Ολυμπιακός από τα παλιά, που ίσως… προλαβαίνει

Όταν είσαι διψασμένος όσο δεν πάει στην έρημο και ψάχνεις επειγόντως για μία σταγόνα νερό που θα σε δροσίσει, εφόσον τα καταφέρεις νιώθεις για λίγο… βασιλιάς. Αυτό, δε σημαίνει όμως πως έλυσες όλα τα προβλήματά σου και θα επιβιώσεις μέχρι το τέλος της διαδρομής, έχοντας μπροστά σου κακουχίες και πολύ πιο υψηλά εμπόδια.

Ο Ολυμπιακός απέναντι στη Βαλένθια έψαχνε εναγωνίως… οξυγόνο. Μία νίκη με οποιοδήποτε τρόπο για να μπορέσει να ανασάνει και να σχεδιάσει τις επόμενες κινήσεις του με περισσότερη ηρεμία και λιγότερη πίεση. Κόντρα στην βολική όπως αποδείχθηκε, Βαλένθια, όχι μόνο κατάφερε τον στόχο του, όχι μόνο έπαιξε λίγο πιο καλό στο μάτι μπάσκετ, αλλά κυρίως έβγαλε πάθος, αντίδραση και είχε μάτι που… γυάλιζε, μετά από αρκετούς μήνες. Κοινώς, θύμισε για λίγα λεπτά κάτι από το DNA και τη νοοτροπία που τον έφεραν στην κορυφή της Ευρώπης και σε τελικούς Final Four, παρότι υστερούσε σε ταλέντο και μπάτζετ. Αυτό που είχε χάσει για παραπάνω από ένα λόγους και με παραπάνω από έναν υπεύθυνους από τον περυσινό «καταραμένο» Γενάρη και έπειτα.

Από το πρώτο… δευτερόλεπτο με εκείνο το γρήγορο 11-0, δεν άφησε περιθώριο στην αντίπαλο, είχε συγκέντρωση στο πλάνο του και έκανε πολύ καλή δουλειά. Κυκλοφόρησε πιο ορθολογικά τη μπάλα, είχε καλύτερες αποστάσεις επιθετικά, στην άμυνα έπαιζε πιο απλά και κατανοητά, αλλά κυρίως με τρομερή διάθεση (σ.σ. 13 κλεψίματα) και σκόρπισε κάποια χαμόγελα στον κόσμο του. Η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση, συνεπικουρούμενες από την ανεμική και κάκιστη αμυντική προσήλωση της Βαλένθια, επέφεραν το πολύ καλό 55% εντός πεδιάς, ενώ τα 20 λάθη στα οποία υπέπεσαν οι φιλοξενούμενοι, αποτέλεσμα της καλής περιφερειακής πίεσης, έδωσαν το εκπληκτικό νούμερο «31» σε πόντους από σφάλματα αντιπάλου.

Ο Σπανούλης μαεστρικός παίζοντας περισσότερο στο «2» και με ρόλους δημιουργικούς και εκτελεστικούς που του ταιριάζουν, έβαλε μία ακόμα πολύ καλή εμφάνιση στο παλμαρέ του, έχοντας άλλους πέντε συμπαίκτες του με διψήφιο αριθμό πόντων, πλουραλισμός που υπήρχε και στην πιο υποφερτή απόψε δημιουργία. Πρίντεζης και Μιλουτίνοφ στα γνωστά τους στάνταρ, Κουζμίνσκας πολύ πιο κοντά στον πραγματικό του εαυτό, από κοντά ο Πάντερ να δείχνει ξανά πως είναι μια χαρά προσθήκη, αλλά κυρίως ένας Παπανικολάου πιο απελευθερωμένος, με 3/3 τρίποντα, θέληση και προοπτική να φτάσει ξανά στα υψηλά του στάνταρ. Η βραδιά, φάνηκε από την αρχή καλή όταν ο Κεμζούρα έβαλε στη μάχη και μάλιστα πενταδάτο τον Κόνιαρη.

Ποτέ δε θα καταλάβω (ανάμεσα στα δεκάδες άλλα), πως ο Μπλατ εμπιστεύτηκε περισσότερο τον… φευγάτο όπως όλα δείχνουν, Τσέρι, αντί του 22χρονου Έλληνα γκαρντ. Η επιλογή τον δικαίωσε, καθώς ο Κόνιαρης είναι κανονικός παίκτης, καθαρός πλέι μέικερ και με ικανότητα στην περιφερειακή άμυνα. Όταν θα πατήσει πιο γερά στα πόδια του και πάρει ψυχολογία, μπορεί και πρέπει να προσφέρει περισσότερα και επιθετικά. Ο Ρούμπιτ για να δώσει αμυντικά ανάσες στον Μιλουτίνοφ ήταν υποφερτός, απέναντι βέβαια σε μία ομάδα που παρότι υπερείχε ποσοτικά στο «5», δεν το εκμεταλλεύτηκε ή δεν προσπάθησε να το κάνει σχεδόν ποτέ μέσα στο σαραντάλεπτο.

