Και στο Λονδίνο, θα είναι ωραία…

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

…ή αλλιώς μία πέμπτη ή έκτη θέση που ισοδυναμεί με χρυσό. Ατόφιο και αστραφτερό, σαν την περηφάνια που μας γέμισαν οι διεθνείς και ο Ηλίας Ζούρος στην Λιθουανία. Μία προσπάθεια που ξεκίνησε στα μέσα Ιουλίου με δεκάδες προβλήματα και ολοκληρώνεται δύο μήνες μετά, με την Ελλάδα ξανά στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έχοντας πετύχει τον βασικό της στόχο. Το εισιτήριο για το προ-ολυμπιακό τουρνουά του 2012 γράφει ήδη την όμορφη λέξη «Ελλάς» και για μία σειρά από γεγονότα και πεπραγμένα, αισιοδοξούμε ότι θα γράψει και Λονδίνο. Κόντρα στα προγνωστικά και σε όσους καιροφυλακτούσαν για να μειώσουν ακόμα και τις νίκες της στην Λιθουανία, αλλά μπολιασμένη με μπόλικο πάθος και αυταπάρνηση, η Εθνική τα κατάφερε.

Θα μπορούσε μάλιστα να ανέβει ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, αφού η πρόκριση στην τετράδα χάθηκε στη λεπτομέρεια, όμως και πάλι μας γέμισε χαμόγελα. Δείχνοντας λίγες μόλις ώρες μετά τον αποκλεισμό από την Γαλλία, ότι εκτός από το ταλέντο, διαθέτει και εξυπνάδα, γιατί χρησιμοποίησε αυτό το τουρνουά, για να φτιάξει χαρακτήρα. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον αθλητισμό να μαζεύεις τόσο άμεσα τα «κομμάτια» σου και να πραγματοποιείς μία τόσο σπουδαία εμφάνιση. Οι πολυδιαφημισμένοι Σέρβοι -και πολλοί άλλοι στο παρελθόν-, δεν τα κατάφεραν. Παρουσίασαν αντί για ομάδα, ένα σύνολο που απλά παρακολουθούσε το σόου των ελλήνων διεθνών, μη μπορώντας να προβάλει την παραμικρή αντίσταση. Μένουν εκτός νυμφώνος για δύο ολόκληρα χρόνια, την ώρα που η Ελλάδα κάνει σχέδια για την μεγαλύτερη διοργάνωση στην οποία μπορεί να συμμετάσχει ένας αθλητής. Τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η Ελλάδα τα κατάφερε, γιατί στην Λιθουανία ήξερε ακριβώς τι ψάχνει και τι μπορεί να καταφέρει, δημιουργώντας παράλληλα το έδαφος και τη νοοτροπία για ακόμα καλύτερες μέρες. Όρθωσε ανάστημα μετά τις φυσιολογικές αποτυχίες που είχε μέσα στο τουρνουά και δεν άφησε την τελευταία ευκαιρία που είχε να πάει χαμένη. Νίκησε καθαρά στον δικό της μεγάλο τελικό, κράτησε τη σημαία ψηλά και έδωσε στην ανανεωμένη παρουσία της παράταση και χρόνο, για ακόμη πιο σπουδαία πράγματα.

Για αυτό σε όλα τα παιδιά, τους προπονητές και τα μέλη της αποστολής αξίζουν συγχαρητήρια. Σε αυτούς που την φέρνουν στην εξάδα της Ευρώπης, αλλά και όλους όσοι τίμησαν τη φανέλα στην προετοιμασία. Ένα μεγάλο μπράβο, γιατί και πάλι μας έκαναν να χαμογελάμε, δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό. Σε αντίθεση με αυτούς που κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους, δείχνουν πως υπάρχει ελπίδα, για την οποία πάντα αξίζει να παλεύουμε. Να είστε καλά μάγκες. Ραντεβού στο…Λονδίνο.

Υ.Γ. Όταν μία ομάδα έχει έναν Μπουρούση από άλλο πλανήτη, που έκανε ό,τι ήθελε μέσα στο παρκέ, έναν ανυπέρβλητο Ζήση που λύγισε μόνο από τραυματισμό, έναν πραγματικό αρχηγό τον Φώτση, έναν πλέι-μέικερ με τεράστιες προοπτικές, τον Καλάθη, έναν Παπανικολάου να επιβεβαιώνει γιατί είναι το μεγαλύτερο ταλέντο αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και έναν Μπράμος να βοηθάει σε όλες τις δουλειές, δεν μπορεί να χάσει. Η άμυνα και πάλι τσάκιζε «κόκκαλα», τα ριμπάουντ κατέληγαν σε ελληνικά χέρια, ενώ ο βαθμός συγκέντρωσης ήταν εξαιρετικός. Εγκλωβίσαμε τα ατού των Σέρβων, ελέγξαμε τον ρυθμό και «διαβάσαμε» σωστά το παιχνίδι, ακόμα και όταν οι αδυναμίες μας και η κούραση, έβγαιναν στον «αφρό». Κυρίως όμως, είχαμε δίψα, πάθος και αποφασιστικότητα. Οι κραυγές μετά από μία εύστοχη προσπάθεια και η θέληση των παιδιών σε αυτό το Ευρωμπάσκετ, θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη.

Υ.Γ.1: Οι απουσίες το φετινό καλοκαίρι ήταν πολλές και διαφορετικής φύσεως. Όλοι όσοι θέλουν να βοηθήσουν αυτή την ομάδα, ήταν, είναι και θα είναι ευπρόσδεκτοι. Μήπως όμως θα πρέπει προπονητής και ομοσπονδία να δώσουν το χρίσμα για το προ-ολυμπιακό, αποκλειστικά σε αυτούς που έδωσαν και την ψυχή τους από την αρχή της προετοιμασίας, συν τους δύο που έμειναν εκτός λόγω τραυματισμού; Το αξίζουν δικαιωματικά, ενώ μία τέτοια απόφαση, θα αποτελέσει και ένα είδους τιμωρίας-παραδειγματισμού ενόψει της συνέχειας.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com