Ολυμπιακός που πάλεψε, αλλά τώρα οφείλει να κάνει την στενοχώρια… χαρά

Οι καλύτεροι, πιο συναρπαστικοί, ανταγωνιστικοί, ανατρεπτικοί, αλλά δυστυχώς και πιο τοξικοί από ποτέ, τελικοί του ελληνικού πρωταθλήματος έχουν ολοκληρωθεί και βρήκαν τον Παναθηναϊκό τροπαιούχο. Οι «πράσινοι» έβαλαν έστω και στην λεπτομέρεια, στο ένα… κλικ και στο δια ταύτα, ίσως για ένα σουτ ή μερικές χαμένες βολές, δίκαια τέλος στο «ερυθρόλευκο» σερί, ολοκληρώνοντας μια εξαιρετική γι’ αυτούς σεζόν, μετά την επιστροφή τους στην κανονικότητα.

Με μία τρομερή Ευρωλίγκα και ένα σπάνιο γύρισμα από το 0-2. Η αποστολή των πειραιωτών στην επιστροφή της στο ΣΕΦ, συνάντησε λιγοστούς πιστούς, για να χειροκροτηθεί για την φετινή προσπάθεια και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έδωσε την καλύτερη υπόσχεση-στίγμα, ενόψει της νέας σεζόν. «Η στενοχώρια, θα γίνει χαρά». Το πως, το γνωρίζει καλύτερα από όλους ο ίδιος, και εμείς θα εκφράσουμε την ταπεινή μας άποψη στην συνέχεια. Για την ώρα, θα πρέπει να καταγραφεί το τελευταίο επεισόδιο μας χρονιάς που σίγουρα και για τους πειραιώτες θα μνημονεύεται για χρόνια.

Ο πέμπτος τελικός, έμελλε να έχει παρόμοια κατάληξη με αυτά που συμβαίνουν στον οργανισμό από τον Μάιο του 2023 και έπειτα, όταν στο Κάουνας το εύστοχο σουτ του Γιουλ και το άστοχο σουτ του Σλούκα, του στερούσε μια Ευρωλίγκα που βάσει εμφανίσεων όλη την χρονιά την άξιζε 100%. Μαζί με τα λάθη που έγιναν, έχουν καταγραφεί και θα επισημανθούν και παρακάτω, το κλειδί της τύχης πετάχτηκε στα… σκουπίδια και ακόμα παραμένει άφαντο.

Ο Ολυμπιακός πάει στο ΟΑΚΑ για πέμπτο ματς έχοντας χάσει δύο χρυσές ευκαιρίες πριν μερικά εικοσιτετράωρα με καταρρακωμένη ψυχολογία, αλλά καταφέρνει με υπέροχο μπάσκετ στο τρίτο δεκάλεπτο και κατάθεση ψυχής να φτάσει το παιχνίδι στο σουτ. Ο μοιραίος Γουίλιαμς-Γκος, παίρνει την ευθύνη πάνω του και η μπάλα μπαίνει και βγαίνει από το καλάθι, σε προσπάθεια υπό προϋποθέσεις πολύ καλύτερες από δεκάδες άλλα σουτ που έχουν πληγώσει τους πειραιώτες. Έτσι είναι όμως ο αθλητισμός και τα αποτελέσματα είναι αυτά που ξεχωρίζουν την επιτυχία από την αποτυχία, την κριτική, τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα του κόσμου.

Οι «ερυθρόλευκοι» ολοκλήρωσαν την σεζόν με τους δυο μικρότερους σε σπουδαιότητα τίτλους στην κατοχή τους, απώλεσαν στην λεπτομέρεια το πρωτάθλημα, και έφτασαν σε ένα ακόμα Final Four, «σπάζοντας» για πρώτη φορά στην ιστορία την έδρα του αντιπάλου –της Μπαρτσελόνα των 30 εκατομμυρίων- στο game 5. Για τον οργανισμό που λέγεται Ολυμπιακός και τις τεράστιες απαιτήσεις που έχει, τα παραπάνω πεπραγμένα μπορεί να χαρακτηριστούν λίγα ή αποτυχία. Δεκτό.

