Οι τιτάνες του Μπαρτζώκα και ο θρύλος των Αγγελόπουλων είναι αριστούργημα

Όταν μια ομάδα στον αθλητισμό έχει καταφέρει κάτι εννέα φορές μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, εύλογα οι λέξεις και οι διαφορετικές εκφράσεις που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για δώσεις στην επιτυχία την πραγματική της διάσταση, στερεύουν επικίνδυνα. Ο Ολυμπιακός των αδελφών Αγγελόπουλων, και όλων των εξαιρετικών συντελεστών, παικτών και προπονητών που τον απαρτίζουν όλα αυτά τα χρόνια όμως, βρίσκει πάντα τον τρόπο για το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, το ανυπέρβλητο και το θαυματουργό. Έχει βρει τα σωστά μονοπάτια, για να αφήνει κάθε φορά με το στόμα ανοικτό τους πάντες, και να εκπλήσσει με την πορεία του προς την κορυφή και την συνέπεια του στο ραντεβού των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης. Το 2024 λοιπόν, έμελλε να το κάνει με δύο «σπασίματα» έδρας και έχοντας καταργήσει σε μεγάλο βαθμό την χρησιμότητα της στατιστικής…

Πολύ απλά γιατί δεν μιλάμε για μια απλή ομάδα, αλλά για έναν ΘΡΥΛΟ. Που εδώ και λίγες ώρες, πανηγυρίζει την πρόκριση στο Final Four του Βερολίνου, κάνοντας την μία υπέρβαση μετά την άλλη, κόντρα στην λογική και την πεπατημένη. Έπειτα από μία σεζόν με τρομερά προβλήματα κομβικών απουσιών, χωρίς καν την στοιχειώδη προετοιμασία, αρκετές και αναγκαίες προσθήκες μέσα στην σεζόν και κυρίως έπειτα από ένα καλοκαίρι που άλλαξαν μπασκετική στέγη οι δύο καλύτεροι παίκτες του. Αλήθεια, ποιος άλλος οργανισμός θα είχε σταθεί όρθιος μετά από τόσες αναποδιές-συγκυρίες; Πόσοι θα είχαν «λυγίσει», πόσοι θα είχαν «κρυφτεί» πίσω από τα προβλήματα και θα είχαν αποκλειστεί πρόωρα από την διοργάνωση; Και όμως, ο Ολυμπιακός το κατάφερε και αυτό! Προκρίθηκε στην τελική τετράδα έχοντας μάλιστα μειονέκτημα έδρας, απέναντι σε μία Μπαρτσελόνα που κοστίζει τα διπλά και τριπλά και είχε χείρα βοηθείας στο τρίτο παιχνίδι της σειράς, από τους διαιτητές!

Σε μια από τις ιστορικότερες προκρίσεις στην ιστορία του τμήματος, που είναι επιστέγασμα όλης αυτής της επιμονής στο πλάνο, της εμπιστοσύνης και της σωστής διαχείρισης των αγωνιστικών κρίσεων. Μια τεράστια πρόκριση που αποτελεί συνέχεια μίας εξαιρετικής σεζόν, που έχει ήδη στην τροπαιοθήκη του συλλόγου τους δύο τίτλους που έχουν διεκδικηθεί. Και συνεχίζεται με μια υπέρβαση που χαρακτηρίζει την φετινή ευρωπαϊκή πορεία ως επιτυχημένη, ανεξαρτήτως του τι θα γίνει στο Βερολίνο. Η πρόκληση όμως του να μπει η λέξη «απόλυτα», δίπλα στο «επιτυχημένη», και να ξορκιστεί η… κατάρα του Βελιγραδίου και του Κάουνας, είναι τεράστια. Και αυτή τη φορά με λιγότερη πίεση και άγχος, διότι εκτός του ότι ο Ολυμπιακός γνωρίζει πολύ καλά τον τρόπο, δεν θεωρείται από κανέναν «υποχρεωμένος» να πάρει το τρόπαιο, όπως πέρυσι. Αφήστε που δεν τερμάτισε και πρώτος στην κανονική περίοδο, όπως η αντίπαλός του στον ημιτελικό, Ρεάλ.

