Έπειτα από μία αναμονή τριάμισι ωρών, έγινε αυτό που έπρεπε. Βασίλης Σπανούλης και αδελφοί Αγγελόπουλοι έδωσαν τα χέρια, θα συνεχίσουν και τη νέα χρονιά μαζί, σε μία ανανέωση που φαντάζει ίδια με τις προηγούμενες σαν ιστορία-σκηνικό, αλλά θαρρώ πως ήταν διαφορετική. Όχι τόσο για τη χρονική της διάρκεια ή την οικονομική της υπόσταση. Αυτά, όπως αποδεικνύεται πλέον εμπράκτως και όχι μόνο, είναι τα τελευταία που ενδιαφέρουν τις δύο πλευρές. Ίσως να τους απασχόλησαν μόνο στις πρώτες τους κουβέντες το 2010, και δικαίως, αλλά μέχρι εκεί.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Οι πιο επιτυχημένοι διοικητικοί παράγοντες στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ, όταν κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τον κορυφαίο αθλητή που έχει φορέσει την «ερυθρόλευκη» φανέλα σε όλα τα σπορ, δε γίνεται να μην πράξουν και να μη σκεφτούν το σωστό. Ο υπερπαίκτης με το «7» στην πλάτη δε γίνεται να μην ολοκληρώσει την καριέρα του όπως πρέπει και όπως του πρέπει. Με τιμές, δόξες και αποθέωση. Όποτε αυτός το κρίνει. Όποτε αυτός καταλαβαίνει πως μέχρι εδώ είχε να δώσει και δεν πάει άλλο. Με τη σωστή διαχείριση και τον πιο προσεγμένο ρόλο που θα του προσφέρει ο Ντέιβιντ Μπλατ, όλα μπορεί να εξελιχθούν, να παίξει ακόμα καλύτερα, με ουσιαστικό ρόλο και να γίνουν σε κλίμα γιορτής. Μέχρι τότε όμως υπάρχει δρόμος και σκληρή δουλειά.
Αρκετοί ίσως να αναρωτήθηκαν γιατί μονοετές συμβόλαιο και όχι διετές; Διότι σε αυτή τη φάση που βρίσκονται οι σχέσεις των δύο πλευρών οι συμφωνίες δε γίνονται με κόλλες χαρτί και στυλό. Μεγαλύτερη σημασία έχει η επικοινωνία και οι σταράτες κουβέντες. Για τον Σπανούλη ο οποίος δεδομένα δεν φαντάζεται το εαυτό του αλλού (σ.σ. στρατιώτης όπως δήλωσε), το μονοετές ίσα-ίσα που μπορεί να είναι ένα ακόμα κίνητρο από τα… δεκάδες που δημιουργεί για τον εαυτό του για να είναι σε εγρήγορση. Σε ένα μήνα και αφού κάνει λίγες μέρες διακοπές με την οικογένειά του, θα ανοίξει πρώτος τις πύλες του ΣΕΦ για ατομικές προπονήσεις για να είναι αυτός που πρέπει και να συνεχίσει να μεγαλώνει τα ρεκόρ και τον μύθο του.
Απ’ όλα όσα δήλωσε, φαίνεται πόσο τον πειράζουν τα… φιλοσοφικά των σχετικών και άσχετων περί κουμάντου στην ομάδα, προχωρημένης ηλικίας και απαίτησής του να παίζει 30+ λεπτά. Ποτέ δεν θέλησε να κάνει κουμάντο –παρά μόνο να είναι αφεντικό των αγώνων με τις αποφάσεις του στο παρκέ- και όπως πολύ σωστά επεσήμανε, ο προπονητής, ανάλογα με την προσωπικότητά του, αποφασίζει για όλους και για όλα. Η αμφισβήτηση όμως, είναι η… τροφή του. Δεν θα προκαλέσει εντύπωση οι μηδενιστές, να σχολιάσουν… περίεργα και το μονοετές συμβόλαιο, αλλά η ευτυχία που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του για αυτή την εξέλιξη, αλλά και τον τρόπο που του έδειξαν τον σεβασμό τους οι πρόεδροι, τα λένε όλα.
Ο Σπανούλης πλέον όχι μόνο θα ολοκληρώσει την μπασκετική καριέρα του με την «ερυθρόλευκη», αλλά έχω την αίσθηση πως μετά το σημερινό απόγευμα στην Arcadia, ουσιαστικά πιστοποίησε και την παρουσία του στην ομάδα για πολλά ακόμα χρόνια, από οποιοδήποτε πόστο επιθυμεί. Η σχέση άλλωστε είναι οικογενειακή…
Υ.Γ.1: Κανείς δε μπορεί πλέον, ούτε καν να τον φανταστεί, με άλλη φανέλα. Αυτό που έπρεπε και όπως έπρεπε. Για το καλό της ομάδας. Μπράβο και στις δύο πλευρές. Τα υπόλοιπα θα φανούν στο παρκέ. Εκεί που πρέπει να κρίνοντα όλοι, εκεί που θέλει να "κριθεί" με το μονοετές συμβόλαιο που θα υπογράψει ο Σπανούλης.
Υ.Γ.2: Πάλι αρκετοί έμειναν με την… επιθυμία κάτι να χαλάσει και να υπάρξει «διαζύγιο». Και είχαν στρώσει πολλά λεφτά στα πόδια του. Ας είναι. Το θέμα είναι να γίνει τώρα και το 3/3…
Υ.Γ.3: «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται…». Αρχηγέ, το λέω καλά;
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