Οφείλουμε όμως να καταγράψουμε και τις συνθήκες, χωρίς απαραίτητα να είναι δικαιολογία, αλλά ωμή πραγματικότητα. Πρώτον: Ελάχιστες ομάδες θα παρέμεναν στον αφρό της Ευρώπης, έχοντας χάσει τους δύο πιο ποιοτικούς τους παίκτες. Δεύτερον: Ελάχιστες ομάδες θα κατάφερναν με τις κινήσεις που έκαναν μέσα στην σεζόν, να διορθώσουν κάποιες κακές, όπως αποδείχθηκε, επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι (Σίκμα, Μπραζντέικις) και να διεκδικήσουν τα πάντα μέχρι το τέλος. Τρίτον: Ελάχιστες ομάδες θα επιβίωναν με τόσους τραυματισμούς σε κομβικά σημεία της σεζόν και τέταρτον και απόλυτα κατανοητό και αληθινό: Οι «ερυθρόλευκοι» θα ήταν άλλη ομάδα με τον Μουστάφα Φαλ, διαθέσιμο.



Όπως λοιπόν ο Γιώργος Μπαρτζώκας έπρεπε να επιλέξει κάτι διαφορετικό για την στελέχωση το καλοκαίρι, είναι το ίδιο υπεύθυνος για το ότι κατάφερε με δικές του… τιμονιές και των συνεργατών του, με την στήριξη της διοίκησης και του κόσμου, η ομάδα να παρουσιάσει αν μη τι άλλο ένα πολύ ανταγωνιστικό πρόσωπο. Είχε ο Ολυμπιακός συνολικά την υπέροχη αγωνιστική εικόνα που είχε πέρυσι; Ασφαλώς και όχι, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Πρέπει να κινηθεί άμεσα, και ίσως πιο δαπανηρά (σ.σ. μύθος το ότι δεν ξόδεψε φέτος ή δεν είχε την διάθεση να το κάνει) με στόχο το να προσθέσει δύο-τρεις μονάδες που θα του προσδώσουν ποιότητα στο σκοράρισμα, ώστε να βελτιώσει ακόμα περισσότερο το καλά δουλεμένο και ομοιογενές σύνολο που διαθέτει;

ΑΣΦΑΛΩΣ είναι η απάντηση και έχει δοθεί εδώ και δύο μήνες σε αυτούς που μόνιμα μηδενίζουν και γκρινιάζουν ή αποθεώνουν, ανάλογα με το αποτέλεσμα. Ο Κίναν Έβνας θα ήταν παίκτης του Ολυμπιακού, αν αυτό το… κλειδί της τύχης που ανέφερα παραπάνω, δεν είχε εξαφανιστεί για τα καλά. Το λάθος λοιπόν είχε αναγνωριστεί και καμία έκβαση του πρωταθλήματος δεν θα άλλαζε την στόχευση. Αρκεί όμως να βοηθούν κάποιες φορές και οι συγκυρίες, στις οποίες θα επανέλθουμε και στην συνέχεια για να ψηλαφίσουμε και την επόμενη μέρα, που πάντα είναι κομβικότερη από την προηγούμενη, είτε έχεις πετύχει, είτε όχι.

Το παραλίγο «κόλπο γκρόσο» και το… αχ του Γουίλιαμς-Γκος

Πίσω στον πέμπτο τελικό λοιπόν, με την υποσημείωση πως οι «ερυθρόλευκοι» θα έπρεπε απλά να έχουν βάλει τις βολές στο ΣΕΦ για να μην τον παίξουν ποτέ. Δεν τους φταίει κανείς γι’ αυτό, παρά μόνο η ανεξήγητη πίεση τους. Έμελλε όμως να μην παραδοθούν αμαχητί ούτε σε αυτό το παιχνίδι, παρόλο που έπαιζαν με ένα rotation εννέα (στην ουσία επτάμισι) παικτών, οι δυο εκ των οποίων δεν κατάφεραν να βοηθήσουν στο ελάχιστο.