Με το πρώτο παράσημο στο πέτο να έχει μπει, μετά από μία σειρά με τους «μπλαουγκράνα» όπου θα μπορούσε να μην έχει πέντε παιχνίδια και κυρίως δεν έβγαλε σε κανένα διάστημά της, ανωτερότητα του αντιπάλου. Με το 3-2 στην τελευταία παράσταση των πλέι οφ να έρχεται κυρίως χάρη στην θέληση, την αυταπάρνηση, την πίστη και λιγότερο με καλό μπάσκετ. Το αντίθετο, βλέποντας την… σκυλομαχία στο «Παλάου», τα εκατέρωθεν άστοχα σουτ, τις σκληρές άμυνες, τις βουτιές από τις μονομαχίες σώμα με σώμα και τον ιδρώτα, τα… μάτια του ουδέτερου παρατηρητή ίσως να πόνεσαν. Τι σημασία έχει όμως αυτό, όταν το εισιτήριο βγήκε και έχει «ερυθρόλευκη» απόχρωση; Στην τελική… μύριζε πλέι οφ Ευρωλίγκας από την Βαρκελώνη μέχρι τον Πειραιά. Είναι και αυτό μέρος της απόλαυσης και του συναρπαστικού της διοργάνωσης.



Ο Ολυμπιακός επικράτησε σε ένα παιχνίδι που οι αριθμοί του μαρτυρούν… ήττα, γιατί ήταν γραφτό να καρπωθεί ο τεράστιος προπονητής που έχει στον πάγκο, Γιώργος Μπαρτζώκας, -εκτός όλων των άλλων- την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Σακίλ ΜακΚίσικ, στα δύσκολα. Ο Αμερικανός έκανε μια εξαιρετική εμφάνιση, έβαλε τα κρίσιμα σουτ, έκανε το κλέψιμο της νίκης και έχει περάσει ήδη στις κορυφαίες θέσεις των ξένων με την πολυτιμότερη συνεισφορά στην ιστορία της ομάδας. Δίπλα του ο συγκλονιστικός, Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο οποίος σκόραρε, μάζευε ριμπάουντ, δημιουργούσε και όρθωσε ανάστημα με το κορμί του στις δύο ρακέτες. Η ενεργοποίηση του από το τέταρτο παιχνίδι και έπειτα, άλλαξε τις ισορροπίες στην σειρά και ο Σέρβος σέντερ είναι για δεύτερη φορά στην καριέρα του σε Final Four με την, αποδεδειγμένα, ομάδας της καρδιάς του. Οι δυο κορυφαίοι του χθεσινού θριάμβου, είχαν και εκλεκτή παρέα.

Ο Κώστας Παπανικολάου έκανε ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι από τα εκατοντάδες του με τον Ολυμπιακό και θύμισε σε όλους πως αν δεν είχε ίωση, δεν θα χρειαζόταν ποτέ πέμπτο παιχνίδι για να λύσουν τις διαφορές τους οι δύο ομάδες. Ο αρχηγός, ετοιμάζεται για το ένατο Final Four της καριέρας του και όγδοο με την «ερυθρόλευκη» και είναι διπλά και τριπλά χαρούμενος που ηγείται μιας… αγέλης που παίζουν ο ένας για τον άλλον, οι νίκες έρχονται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές και η ομάδα έχει γαλουχηθεί με αρχές που πρεσβεύει, εντός και εκτός παρκέ, και ο ίδιος. Σε ένα βράδυ που δεν γίνεται να μην σταθείς στην αυταπάρνηση του Λαρεντζάκη να αγωνιστεί απροπόνητος και με διάστρεμμα, ούτε να λησμονήσεις πόσο πολλά, μεγάλη ή μικρά έδωσαν όλη την σεζόν, ακόμα και αυτοί που δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα ή ήταν εκτός δωδεκάδας στο πέμπτο παιχνίδι, για να κουμπώσουν όλοι οι κρίκοι στην χρυσή αλυσίδα της πρόκρισης. Ο Ολυμπιακός βρήκε χάρη σε αυτούς τον τρόπο για μια μυθική επιτυχία. Και το αξίζουν όλοι και με το παραπάνω.

