Όταν ετοιμάζεσαι να μπεις στη μάχη για το πιο κρίσιμο-οριακό παιχνίδι των τελευταίων χρόνων και το κοινό σου σε χειροκροτεί θερμά, παρά τον κάκιστο μήνα και τις σφαλιάρες που έχουν προηγηθεί, έχει γίνει το πρώτο βήμα πριν το τζάμπολ. Έχουν γραφτεί και ακουστεί πολλά, άλλα δίκαια, άλλα πολύ άδικα, όμως όσο και αν φαίνεται περίεργο, η στήριξη που παρείχε χθες, και μπράβο του, το κοινό του ΣΕΦ σε προπονητή και παίκτες πριν καν αρχίσει ο αγώνας, έπαιξε σημαντικό ρόλο γι’ αυτό που ακολούθησε. Το άγχος και η πίεση βλέπετε, είχαν χτυπήσει «κόκκινο».
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Μετά, ακολούθησε μπασκετική… παράσταση. Ο Ολυμπιακός έκανε «φύλλο και φτερό» την πρωταθλήτρια Ευρώπης, βγάζοντας πάθος, αποφασιστικότητα, συγκέντρωση, καλό «διάβασμα» και άψογη εκτέλεση κάθε προπονητικής εντολής-πλάνου. Τα πρώτα σημάδια της ανάκαμψης, άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στο ντέρμπι της Δευτέρας και χθες υπήρξε η επιβεβαίωση. Οι «ερυθρόλευκοι», πήραν μία νίκη ηρεμίας που τους διατηρεί για τα καλά στη μάχη του πλεονεκτήματος της έδρας, παίζοντας μάλιστα πολύ καλό μπάσκετ και αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά. Αρκεί, να διαχειριστούν σωστά τον θρίαμβο, όπως διαχειρίζονται σωστά και την κρίση.
Η ανάγκη για να συνεχιστεί η σκληρή δουλειά με γνώμονα την βελτίωση του τρόπου παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένων και των τομών που υπήρξαν χθες, δεν θα πρέπει να ξεχαστεί λόγω της νίκης. Όπως και το ενδεχόμενο μίας αλλαγής στο ρόστερ, που θα τον κάνει ακόμα καλύτερο και πιο απρόβλεπτο στις θέσεις των γκαρντ. Όπως και να ‘χει πάντως, Σφαιρόπουλος και παίκτες, υπενθύμισαν πως ακόμα και έτσι μπορούν να τα καταφέρουν μία χαρά. Και το επόμενο διάστημα, με τις απαραίτητες ανάσες ξεκούρασης, την άνοδο των ντεφορμέ παικτών και την επιστροφή των Παπαπέτρου και Τιλί, το… γλυκό θα δέσει ακόμα πιο όμορφα. Αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει στις 17 Φεβρουαρίου τον πρώτο στόχο της σεζόν, θα εξασφαλίσει ηρεμία και ψυχολογία για να πάει μέχρι τέλους την προσπάθειά του και άπαντες να κριθούν τότε, όπως αρμόζει άλλωστε σε έναν υγιή οργανισμό.
Τι διαφορετικό έγινε όμως χθες στον τρόπο παιχνιδιού για να κατατροπώσει για δεύτερη φορά μέσα στη σεζόν ο Ολυμπιακός την Φενέρ και να εξασφαλίσει όλα αυτά που περιγράψαμε παραπάνω; Αρχικά, οι «ερυθρόλευκοι» εγκατέλειψαν το στατικό παιχνίδι στην επίθεση, σχεδόν κατήργησαν τη ντρίμπλα και είχαν εξαιρετική κίνηση χωρίς τη μπάλα. Οι λεπτομέρειες για το πώς θα δημιουργηθούν σωστές αποστάσεις στην επίθεση εκτελέστηκαν άψογα, οι διάδρομοι προς το καλάθι άνοιξαν εύκολα λόγω του ότι μπήκαν τα πρώτα μακρινά σουτ και όλα πήραν τον δρόμο τους. Είδαμε διαφορετικά πικ εν ρολ (ακόμα και κοντού με κοντό για να απελευθερωθεί ακόμα πιο εύκολα ο Σπανούλης). Είδαμε, επιτέλους τρεξιμο, τον Μιλουτίνοφ να λειτουργεί υποδειγματικά ως «σκαλοπάτι» δημιουργίας. Είδαμε αξιοποίηση όλων των μις ματς και σωστό ξόδεμα των φάουλ. Είδαμε τον Σπανούλη να θυμίζει 25αρη, στέλνοντας το μήνυμα πως όσοι τον καλούν για απόσυρση θα περιμένουν αρκετά.
Φυσικά και δεν είναι το πρόβλημα ο Σπανούλης, όταν οι υπόλοιποι κινούνται σωστά γύρω του και δεν τα περιμένουν όλα από αυτόν. Για παράδειγμα, αν ο Στρέλνιεκς χθες δεν επέστρεφε δυναμικά, το αποτέλεσμα ίσως να ήταν διαφορετικό. Ε, δε θα έφταιγε ο Σπανούλης, ούτε ο Σφαιρόπουλος που δεν έχει πλάνο. Η σωστή διαχείριση του συγκεκριμένου μπασκετμπολίστα είναι κομβική για τη συνέχεια, διότι σωματικά, είναι δεδομένο πως μπορεί να κάνει ακόμα τη διαφορά. Απλά ,δε γίνεται να την κάνει κάθε βράδυ. Δίπλα του χθες είχε πολλούς. Τρομερό Παπανικολάου και στις δύο πλευρές, ώριμο και εύστοχο Πρίντεζη, αποτελεσματικό ΜακΛίν και πιο ενεργητικό Μάντζαρη. Συμπέρασμα; Όλοι μαζί νικούν και όλοι μαζί χάνουν.
