Ολυμπιακός, ή τώρα ή ποτέ

Ήταν ένας τελικός που μας επιβεβαίωσε στο έπακρο. Και μας εξέπληξε ευχάριστα για όσα έγιναν δίπλα από το παρκέ. Οι προϋποθέσεις για ένα πολύ όμορφο παιχνίδι υπήρχαν, πολύ καλό μπάσκετ και αγώνα με σασπένς παρακολουθήσαμε. Πιθανότητες για να διεκδικήσει το κύπελλο η ΑΕΚ είχε –για όσους γνωρίζουν το άθλημα και δεν το θυμούνται μία φορά το χρόνο- και τις επιβεβαίωσε και με το παραπάνω γράφοντας ιστορία.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Τα ακόμα πιο ευχάριστα ήρθαν από την εξέδρα. Εκεί που οι τοπικοί φορείς και η ΕΟΚ πραγματοποίησαν στο ακέραιο το σχέδιο με τους μαθητές. Απομονώνοντας τους ταραξίες που έπαιζαν ξύλο στις πλατείες, αλλά δεν πλησίασαν καν στα «Δύο Αοράκια», αφήνοντας τις παιδικές φωνούλες να ευχαριστιούνται το παιχνίδι και να δίνουν πανέμορφο τόνο στη γιορτή. Τα λάθη της ομοσπονδίας έχουν επισημανθεί και υφίστανται, αλλά χθες πήρε άριστα και αξίζει πολλά μπράβο. Αφού δεν υπάρχει η βούληση από Πολιτεία και κυρίως ομάδες να πηγαίνουν τα εισιτήρια σε υγιείς φιλάθλους, το χθεσινό ήταν προτιμότερο.

Για την δίκαια κυπελλούχο ΑΕΚ δε μπορείς παρά να βγάλεις το καπέλο και να δώσεις συγχαρητήρια. Διότι δούλεψε μεθοδικά μετά την πρώτη υπέρβαση –αποκλεισμός Παναθηναϊκού- στα ημιτελικά, στόχευσε σε αυτό το παιχνίδι ορόσημο για εκείνη, βελτιώθηκε, ξόδεψε χρήματα και παρουσίασε έντεκα αποφασισμένους στο παρκέ. Η δικαίωση του Μάκη Αγγελόπουλου γεμίζει ελπίδα για το μέλλον και όλα δείχνουν πως το «δίπολο» δεν θα είναι πλέον μόνο. Ο Ντράγκαν Σάκοτα έφτιαξε ένα εξαιρετικό πλάνο, χτυπώντας στην μεγαλύτερη αδυναμία του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια, την άμυνα στο ένας εναντίον ενός. Χωρίς ιδιαίτερα συστήματα, παιχνίδια με 2-3 πάσες, πόνταρε στο ταλέντο και την αθλητικότητα των Αμερικανών του και πέτυχε διάνα.

Αποδείχθηκε περίτρανα πως στον αθλητισμό τα λάθη πληρώνονται αν δε διορθώνονται και οι χθεσινοί νικητές πρόλαβαν, με τις προσθήκες των Βασιλόπουλου, Χάντερ και Πάντερ να δώσουν σάρκα και οστά στο όνειρό τους. Μπορούν να το απολαύσουν και να «χτίσουν» σε αυτή την επιτυχία και αξίζουν αρκετή περισσότερη στήριξη από τον κόσμο τους.

Για τον Ολυμπιακό η απώλεια είναι τεράστια. Όχι μόνο επειδή χάθηκε ο τρίτος στόχος της σεζόν –άλλωστε δεν έχει και πολλά κύπελλα για να.. .χαρίζει-, αλλά κυρίως διότι οι τριγμοί που επέφερε αυτή η ήττα, θα χρειαστεί διπλή και τριπλή προσπάθεια σε σχέση με τις προηγούμενες κρίσεις για να μην ρίξουν κάτω το οικοδόμημα. Το μοναδικό ελπιδοφόρο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο, είναι πως πρέπει να κατάλαβε και ο τελευταίος στην ομάδα, αυτό που είχε επισημανθεί όχι μόνο την περίοδο των μεγάλων ηττών τον Ιανουάριο, αλλά και μετά τις δύο τεράστιες νίκες απέναντι σε Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε. Χρειάζονται αλλαγές, ενός ή δύο ξένων, διότι με δύο Αμερικανούς μόνιμα επιζήμιους η σεζόν δε βγαίνει.