Έτσι όπως διαμορφώθηκε λόγω της έλλειψης του Φαλ, αλλά και της απουσίας αρκετών ποιοτικών Ελλήνων στο ρόστερ (σ.σ. ίσως το μεγαλύτερο λάθος των τελευταίων ετών η μη ενίσχυση του ελληνικού κορμού), για να γινόταν δεύτερο break, ο Ολυμπιακός δεν είχε την πολυτέλεια ο Κέιναν (σ.σ. βασικός λόγος αποχώρησής του η αστάθεια) να έχει 1/7 σουτ και ο Πετρούσεφ να αδυνατεί να δώσει έστω και δέκα λεπτά ποιοτικές ανάσες στον συγκινητικό και στον πέμπτο τελικό, Μιλουτίνοφ.

Ο Ολυμπιακός μπασκετικά και συνολικά ως ομάδα, ήταν καλύτερος στο ματς που έκρινε τον πρωταθλητή, όμως αυτό δεν αρκούσε. Έχασε έχοντας 23 έναντι 11 ασίστ και ελαφρώς καλύτερο ποσοστό εντός πεδιάς, διότι στα σημεία που «κόλλαγε» το ομαδικό του παιχνίδι επιθετικά (σ.σ. μετά το 61-64 πέτυχε μόλις ένα καλάθι σε επτά λεπτά!), δεν είχε παίκτες όπως οι Ναν και Σλούκας για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Ο πρώτος το έκανε την Τετάρτη, ο δεύτερος την Παρασκευή, σε μια ασύλληπτη εμφάνιση 25 πόντων σε ένα ημίχρονο!

Ασφαλώς και η ευθύνη της άμυνας των παικτών του Μπαρτζώκα είναι τεράστια για αυτό το κρεσέντο, καθώς σε πολλές περιπτώσεις του άφηναν ορθάνοικτους διαδρόμους. Παρόλα αυτά, δεν γίνεται να μην επισημανθεί αυτή η βασική διαφορά των ομάδων, που θα ίσχυε ακόμα και αν το σουτ του Γουίλιαμς-Γκος, είχε στέψει πρωταθλητή τον Ολυμπιακό. Κάπως έτσι, πήγε στράφι η τρομερή εμφάνιση των Πίτερς και Παπανικολάου, αλλά και το ρεσιτάλ δημιουργίας του Γουόκαπ.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας «γύρισε» το ματς με το σχήμα που έριξε στην μάχη και στο τέταρτο παιχνίδι, με τους Παπανικολάου-Πίτερς να είναι στην φροντ λάιν. Κέρδισε πολλά, έχασε όπως ήταν φυσιολογικό και δυο αμυντικά ριμπάουντ και έτσι δεν ήρθε η ολική ανατροπή. Στο καλό διάστημα των φιλοξενούμενων, η άμυνα πάνω στα βασικά ατού του αντιπάλου πήρε σχεδόν άριστα, όμως οι λύσεις που έδωσαν οι Γκραντ και Χουάντσο, αποδείχθηκαν καθοριστικές.

Εν κατακλείδι, ο τίτλος σε ότι αφορά τον τελευταίο… χορό στο ΟΑΚΑ χάθηκε στην λεπτομέρεια, κάτι που σημαίνει –και μετά από πέντε παιχνίδια που κρίθηκαν με ελάχιστη διαφορά- πως είναι πραγματικά άδικο να μηδενίζεις την προσπάθεια του ηττημένου. Θα μπορούσε να τα είχε κάνει όλα καλύτερα και κυρίως να είχε διαχειριστεί πνευματικά καλύτερα το προβάδισμά με 2-0 ο Ολυμπιακός; Ναι είναι η απάντηση και αυτό θα πρέπει να είναι ένα ακόμα στοιχείο προβληματισμού για το μέλλον. Όμως στο μπάσκετ παίζουν δύο ομάδες και ο αντίπαλος φέτος ήταν πολύ δυνατός. Η παραδοχή αυτή, όπως και η αναγνώριση των λαθών, αλλά και η καταμέτρηση-αξιολόγηση των εμποδίων που μπήκαν λόγω ατυχίας, δεν είναι «χρύσωμα χαπιού», αλλά το καλύτερο πρώτο βήμα και ο «οδηγός» για να υπάρξει άμεση βελτίωση την επόμενη μέρα.