Έχοντας λιγότερες ασίστ και περισσότερα λάθη (σ.σ. πουλήματα μπάλας έπειτα από δυναμική άμυνα) από την Μπαρτσελόνα στον τελικό της σειράς. Έχοντας λιγότερους πόντους από αιφνιδιασμό και λάθη αντιπάλου και έχοντας χάσει 12 αμυντικά ριμπάουντ. Έχοντας μέτρια ποσοστά ευστοχίας στα δίποντα, κάκιστα στα τρίποντα (σ.σ. ευτυχώς μπήκαν αυτά που έπρεπε στο τέλος) και 11 (!) χαμένες βολές. Έχοντας εγκλωβιστεί σε πολλές περιπτώσεις από την άμυνα των γηπεδούχων που το ήθελαν πολύ, το έδειξαν, αλλά δεν μπορούσαν. Και έπεσαν θύμα της δεύτερης χρονικά και πρώτης ημερολογιακά απώλειας πλεονεκτήματος έδρας σε πέμπτο παιχνίδι πλέι οφ, μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια διεξαγωγής τους με αυτό τον τρόπο. Και όλα αυτά, γιατί σούταραν με 47% στα δίποντα και 15,4% στα τρίποντα μπροστά στο κοινό τους! Και έχασαν και αυτοί με την σειρά τους κρίσιμα αμυντικά ριμπάουντ. Στα καλάθια τους, στο παρκέ που γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή. Απίστευτο, και όμως Ολυμπιακό! Και απονομή μπασκετικής δικαιοσύνης.



Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έφτιαξε το τέλειο αμυντικό πλάνο και οι στρατιώτες του το εφάρμοσαν κατά γράμμα. Ο ίδιος έκανε μαεστρικές αλλαγές, πήρε σωστά τάιμ άουτ, μετέδιδε συνεχώς ηρεμία στα διαστήματα που η Μπαρτσελόνα έπαιρνε διαφορές και στο φινάλε, έβαλε τον Παπανικολάου στο «4», και όλα… τελειώσαν. Η άμυνα έγινε ακόμα πιο απροσπέλαστη, τα ριμπάουντ δεν χάνονταν λόγω «Μίλου» και ήταν θέμα ενός-δυο μεγάλων σουτ, για να γίνει η δεύτερη και αυτή τη φορά τελειωτική άλωση της Βαρκελώνης. Για άλλη ομάδα αν είχε αρχίσει με 1/12 επιθέσεις, θα ήταν σχεδόν ακατόρθωτο, για τον Ολυμπιακό όμως τίποτα δεν είναι, και το γνωρίζουν πλέον καλά και οι πιο φανατικοί πολέμιοι του. Μια ομάδα με καρδιά, με ομοιογένεια αξιοζήλευτη, τιτάνες που τα δίνουν όλα, και έναν προπονητή που βρήκε και πάλι τον τρόπο να οδηγήσει την ομάδα στα γνωστά της τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, λημέρια.

Ένα πραγματικό μπασκετικό αριστούργημα που δεν χορταίνεις να απολαμβάνεις, ακόμα και στην λιγότερο ταλαντούχα εκδοχή του. Που ανυπομονείς για το επόμενο παιχνίδι του, το επόμενο θαύμα του, την επόμενη υπέρβαση. Ακόμα και με τα λάθη και τις όποιες κακοτεχνίες του, που καλύπτονται από την προσωπικότητα, την σταθερότητα, την ανιδιοτελή αγάπη, την έλλειψη τοξικότητας και υπερβολής, το πάθος και το μεράκι όλων των συντελεστών του οργανισμού. Κυρίες και κύριοι, ο Ολυμπιακός στο Final Four του Βερολίνου…

Υ.Γ.: Χωρίς υπερβολές, απειλές κατά πάντων, τοξικότητα, social media και επικοινωνιακές φαμφάρες. Με δουλειά, ηρεμία, σεβασμό, σταθερότητα και ήθος. Τόσο απλά…

Υ.Γ.2: Ευρωπαϊκή χρονιά-μύθος σε όλα τα τμήματα της ομάδας και υπάρχει και συνέχεια. Ανυπέρβλητο, μυθικό και ανεπανάληπτο.



Follow @ ZervasNikolaos