Ολυμπιακή… καλλιγραφία

Αν έλεγε κάποιος πως ο Ολυμπιακός θα νικούσε στη Βιτόρια σε αυτό το ρυθμό και με σκορ 95-90 έπειτα από παιχνίδι πριν από 48 ώρες και μεγάλο ταξίδι, θα τον περνούσε για τρελό. Αν μάλιστα έβλεπε αυτό που είδαμε απόψε στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» με τα μάτια του θα νόμιζε πως ονειρευόταν. Κάτι το πολύ ωραίο γήπεδο, κάτι οι πολύ πρώην Nbaers που ήταν στο παρκέ, δε θέλει πολύ για να παρασυρθείς. Ομολογώ πως περιγράφοντας το παιχνίδι, ένιωσα δυνητικά πως ήμουν στις ΗΠΑ. Για τέτοιο εκατέρωθεν ρυθμό μιλάμε, για τέτοια ευστοχία σε μακρινά σουτ και θεαματικές φάσεις. Μέχρι και τάπα σε άλεϊ ουπ κάρφωμα είδαμε. Αν μη τι άλλο οι παίκτες έχουν μπει ορεξάτοι στη νέα Ευρωλίγκα.

Γράφει από τη Βιτόρια ο Νίκος Ζέρβας

Η σημασία της πρώτης εκτός έδρας νίκης του Ολυμπιακού μετά από δέκα μήνες στην Ευρωλίγκα (η τελευταία στο ίδιο γήπεδο) είναι τεράστια. Όσα περισσότερα «διπλά» βάλεις στο σακούλι, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις να μακροημερεύσεις στη διοργάνωση. Απόψε ο Ολυμπιακός μετέφερε το… ΣΕΦ στη Βιτόρια και έστησε ένα επιθετικό πάρτι. Ανταποκρίθηκε άψογα χάρη στο ότι είναι πλέον γεμάτος επιθετικές λύσεις και μεταλλάχθηκε στην προετοιμασία του με σκοπό να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ. Απέναντι σε μία ομάδα που πετούσε… φωτιές και έχει περισσότερες λύσεις στο ρόστερ απ’ ότι πέρυσι που έφτασε Final Four. Όταν θα «δέσουν» ως ομάδα υπό την καθοδήγηση του εξαιρετικού, Σίτο Αλόνσο, λίγοι θα περάσουν από τον ισπανικό βορρά στη συνέχεια.

Ο Βασίλης Σπανούλης έβαλε ένα ακόμα παράσημο στο πέτο. Χρειαζόταν 8 ασίστ για να ξεπεράσει τον φίλο του Θοδωρή Παπαλουκά και ο… αθεόφοβος μοίρασε 15. Διάβασε άψογα τις αδυναμίες της αντίπαλης άμυνας και έγραψε ιστορία. Πολλές φορές οι λέξεις περιττεύουν για τον κορυφαίο της Ευρώπης. Δίπλα του όλοι μα όλοι οι συμπαίκτες του. Ο Πρίντεζης δικαιούται ένα κακό παιχνίδι. Και δύο και πέντε θα προσθέσω, οπότε πάμε παρακάτω. Αν έλεγε κάποιος πως ο Ολυμπιακός θα νικήσει τη Μπασκόνια με 95 πόντους και τον υπαρχηγό για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια στο μηδέν, θα του περνούσαν ζουρλομανδία. Οι υπόλοιποι όμως ήταν… στρατιώτες. Ποιόν να αναφέρεις πρώτο; Τον Γκριν που απέδειξε πως μπορεί και εκτός έδρας; Τον Μάντζαρη που έκανε εξαιρετικό παιχνίδι επιθετικά;

Τον Παπανικολάου που έκανε το κορυφαίο του ματς μετά την επιστροφή του; Τον Παπαπέτρου που θεωρώ πως είναι το «κλειδί» για να βγουν οι άμυνες που χρειάζονταν για να κοπεί ο ρυθμός της Μπασκόνια, ή τον Μπιρτς που παίζει λες και έχει αγωνιστεί δύο-τρία χρόνια Ευρωλίγκα; Ακόμα και ο Γιανγκ έχω την αίσθηση πως άφησε στη Βιτόρια όλους τους φόβους του και βαδίζει προς την… κανονικότητα.

Όχι ότι υστέρησαν οι Χάκετ, Λοτζέσκι και Αγραβάνης. Όλη η ομάδα του Ολυμπιακού είναι αυτή τη περίοδο χάρμα ειδέσθαι και αξίζουν πολλά μπράβο στον Σφαιρόπουλο για την εικόνα που παρουσιάζει. Γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ, πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν. Μπάσκετ που απολαμβάνεις να βλέπεις. Όταν συνδυάζεται και με το αποτέλεσμα είναι ότι καλύτερο. Με τρομερό ποσοστό επιτυχία ανά κατοχή μπάλας, 16/30 τρίποντα, δημιουργία, φρέσκες ιδέες, επιθετικά ριμπάουντ, ενέργεια και ταλέντο που γλυκαίνει το μάτι. Ομάδα με τα όλα της. Και ακόμα είναι η αρχή…

Υ.Γ. Το ΣΕΦ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας πρέπει να είναι γεμάτο. Διότι καλό το 3-1, αλλά ακόμα καλύτερο το 4-1, ιδιαίτερα όταν είναι κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Y.Γ.1: Η φωτογραφία δεν είναι καθόλου τυχαία. Όπως όλοι έχουμε μείνει με το… στόμα ανοικτό από αυτά που βλέπουμε από τον Βασίλη Σπανούλη όλα αυτά τα χρόνια, έτσι και ο ίδιος φαίνεται πως απολαμβάνει τον φετινό Ολυμπιακό και τις τεράστιες δυνατότητες που έχει.

Υ.Γ.2: Καταλαβαίνεις πολλά για αυτή την ομάδα. από τον τρόπο που πανηγυρίζουν όλοι στον πάγκο ένα καλάθι, μία κατοχή ή μία καλή προσπάθεια. Και ιδιαίτερα πως... τρελαίνονται οι ξένοι της.