναμφίβολα έκανε και μάλιστα δις και με τον ίδιο τρόπο, το τελευταίο (;) που δεν είχε κάνει στην καριέρα του. Σίγουρα κάτι θα σκαρφιστεί για να κρατήσει το κίνητρο. Ήδη το εξέφρασε θέτοντας τον πήχη πολύ ψηλά: «Θέλω μία ακόμα Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό. Θα δουλέψω πολύ το καλοκαίρι για να βελτιωθώ». Τι κρίμα που δεν έχει γεννηθεί ακόμα ο γιός μου για να σε ζήσει ρε μάγκα…

Η λογική θα επιβεβαιωθεί και σε λίγες ημέρες, θα συζητήσει με τους αδελφούς Αγγελόπουλους, θα συμφωνήσουν και η ιστορία θα συνεχίσει να γράφεται. Διότι αυτό που κάνει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλη ιστορία, όμως το συγκεκριμένο πρωτάθλημα, είναι το πιο αντρίκειο απ’ όλα όσα έχει κατακτήσει. Για τον τρόπο (δύο break μετά από 0-1), τα σουτ της τελευταίας στιγμής, τα προβλήματα τραυματισμών -και όχι μόνο- και γενικότερα για την συσπείρωση που έδειξε για μία ακόμα φορά ολόκληρος ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός, όταν ήταν πολλάκις στα σχοινιά κατά τη διάρκεια της σεζόν. Οι ισορροπίες ήταν τόσο λεπτές, που χάρη στην ηγετική ικανότητα που έχουν αποκτήσει πλέον με το… τσουβάλι οι Αγγελόπουλοι, το πείσμα και η εργατικότητα του Σφαιρόπουλου και ο επαγγελματισμός των παικτών που πάνω απ’ όλα είναι μία παρέα, δεν επέτρεψαν σε τίποτα και κανέναν να τους βλάψει.

Είναι λοιπόν το πρωτάθλημα που έχει την υπογραφή του Σπανούλη, όμως όλοι μα όλοι δικαιούνται το νέκταρ. Για όλους αποτελεί μία δικαίωση, μία λύτρωση και κυρίως ένα βαρύτατο γαλόνι ενόψει της συνέχειας που είναι γεμάτη προκλήσεις. Ο Ολυμπιακός έκανε άντρες δύο ακόμα επενδύσεις του (Παπαπέτρου, Αγραβάνης), έφερε πίσω έναν παίκτη που σε λίγο καιρό θα είναι και πάλι στην κορυφή και από βάση απόδοσης (Παπανικολάου) και έχει γερά ελληνικά υποστυλώματα στον ανυπέρβλητο υπαρχηγό του, Γιώργο Πρίντεζη και στο μεγάλο παλικάρι που λέγεται Βαγγέλης Μάντζαρης. Ο ελληνικός «κορμός» θα ενισχυθεί λογικά και άλλο και μένουν δύο-τρείς προσεκτικές και εύστοχες προσθήκες ξένων για να επιστρέψει η ομάδα εκεί που της αξίζει και στην Ευρωλίγκα.

Το 2012, χάθηκε για τον Ολυμπιακό μία τεράστια ευκαιρία να κρατήσει την ομάδα αναλλοίωτη. Ίσως να είχε πάρει πολύ περισσότερα, όμως το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Τα λάθη (η σεζόν φέτος είχε αρκετά και δε πρέπει να μπουν κάτω από το… χαλάκι) λογικά έχουν γίνει μάθημα και τις επόμενες ημέρες ο σχεδιασμός θα θωρακίσει ακόμα περισσότερο το οικοδόμημα. Οι «ερυθρόλευκοι», έχουν ευκαιρία να παραμείνουν για πολλά ακόμα χρόνια στην ελληνική κορυφή, αφού στην αντίπερα όχθη ο μεγάλος αντίπαλος θα βρίσκεται στη μετά-Διαμαντίδη εποχή, που πιστεύω πως θα είναι πολύ πιο δύσκολη και από την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς. Αν οι πειραιώτες διαχειριστούν τα του οίκου τους με σωστό τρόπο, διάθεση και μεράκι που σίγουρα υπάρχουν, είναι δεδομένο πως ξεκινούν από ευνοϊκή θέση, για να κάνουν πράξη το όνειρο της δυναστείας τους.

Για την ώρα, την Πέμπτη έχουν φιέστα! Ας τους αφήσουμε να το απολαύσουν…

Follow @ZervasNikolaos