Αν βοηθούσαν περισσότερο ή αν ήταν εντός κλίματος και οι Τόμπσον (κυρίως) και Ρόμπερτς, το κακό επιθετικά δεύτερο δεκάλεπτο δεν θα υπήρχε. Από εκεί και έπειτα, η θέληση οδήγησε σε μία χαλύβδινη άμυνα που κράτησε παίκτες με διψήφιους μέσους όρους όπως οι Γουαναμέικερ, Ντατόμε, Βέσελι, Σλούκα σε πολύ ρηχά νερά και ο Ντίξον μόνος του δε μπορούσε να χαλάσει τη βραδιά. Όταν διορθώθηκε και το ψεγάδι των χαμένων αμυντικών ριμπάουντ στο δεύτερο μέρος, όλα έγιναν πιο εύκολα. Ο Ολυμπιακός ήταν δημιουργικός, δεν έκανε πολλά λάθη, έκλεψε μπάλες και κυρίως είχε εξωπραγματικά νούμερα στο τρίποντο, σημειώνοντας ιστορικό ρεκόρ. Αυτό δύσκολα θα επαναληφθεί, αλλά δε νομίζω πως ο μόνος λόγος που νίκησαν εύκολα ήταν το 13/17 πίσω από τα 6.75 και αυτό είναι πολύ θετικό.
Ακολουθεί η δύσκολη μάχη στην Μαδρίτη που πλέον δεν έχει τον χαρακτήρα «ζωής ή θανάτου» με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με απλά μαθηματικά, αν ο Ολυμπιακός ως το τέλος κάνει το 5/5 στο ΣΕΦ (εφικτό) και πάρει ένα «διπλό» (π.χ. στην Μάλαγα) λογικά θα είναι στο πλεονέκτημα έδρας και ο κακός Ιανουάριος θα είναι μία ανάμνηση. Όμως θα πρέπει να περιμένουμε λίγο για να διαπιστώσουμε αν η χθεσινή έκρηξη, είναι όντως επιστροφή στην κανονικότητα, διότι σημασία έχει η επαναφορά της σταθερότητας. Θα ήταν «χρυσάφι» η νίκη να μην αποπροσανατολίσει και να γίνουν (εκ των έσω ή εκ των έξω) οι όποιες διορθώσεις χρειάζονται. Για την ώρα, θα δουλέψουν απρόσκοπτοι και ήρεμοι και αυτό είναι μία πρώτη κατάκτηση.
Υ.Γ.1: Ο Σφαιρόπουλος έριξε πολύ νερό στο κρασί του, άλλαξε πράγματα, έκανε εξαιρετικό κοουτσάρισμα, άφησε την πεντάδα που πήγαινε εξαιρετικά απαράλλακτη και έδωσε πραγματική ευκαιρία στον Τόμπσον. Στην πιο πιεσμένη στιγμή της καριέρας του στον Ολυμπιακό, απέδειξε πως αναγνωρίζει τα λάθη του. Για το αν είναι πολύ καλός προπονητής, κανένας ψύχραιμος και υγιής δεν έχει αμφιβολία. Όμως και οι πολύ καλοί κάνουν λάθη ή αν θέλετε επιβάλετε να διαφοροποιούν πράγματα στην φιλοσοφία τους, με γνώμονα το κοινό καλό. Ένα κρατήστε: ΚΑΝΕΝΑΣ προπονητής δεν λέει στους παίκτες να κάνουν τα λάθος πράγματα.
Υ.Γ.2: Δεν συγκρίνω καταστάσεις και εποχές, αλλά το 1997, όλα άλλαξαν μετά την ήττα από τον ΒΑΟ και τις διαρκείς ειλικρινείς και χωρίς ταμπού συζητήσεις που έκαναν όλοι στα αποδυτήρια. Τότε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, είχε δεχθεί τις απόψεις των παικτών, οι ίδιοι σοβαρεύτηκαν, δούλεψαν σωστά με τα γνωστά αποτελέσματα.
Υ.Γ.3: Ο Παπανικολάου κάθεται στον πάγκο και περπατάει προς τον Παπαπέτρου. Αγκαλιάζει, φιλάει τον κολλητό του και του αφιερώνει την εμφάνιση και τη νίκη. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Οι δύο τους πρέπει να μείνουν για πολλά χρόνια ακόμα στον Πειραιά.
Υ.Γ.4: Ο Κώστας Σλούκας κατάλαβε για τα καλά χθες πως ο κόσμος τον αγαπάει και τον θέλει πίσω. Στο πρώτο παιχνίδι ως αντίπαλος δεν ήταν περισσότεροι από 200-300 που αποδοκίμασαν και αυτό δεν είναι το αντιπροσωπευτικό δείγμα. Στο χέρι και των δύο πλευρών είναι το καλοκαίρι του 2019 να διορθωθούν τα όποια λάθη έχουν γίνει αμφίπλευρα και το παιδί να γυρίσει σπίτι του με τον ρόλο του νέου ηγέτη που του αναλογεί και του αξίζει.
Υ.Γ.5: Αν οι διαιτητές (και κυρίως οι ανώτεροί τους) υποπτεύονταν πόσο ευεργετικά θα ήταν τελικά για τον Ολυμπιακό τα σφυρίγματά τους την Δευτέρα, θα το σκέφτονταν διπλά και τριπλά. Επιτέλους οι «ερυθρόλευκοι» κινούνται όπως πρέπει (σ.σ. νομικά) κατά όσων τους έχουν στερήσει αρκετά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια, διοικούν το ελληνικό μπάσκετ χωρίς να τηρούνται οι νόμοι και το έχουν ως… τσιφλίκι τους.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
