Ο Μπόμπι είναι… αναγκαιότητα

Ο Ολυμπιακός διανύει μετά τα παιχνίδια με την Ζαλγκίρις την πιο… βουβή περίοδο των τελευταίων επτά ετών. Κάτι ο απροσδόκητος, βάσει εικόνας στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας, αποκλεισμός και οι πληγές που δημιούργησε σε όλο τον οργανισμό, κάτι οι πολλοί τραυματισμοί που τον έχουν μετατρέψει σε μεγάλο αουτσάιντερ στους τελικούς (εφόσον προκριθεί και αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό που έχει πλεονέκτημα, και όχι μόνο, έδρας) σε συνδυασμό με την κακή αγωνιστική εικόνα, έχουν ρίξει ένα πέπλο ηρεμίας και περισυλλογής στο εσωτερικό της ομάδας.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Παρά την όποια, λογική, αβεβαιότητα που υπάρχει για το προσεχές καλοκαίρι και το πώς θα γίνει ο σχεδιασμός-φιλοσοφία της ομάδας για το μέλλον, υπάρχει μπροστά ένας μεγάλος στόχος, για τον οποίο δεδομένα δουλεύουν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του. Προς αυτή την κατεύθυνση, ίσως να ήταν προτιμότερο αντί της σιωπής, να υπήρχε μετά το σοκ, μία αντίδραση-κατεύθυνση από τα υψηλότερα κλιμάκια. Κυρίως για τον κόσμο που ανησυχεί. Άλλωστε, η τελευταία εικόνα είναι αυτή που μένει και σε περίπτωση που κατακτηθεί το πρωτάθλημα, αν μη τι άλλο η γεύση που θα μείνει θα είναι πολύ πιο γλυκιά. Σε αντίθετη περίπτωση, το κοντέρ θα γράψει 0/3 και θα μιλάμε για μία σεζόν που ελάχιστοι θα θέλουν να θυμούνται στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο. Πρώτο μέλημα του οργανισμού, θα πρέπει ασφαλώς να είναι η πλήρης αποθεραπεία των τραυματιών Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ, αλλά και ο όσο το δυνατόν καλύτερος αγωνιστικός ρυθμός που θα έχουν αμφότεροι στην τελική ευθεία.

Σε αντίθετη περίπτωση, οι ήδη λιγοστές πιθανότητες, εκμηδενίζονται, όμως μέσα στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα στον τρόπο παιχνιδιού, αναμφίβολα συγκαταλέγεται και η είσοδος-σταθεροποίηση του Μπόμπι Μπράουν στο rotation. Όταν ο Ολυμπιακός τον αποκτούσε στα μέσα Φεβρουαρίου, οι προσδοκίες ήταν πολύ μεγαλύτερες. Με εξαίρεση το ντεμπούτο του στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό και δύο-τρία παιχνίδι πρωταθλήματος, ο Αμερικανός γκαρντ δεν έχει ανταποκριθεί και αυτό είναι κοινά αποδεκτό.

Στο ματς με τον ΓΣΛ Φάρο, ο Μπράουν είχε 19 πόντους (4/7 τρίποντα), 4 ασίστ, 3 ριμπάουντ, μηδέν λάθη και καλή αμυντική πίεση πάνω στη μπάλα. Πραγματοποίησε την πιο «γεμάτη» εμφάνισή του και ήταν η πέμπτη φορά σε εννέα ματς πρωταθλήματος, που τελειώνει με διψήφιο αριθμό πόντων. Συνολικά, στο πρωτάθλημα έχει 10,3 πόντους, παίζοντας τουλάχιστον 18 λεπτά, ενώ στην Ευρωλίγκα είχε 2,2 πόντους ανά ματς, έχοντας παίξει 9’:39’’ μέσο όρο! Σωστά θα πει κανείς πως ο βαθμός δυσκολίας στα ματς του πρωταθλήματος είναι πολύ μικρότερος, όμως τα νούμερα, αλλά και η διαφορά που παρατηρείται στις προσπάθειες που παίρνει (25 σουτ σε 9 παιχνίδια Ευρωλίγκας και 68 σε ισάριθμα στην Ελλάδα!), δείχνουν πολλά.