Η ποιότητα που είναι αναγκαία και η «στενή» αγορά

Όπως αναφέραμε και παραπάνω, ο Ολυμπιακός έχει αρχίσει εδώ και καιρό τον σχεδιασμό της νέας σεζόν, θέλοντας να ενισχύσει τον πολύ δυνατό «κορμό» του με επιθετική ποιότητα. Δεδομένα αποχωρούν Σίκμα και Κέιναν, πολύ δύσκολα θα μείνει ο Μπραζντέικις, οι υπόλοιπο (πλην Λούντζη) έχουν συμβόλαιο, οπότε στόχος είναι να γίνουν δυο-τρεις ποιοτικές κινήσεις. Ο τραυματισμός του Έβανς και η απόφαση του Μάικ Τζέιμς να μείνει στην Μονακό, φέρνουν αρχικά προ των πυλών της επιστροφής του Τάιλερ Ντόρσι, λόγω και του ελληνικού διαβατηρίου του, που είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο για τους «ερυθρόλευκους».

Ο ομογενής γκαρντ έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του στον Ολυμπιακό με τον Μπαρτζώκα, το γνωρίζει και έχει μία ακόμα ευκαιρία να επανέλθει στο γνωστό του καλό επίπεδο. Στα γκαρντ δεδομένα θα γίνει μία ηχηρή κίνηση, με τις λύσεις στην αγορά της Ευρωλίγκας πλέον να είναι ελάχιστες και τον Λορέντζο Μπράουν, παρόλο που δεν είναι ο σκόρερ που χρειάζεται, να συγκεντρώνει πολλά στοιχεία που αρέσουν. Ειδάλλως, η λογική λέει πως ο Μπαρτζώκας θα στραφεί στην αγορά του ΝΒΑ, για να αναζητήσει τον επόμενο Ναν, τον οποίο ο ίδιος «ανακάλυψε» και στόχευσε, αλλά κουράστηκε και δεν ήθελε να ρισκάρει να τον περιμένει μετά τα τέλη Σεπτεμβρίου.

Φυσικά, όπως έχουμε αναφέρει στον αέρα του bwinΣΠΟΡ Fm, βασικός στόχος του Ολυμπιακού, είναι η επιστροφή του Σάσα Βεζενκοβ, όμως στην παρούσα φάση, το μόνο που μπορεί να κάνει η ομάδα, αλλά κυρίως και ο παίκτης, είναι να περιμένουν την απόφαση των Σακραμέντο Κινγκς για το μέλλον του. Η περίπτωση δεν είναι εύκολη, αλλά αν βρει λύση ή καλύτερα αν δεν συνεχίσει στο ΝΒΑ, θα είναι μεγάλη έκπληξη να μην φορέσει ξανά τα «ερυθρόλευκα», με συμβόλαιο που όμοιό του δεν θα έχει πάρει κανείς από τους αδελφούς Αγγελόπουλους (πλην Τσίλντρες). Ασφαλώς όλα αυτά είναι τα πρώτα πρώιμα σχέδια-πηγές του ρεπορτάζ.

Ο τελικός σχεδιασμός και όλες οι κινήσεις θα αποφασιστούν και θα αρχίσουν να «τρέχουν» προσεχώς, αφού πρώτα ηρεμήσουν άπαντες κάποιες ημέρες και κάνουν τον τελικό απολογισμό τους. Αυτή η ομάδα πάντως σε καμία περίπτωση δεν τελειώνει, έχει δώσει-καταφέρει τα τελευταία χρόνια, πολλά, και στόχος της είναι να κάνει τα απαραίτητα για να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερη-πιο αποτελεσματική την νέα σεζόν. Μακάρι και με δικό της όπως -επιτέλους- όλα δείχνουν, γήπεδο, που δεδομένα, αφότου υποστεί τις κατάλληλες ριζικές αλλαγές, θα την ανεβάσει σε όλα τα επίπεδα. Και κυρίως θα προσφέρει πιο σωστές και ανθρώπινες υπηρεσίες στον κόσμο της.

