Μια βαθιά ανάσα… κανονικότητας

Χρειάστηκε να περάσουν δυόμισι μήνες για να φύγει χαμογελαστός προς το αεροπλάνο της επιστροφής στη βάση του ο Ολυμπιακός. Μαζί με τα στραβοπατήματα στο ΣΕΦ, η νίκη απέναντι στη Μπουντούτσνοστ ήταν μονόδρομος και αυτό φάνηκε από το πρώτο δευτερόλεπτο στο παρκέ πως το είχαν αντιληφθεί άπαντες. Υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης, σαφής στόχευση και πλάνο από τον πάγκο και εντελώς διαφορετική εικόνα σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια.

Ασφαλώς και η ομάδα του Μαυροβουνίου δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις πέντε πρωτοκλασάτες που αντιμετώπισε στο διάστημα της καθίζησης η ομάδα του Πειραιά, ασφαλώς και το πρόβλημα τραυματισμού του κομβικού για την εύρυθμη λειτουργία της φροντ λάιν της, Μπιτάτζε ήταν σημαντική, όμως στην Ευρωλίγκα ποτέ δε μπορείς να είσαι σίγουρος. Αν ο Ολυμπιακός είχε εμφανίσεις ανάλογες με το πρόσφατο παρελθόν, θα έπεφτε θύμα της ομάδας του Ρέπεσα, όπως έκαναν φέτος στο ίδιο γήπεδο ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια. Μπουντούτσνοστ σημαίνει όμως μέλλον και οι παίκτες του Μπλατ άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά για να έχουν τέτοιο στην διοργάνωση.

Αυτή τη φορά, η μπάλα κυκλοφορούσε καλά και γρήγορα στην επίθεση, και οι γύρω από τον παίκτη που την είχε, κινούνταν συνεχώς. Με στόχο την καλύτερη πάσα. Οι 26 ασίστ, είναι διπλάσιες από τον μέσο όρο στα πέντε τελευταία παιχνίδια (σ.σ. 13), ενώ τα πολλά ελεύθερα σουτ και το 50% στα τρίποντα, έβγαιναν μετά από τέσσερις και πέντε πάσες, «σκαλοπάτια» τους ψηλούς στα δύο άκρα του ποστ. Στην άμυνα, μετά το 12-0 σερί των γηπεδούχων στις αρχές, τα πράγματα βελτιώθηκαν στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ, με τους παίκτες να βάζουν διαφορετικά και κυρίως πιο δυναμικά το κορμί τους για να «σπάνε» το σκριν. Κόουλ και Τζάκσον ένιωθαν πιο πολύ την πίεση, καθώς ο Γουέμπερ αρχικά και οι Μάντζαρης, Γουίλιαμς-Γκος στη συνέχεια, έπαιζαν σωστά και αποτελεσματικά.

Ο Μιλουτίνοφ, μετά από διάλλειμα δύο αγώνων, έδειξε το γνωστό φετινό του πρόσωπο και στις δύο πλευρές του παρκέ, αλλά αυτή τη φορά είχε άξιους συμπαραστάτες στην φροντ λάιν. Ο κανονικός Πρίντεζης εμφανίστηκε στο πιο κρίσιμο σημείο, κάνοντας μία εμφάνιση που χρειαζόταν πολύ, ενώ ο Βεζένκοφ, εκμεταλλευόμενος για μία ακόμα δορά την ευκαιρία, ήταν καταπληκτικός. Ο κόουτς Μπλατ, παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου πως το αγωνιστικό μπέρδεμα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στα πολλά πράγματα που δοκιμάζει στις προπονήσεις. Το πιο ακατανόητο πράγμα που έχει κάνει ως τώρα, ήταν η διαχείριση του υλικού. Εκτός από εξαιρετικός προπονητής, είναι όμως και πανέξυπνος και το… άλλαξε.

Απόψε, όλοι χρησιμοποιήθηκαν, όλοι ένιωσαν σημαντικοί. Ο Μάντζαρης ήταν καθοριστικός μετά από καιρό, ενώ και ο Τουπάν απέδειξε πως όταν βρίσκει ρυθμό και υπολογίζεται από την αρχή, παίζει με εντελώς διαφορετική ψυχολογία. Ο Ολυμπιακός έβαλε 89 πόντους, παίζοντας… χαλαρά στο τέλος, έχοντας τον Σπανούλη στους 5. Ο αρχηγός μοίρασε βέβαια 8 έτοιμα καλάθια και είδε τους Γουίλιαμς-Γκος και Γουεμπερ να σκοράρουν αντ’ αυτού. Μέχρι το 32’ οι παίκτες του Μπλατ είχαν μόλις 3 λάθη ως τα τελικά 8 λόγω χαλάρωσης και μόλις 2 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ ως τα τελικά 7 επιθετικά της Μπουντούτσνοστ. Για πρώτη φορά μετά από καιρό, τα επιθετικά ριμπάουντ του Ολυμπιακού έπιαναν τόπο (15 πόντοι από 10 ριμπάουντ), ενώ παρότι οι πόντοι στο «ανοικτό» γήπεδο ήταν μόλις 4,οι «ερυθρόλευκοι» έπαιξαν γρήγορα και μετέφεραν αστραπιαία τη μπάλα από τη μία πλευρά στην άλλη.

Η δουλειά έγινε το 13-12 είναι γεγονός και ο Ολυμπιακός πάει την επόμενη εβδομάδα στο Μιλάνο σε ένα δύσκολο ματς που αν όμως το πάρει τον εξασφαλίζει στην οκτάδα και τον καθιστά φαβορί για την έκτη θέση. Με τρία βατά ματς στο ΣΕΦ (Μπάγερν, Ζαλγκίρις, Νταρουσάφακα), είναι απίθανο να μην είναι στα πλέι οφ με 3/3 νίκες, όμως οφείλει να παίξει όπως σήμερα και στα πέντε υπολειπόμενα παιχνίδια, να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα σε κάθε επίπεδο και στο τέλος να κάνει το ταμείο του. Η ανάσα στην Ποντγκόριτσα πάντως ήταν βαθιά, χρήσιμη και ενδεχομένως ευεργετική…

Y.Γ.1: Για τα όσα συμβαίνουν εντός Ελλάδας θα επανέλθουμε το σαββατοκύριακο με νέο κείμενο. Δύο μικρές παρατηρήσεις για προοίμιο: Πως γίνεται η αρχική ειρωνεία στα περί αποχώρησης αν δεν αλλάξει εντελώς η κατάσταση έχει μετατραπεί σε άγχος και αγωνία; Επίσης πως γίνεται να μιλάς για νομιμότητα και τήρηση των κανονισμών, σε ένα πράγμα (ΚΕΔ/ΕΟΚ) που είναι γεμάτο παρανομίες σε όλες του τις εκφάνσεις;