Όλη η σεζόν-μαρτύριο, σε ένα σαραντάλεπτο

Ας το αρχίσουμε λίγο… χαλαρά διότι, υπερβολική αγωνιστική ανάλυση, για ένα ακόμα βράδυ δεν χωράει στον Ολυμπιακό. Στην Αγία Πετρούπολη το πρωί, εμφανίστηκε ηλιοφάνεια μετά από αρκετές ημέρες. Ο χειμώνας είναι ο πιο «ζεστός» των τελευταίων πενήντα ετών και βάλε, με αποτέλεσμα τα νερά του ποταμού Νέβα να μην έχουν παγώσει ως είθισται τον χειμώνα. Το βράδυ, λίγο πριν το τζάμπολ του αγώνα με την Ζενίτ, το χιόνι έπεφτε πυκνό και όλα ήταν λευκά. Από τον ήλιο στο χιόνι και το αντίστροφο, είναι τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις των «ερυθρόλευκων» τη φετινή σεζόν… μαρτύριο.

Γράφει από την Αγία Πετρούπολη, Ο Νίκος Ζέρβας

Μόλις μία φορά σε 21 αναμετρήσεις έχουν σημειώσει δύο σερί νίκες. Αν το έλεγες σε κάποιον πριν το πρώτο τζάμπολ της σεζόν, το πιθανότερο είναι πως θα καλούσε τους γιατρούς για να σε τυλίξουν με λευκό, όχι χιόνι, αλλά σεντόνι. Πλέον όμως η ήττα έχει γίνει συνήθεια και έτσι όπως είναι δομημένο το ρόσστερ, είναι σχεδόν φυσιολογικό αυτό σκαμπανέβασμα. Το μόνο που δε μπορεί να εξηγηθεί, είναι πως κάποιοι παίκτες είναι τόσο κακοί, και δεν αντιδρούν για να αποδείξουν ότι είναι παίκτες Ευρωλίγκας. Θεωρώ πως ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές τους, έχουν καταλάβει πως δεν… Επειδή όμως με τον Ολυμπιακό, σχεδόν ποτέ δεν βαριέσαι, υπάρχει πάντα ένα γεγονός που θα σε κάνει να απορείς.

Πέντε μόνο σκόρερ από τους δέκα που έπαιξαν, δεν θα ξαναβρείς ποτέ στο παρελθόν για τους πειραιώτες. Το ελάχιστο ήταν έξι. Πόσο μάλλον οι τέσσερις εκ των πέντε να είναι ξένοι, που θεωρητικά είναι αυτοί που τους προσθέτεις στο ρόστερ για να δώσουν το κάτι παραπάνω. Για να μην παρεξηγηθώ, πριν μερικά βράδια οι Ρότσεστι, Πολ, Ρούμπιτ και Μπόλντγουιν, βγήκαν μπροστά και νίκησαν τη Μπάγερν, παίζοντας μία χαρά. Το θέμα είναι πως όσο και αν ψάξεις δύσκολα θα βρεις παραπάνω από δυο-τρεις τέτοιες εμφανίσεις. Η σταθερότητα αναζητείται. Και ασφαλώς το πρόβλημα είναι συνολικό και την επόμενη εβδομάδα ίσως μείνουν στο μηδέν κάποιοι άλλοι. Δεν είναι το θέμα στο ποιος, αλλά στο πως. Στο πως φτιάχτηκε το καλοκαίρι αυτή η ομάδα, που ακόμα και με κανονικό προπονητή, αλλά και δύο καλές προσθήκες, που τόσο προσμένουν όλοι –και πρέπει να γίνουν ποσοτικά, αλλά και με γνώμονα το μέλλον αν καταστεί δυνατό-, δεν έχει γιατρειά.

Πολύ απλά, διότι τα κομμάτια του παζλ δεν ενώνονται με τίποτα, όσο και αν δουλέψουν όλοι τους. Στην Ρωσία, κατάφεραν να κάνουν την Ζενίτ να χαμογελάσει για μόλις τέταρτη φορά στην έδρα της φέτος, σε δεκαεπτά, ναι καλά διαβάζετε, σε δεκαεπτά, παιχνίδια που έχει δώσει στις δύο διοργανώσεις που συμμετέχει. Ο Ολυμπιακός, κατάφερε παράλληλα να δεχθεί 91 πόντους από την δεύτερη χειρότερη επίθεση της διοργάνωσης (74 μέσο όρο). Έχασε αρκετά αμυντικά ριμπάουντ, ενώ ήταν ένα από τα «κλειδιά» που είχαν επισημανθεί και δέχθηκαν 20 πόντους από τα 13 λάθη τους. Τι σημασία έχουν όμως οι αριθμοί, όταν η μία ομάδα διαθέτει… ενάμισι κανονικό γκαρντ και ο αντίπαλος πέντε. Περιφερειακή άμυνα για ένα ακόμα βράδυ υπό του μηδενός, κάτι που σε συνδυασμό με την αδυναμία του φανερά επηρεασμένου από τον πρόσφατα τραυματισμό, Μιλουτίνοφ, διευκόλυνε στο έπακρο το έργο των ρώσων. Στο δια ταύτα, είδαμε απλά σε ένα σαραντάλεπτο, την μικρογραφία όλης της σεζόν.