Ο Κεμζούρα, από τη στιγμή που κέρδισε το ματς από το… ημίχρονο, ορθώς θέλησε να βάλει περισσότερο στο παιχνίδι τον Μπόλντγουιν, δίνοντας του περισσότερο χρόνο απ’ ότι δικαιούταν βάσει εμφάνισης. Πολύ φοβάμαι πως και αυτή η επιλογή αν και πολύ νωρίς, ήταν λανθασμένη, πόσο μάλλον όταν έχουν δαπανηθεί 700 χιλιάδες δολάρια και του είχε ανατεθεί ρόλος βασικού πόιντ γκαρντ. Αυτό, ίσως είναι και το μοναδικό αρνητικό της βραδιάς, που δεν χαλάει όμως την ουσία. Το 1-1 ήρθε, η εμφάνιση άφησε χαμόγελα και πλέον το… μπαλάκι περνάει στους αδελφούς Αγγελόπουλους. Απόψε είδαν την πρώτη δύσκολη και σαφώς… κοστοβόρα απόφασή τους να δικαιώνεται, αλλά υπάρχει πολύς δρόμος για να γυρίσει εντελώς το φύλλο.

Όπως ο Ολυμπιακός δεν έγινε πολύ καλή ομάδα (δεν είναι καν ακόμα ομάδα) επειδή νίκησε την Βαλένθια με 25 πόντους, άλλο τόσο ισχύει πως δεν είναι και για… πέταμα. Υπάρχουν παίκτες που αν πλαισιωθούν σωστά με δύο τουλάχιστον προσθήκες στο «1» και στο «5», παράλληλα με την αλλαγή ψυχολογίας και έναν προπονητή ικανό να αλλάξει πράγματα και να εμπνεύσει, είναι στις δυνατότητές τους αρχικά να παρουσιάσουν καλό μπάσκετ. Αυτόματα, θα αυξηθούν οι πιθανότητες να γίνουν οι «ερυθρόλευκοι» ανταγωνιστικοί για την οκτάδα και κυρίως να «χτίσουν» κάτι με παρακαταθήκη για του χρόνου. Αν και τώρα γίνουν ημίμετρα, πολύ φοβάμαι πως ανάλογες βραδιές θα ξανασυμβούν στα δάκτυλα των δύο χεριών.

Προϋποθέσεις λοιπόν υπάρχουν, αρκεί να ληφθούν άμεσα εύστοχες αποφάσεις, χωρίς εγωισμό, αλλά με κόστος. Η εβδομάδα που θα ακολουθήσει, ίσως είναι η πιο κομβική για τη σεζόν…

Υ.Γ.1: Άλλη κλάση η παρακολούθηση, η μετάδοση και εν γένει η θέαση του αγώνα με το εκπληκτικό cube που τοποθέτησε η ΚΑΕ στην οροφή του ΣΕΦ. Πραγματική απόλαυση… Κρίμα που μόλις πέντε χιλιάδες κόσμου έζησαν από κοντά την πρεμιέρα του.



Υ.Γ.2: Πολύ σημαντικό που μετά το ΟΑΚΑ την προηγούμενη εβδομάδα και ο κόσμος στο ΣΕΦ σεβάστηκε τον αντικαπνιστικό νόμο ή να το θέσω καλύτερα τον εφάρμοσε. Και το λέει ένας μανιακός καπνιστής. Το αξίζουν οι αθλητές, οι γύρω μας που δεν καπνίζουν, τα παιδιά μας που βλέπουν λάθος πρότυπα. Το αξίζουμε εμείς.

Υ.Γ.3: Ο Βασίλης Σπανούλης αν δεν έχει άλλον τραυματισμό θα παίξει τουλάχιστον και τη νέα σεζόν και… βλέπουμε. Όταν θα σταματήσει το μπάσκετ, ναι, το πιθανότερο είναι να γίνει ένας εξαιρετικός general manager. Απόψε θύμισε σε πολλές φάσεις τα… τριάντα του.

Follow @ZervasNikolaos