Πρώτον είναι παίκτης ρυθμού, με αδιαμφισβήτητη ποιότητα, που θέλει όμως τη μπάλα στα χέρια του, επιζητά πρωτοβουλίες με στόχο να φορμαριστεί μέσα στο παιχνίδι. Ως τώρα και κυρίως στα πλέι οφ με την Ζαλγκίρις που ο Ολυμπιακός απέτυχε να παρουσιάσει ένα διαφορετικό επιθετικό πλάνο –έστω με τους υπάρχοντες παίκτες, διότι ασφαλώς και ήταν… τσακισμένος από τους τραυματισμούς- με αμφίπλευρη ευθύνη (δική του, αλλά και του προπονητή) ήταν… άφαντος. Σε σημείο που να απορεί κανείς αν ήταν ο παίκτης που χρειαζόταν να προστεθεί στο ρόστερ και τι σκεφτόταν ο Ολυμπιακός όταν τον υπέγραφε. Διότι για να κριθεί κάποιος πρέπει να παίζει και μάλιστα με ρόλο, όσο το δυνατόν, προσαρμοσμένο στο στυλ παιχνιδιού του για να επιχειρήσει να δώσει ο,τι μπορεί να δώσει.

Με τρία και τέσσερα λεπτά συμμετοχής, ακόμα και ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη, δεν είναι εφικτό να βοηθήσει, πόσο μάλλον να κάνει τη διαφορά, την οποία βάσει εξαγγελιών επιζητούσε ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του πρώτου σκόρερ της Ευρωλίγκας τη σεζόν 2012/13. Ενόψει της τελικής ευθείας του πρωταθλήματος όμως και αν ο Ολυμπιακός θέλει να παρουσιάσει καλύτερη εικόνα, να ανατρέψει τα σε βάρος του προγνωστικά και να το κατακτήσει, θα χρειαστεί η ενεργοποίησή του πολύπειρου Αμερικανού. Σαφώς και δεν περιμένει κανείς στους τελικούς τα νούμερά του να είναι ανάλογα με της Τετάρτης, όμως η έφεσή του στο σκοράρισμα, η δημιουργία του και η προσωπικότητά του είναι αναγκαίες.

Υ.Γ.1: Ο Σπανούλης επελέγη μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας της Ευρωλίγκας για φέτος. Για όγδοη φορά είναι μέσα στη δεκάδα των κορυφαίων, επίδοση που κανένας άλλος δεν έχει να επιδείξει στην ιστορία της διοργάνωσης. Δε θα προκαλέσει καμία εντύπωση οι οκτώ φορές να γίνουν το χρόνου εννιά.

Υ.Γ.2: Στα τρία τελευταία παιχνίδια με Ζαλγκίρις (4ο ματς), ΠΑΟΚ και ΓΣΛ Φάρο, ο Κάιλ Γουίλτζερ μετράει μετά την επανενεργοποίησή του 11,7 πόντους μέσο όρο με 9/18 δίποντα και 8/19 τρίποντα. Οι αδυναμίες του είναι δεδομένες, αλλά με σκληρή δουλειά μπορεί να τις βελτιώσει και να είναι μία πολύτιμη λύση έβδομου ξένου στο ρόστερ της νέας σεζόν. Για την ώρα ασφαλώς και μπορεί να βοηθήσει, ειδικά αν στην άμυνα εφαρμοστούν κάποια τρικ για να τον «κρύψουν».

Υ.Γ.3: Ο Ανδρέας Τσουμάνης έκανε ντεμπούτο λίγο πριν τα 17 του στην Λάρισα και μαζί με τους Αρσενόπουλο και Πουκουσέφσκι, είναι δεδομένο πως είναι οι πρώτοι… καρποί της εξαιρετικής προσπάθειας που γίνεται τα τελευταία χρόνια στις Ακαδημίες. Έχει εξαιρετική κίνηση πάουερ φόργουορντ στο χαμηλό ποστ, πολλούς τρόπους να σκοράρει και «διαβάζει» πολύ την έξτρα πάσα όταν δε μπορεί να τελειώσει τις φάσεις. Πρέπει να βελτιώσει το μακρινό του σουτ ή να εύχεται να πάρει 3-4 πόντους ύψος, γιατί σε αυτή τη περίπτωση έχει όλα τα φόντα με σκληρή δουλειά να γίνει ένα 4αρι που θα μας απασχολήσει.

Follow @ZervasNikolaos