Αυτή η ατολμία ή αν θέλετε «ξεροκεφαλιά» διοίκησης και προπονητή, οδήγησε στο να πάει η ομάδα με οκτώ παίκτες να διεκδικήσει ένα τρόπαιο! Ίσως επειδή πίστεψαν πως η κατάκτησή του ήταν εύκολη υπόθεση απέναντι στην ΑΕΚ, που όμως έχει πλέον καλύτερη εξάδα ξένων! Το σίγουρο είναι πως διαψεύστηκαν και η εικόνα στα «Δύο Αοράκια» τα είπε όλα. Μόνος του ο 36άχροος Σπανούλης (φάνηκε πως αυτός ήταν το πρόβλημα ε;) μαζί με Μιλουτίνοφ και Στρέλνιεκς πάλευαν, καθώς οι υπόλοιποι Έλληνες ήταν σε κακή βραδιά και τα… κουκιά δεδομένα δε μπορούσαν να βγουν. Η ευθύνη βαραίνει λοιπόν τον Γιάννη Σφαιρόπουλο και τους αδελφούς Αγγελόπουλους, χωρίς να εξαιρούνται κάποιοι παίκτες που αμείβονται πλουσιοπάροχα, αλλά δεν κάνουν το παραμικρό στο παρκέ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στους Ρόμπερτς και Τόμπσον που δεν ταίριαξαν και πρέπει να αλλαχθούν… χθες.

Από τη στιγμή που υπάρχουν δέκα ακόμα μέρες για τη λήξη της σχετικής προθεσμίας στην Ευρωλίγκα, υπάρχει ακόμα μία τελευταία ευκαιρία για να διορθώσει ο Ολυμπιακός αυτό που φαινόταν από τις αρχές Ιανουαρίου περίτρανα. Θα χρειαστεί πολύ χρήμα και αποφασιστικότητα, αλλά χωρίς ηλεκτροσόκ και άμεση βοήθεια στο ρόστερ, η χρονιά θα χαθεί και στους δύο βασικούς στόχους. Και ας είναι η ομάδα στην δεύτερη θέση της Ευρωλίγκας και ας κρίνονται όλα τον Μάιο στο πρωτάθλημα. Το χειρότερο όταν κάνεις λάθη είναι να μην τα διορθώνεις. Καλές οι αρχές και η σταθερή φιλοσοφία, αλλά το μπάσκετ έχει αλλάξει και το επιτυχημένο μοντέλο δείχνει να έχει κάνει τον κύκλο του ή τουλάχιστον να χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.

Ή τώρα η ποτέ λοιπόν για προπονητή και προέδρους. Αλλάζει ή… βουλιάζει και αν βουλιάξει θα είναι πραγματικά κρίμα γιατί αυτή η ομάδα έχει πολλές δυνατότητες και παίκτες που αξίζουν βοήθειας. Αν στο τέλος βουλιάξει, η ευθύνη έχει αποκλειστικά τρία ονοματεπώνυμα.

Υ.Γ.1: Αίσθησή μου είναι πως το «καράβι» θα βοηθηθεί σημαντικά με καθυστερημένες, αλλά απαραίτητες αλλαγές.

Υ.Γ.2: Οι οπαδοί έχουν δίκιο να φωνάζουν, αλλά όχι να μηδενίζουν γιατί αυτό δε βοηθά. Η έλλειψη σταθερότητας της ομάδας που από τις πολύ μεγάλες νίκες πάει σε σοκαριστικές ήττες κάνει κατανοητές τις αντιδράσεις. Όμως, δε χρησιμεύει σε εβδομάδα τελικού να επιτίθενται σε παίκτες δημόσια για κάποια λάθη τους. Τα όποια προβλήματα, μπορούν να λυθούν εκ των έσω, ειδάλλως η στάση μπορεί να χαρακτηριστεί, ύποπτη, και όχι άδικα. Όσο για τους επιλεκτικούς πηχυαίους τίτλους με τους αφορισμούς, ο κόσμος έχει μάτια και κρίση...

Υ.Γ.3: Μόνο ο Σπανούλης. Του οφείλουν όλοι μία συγγνώμη, διότι το άδειο βλέμμα του στο τέλος δεν του αξίζει.

Follow @ZervasNikolaos