Με έναν κολοσσό του ευρωπαϊκού μπάσκετ να βάζει 31 πόντους και να… σκίζει από τα νεύρα του για την ήττα τη φανέλα του. Έναν Βασίλη Σπανούλη που τρεις μέρες μετά τη γέννηση του έκτου παιδιού του, παραλίγο να κερδίσει, σχεδόν μόνος του. Λέω σχεδόν, διότι είχε δίπλα του τους άλλους δύο, που όλοι μαζί θυμούνται τους θριάμβους τους και μελαγχολούν. Έβαλαν 71 από τους 87... Απίθανο νούμερο. Και δυστυχώς, και οι τρεις έχουν ακούσει τα μύρια όσα από τον κόσμο της ίδιας της ομάδας. Αγνωμοσύνη, αμπαλοσύνη (sic) και αχαριστία, εθνικό μας σπορ. Ο Πρίντεζης, με ελάχιστες ώρες ύπνου (λόγω θέματος με το διαβατήριό του) έκανε μία ακόμα ματσάρα φέτος και ο Παπανικολάου, ήταν παντού, προσπαθώντας εκτός από το να σκοράρει, να μαζέψει τα… ασυμμάζευτα στην άμυνα. Κρίμα και για τους τρεις, να τα ζουν όλα αυτά.

Πλέον το, για μένα εδώ και βδομάδες, άπιαστο όνειρο της εισόδου στα πλέι οφ, ξεθώριασε εντελώς στον ρωσικό βορρά. Είναι σκληρό μέχρι τις 9 Απριλίου να δώσεις 13 αγώνες χωρίς ρεαλιστικό στόχο, αλλά είναι μία πραγματικότητα, που όπως εύστοχα τόνισε και ο κόουτς Μπαρτζώκας, έχει συμβεί πολλάκις ακόμα και σε μεγαθήρια του ευρωπαϊκού αθλητισμού. Το μέλλον έχει σημασία και οι κινήσεις που θα επιβεβαιώσουν την αισιοδοξία του ίδιου για το πόσο ευοίωνο θα είναι, αλλά και την γενικότερη ψυχολογική άνοδο που επέφερε η επιστροφή του. Εν αναμονή των κινήσεων λοιπόν…

Υ.Γ.1: Ο Ολυμπιακός προσπάθησε και προσπαθεί να πάρει παίκτες που θα έχουν πιθανότητα να μείνουν και τη νέα σεζόν. Να τους βάλει από τώρα στη νοοτροπία και να έχει λιγότερα να «χτίσει» στο εξής. Σωστή σκέψη, διότι το να πάρει γα να πάρει κάποιους, ίσως δεν λέει κάτι. Όμως από τη στιγμή που, μέχρι στιγμής, δεν έχει τελεσφορήσει η προσπάθειά του, είναι αναγκαίο λόγω… ποσότητας να προσθέσει έστω και… μπαλώματα, δουλεύοντας παράλληλα για να κλείσει από τώρα τους εκλεκτούς του, που τώρα είναι σε συμβόλαιο.

Υ.Γ.2: Αξίζει ένα μπράβο στους 80 φίλους της ομάδας που παρότι η αγωνιστική και βαθμολογική εικόνα είναι η χειρότερη της σύγχρονης ιστορίας, βρέθηκαν δίπλα στην ομάδα στην Αγία Πετρούπολη, ξοδεύοντας σεβαστό για την εποχή ποσό. Στα εύκολα και στις χαρές, είναι αναμενόμενο., τώρα είναι αξιοσέβαστο.

Y.Γ.3: Ο Κόνιαρης βούρκωσε για τα δύο συνεχόμενα λάθη που ίσως να στοίχισαν την ανατροπή και πήγε στον πάγκο με κάτω το κεφάλι. Κακώς. Αυτά χρειάζεται για να μάθει και να φτιάξει χαρακτήρα, ώστε στο μέλλον να μπορεί να κάνει τα περισσότερα, που λόγω συνθηκών, του ζητούνται φέτος. Μεταξύ μας, χίλιες φορές να χάνεις από λάθη του Κόνιαρη ή του Βεζένκοφ. Δεδομένα θα πάρεις πίσω την εμπιστοσύνη που τους δείχνεις.

Follow @ZervasNikolaos