Η στήριξη πάντως και η πραγματική αγάπη, φαίνεται στα δύσκολα. Όταν κάτι «στραβώνει» και δεν πάει καλά. Ακόμα και σε μία αστοχία. Και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου του μπασκετικού Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια είναι, και λειτουργεί έμπρακτα (σ.σ. ματώνοντας οικονομικά για εισιτήρια, διαρκείας και εκδρομές) και υποδειγματικά ως πραγματική ασπίδα του…



Υ.Γ. Οι τελικοί αυτοί, όπως ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενο, μπολιάστηκαν από την τοξικότητα, τις απειλές, και τις εικόνες που έχουμε συνηθίσει από το 2012 και έπειτα στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι μια κατάσταση που επαναλαμβάνεται με κουραστικό τρόπο και πηγάζει ξεκάθαρα από την πλευρά του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού, συνεχίζεται από ΜΜΕ με στοχοποίηση, μονόπλευρη παρουσίαση των καταστάσεων και πολλές φορές ανεξήγητο μίσος. Όλο αυτό, βάζει -αναπόφευκτα- στην διαδικασία απάντησης και τον Ολυμπιακό, ενώ φέτος πέρασε και σε παίκτες-προπονητές. Ευτυχώς, όχι και στο συντριπτικό ποσοστό του κόσμου που πήγε και στα δύο γήπεδα, λόγω των βαρύτατων ποινών που έχουν θεσπιστεί. Η εικόνα του πέμπτου τελικού με τις συνεχόμενες διαμαρτυρίες και την πίεση στους διαιτητές δίπλα στο παρκέ σε κάθε μα κάθε σφύριγμα (σ.σ. καταγράφηκαν και ύβρεις μετά το παιχνίδι στο φύλλο αγώνα), τα λέει όλα, και προκαλεί αλγεινή εντύπωση σε όποιον θέλει υγεία και αθλητισμό σε υγιές πλαίσιο.

Επειδή γίνεται συνεχώς μια προσπάθεια ίσης απόστασης και ότι όλοι συμβάλλουν σε αυτή την κατάσταση, δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν οι Αγγελόπουλοι να έχουν κάνει κάτι ανάλογο σε γήπεδο ή να έχουν ποστάρει την παραμικρή απειλή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατά διαιτητών, συζύγων τους, αντιπάλων προπονητών, πολιτικών και διοικήσεων ομοσπονδιών. Δυστυχώς όλα δείχνουν πως τίποτα δεν θα αλλάξει… Την ίδια ώρα, κατά την διάρκεια των τελικών, ακούσαμε πως υπάρχει και σύστημα που ευνοεί τον Ολυμπιακό σε πρωτάθλημα που τελικά έχασε (!) και σε τελικούς που είχαν, από το πρώτο ματς και μετά, διαιτησίες έδρας, αλλά σε κανέναν ο νικητής δεν κρίθηκε από κάποια διαιτητική απόφαση. Ακόμα και στον πέμπτο τελικό που υπάρχουν τρεις-τέσσερις φάσεις (σ.σ. ανύπαρκτο επιθετικό του Πίτερς πάνω στον Σλούκα σε φάση γκολ-φάουλ, επιθετικά φάουλ των Χουάντσο και Μήτογλου σε ριμπάουντ, που αντί για βολές στον Ολυμπιακό, έδωσαν σκορ στον Παναθηναϊκό), οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την ευκαιρία τους να νικήσουν. Όπως το έκανε δικαιότατα ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ, όπου είχε κάποια δίκαια παράπονα. Άλλο αυτό, και άλλο… σύστημα όμως.

Καλό θα είναι όσοι ανακάλυψαν τα τελευταία ένα-δύο χρόνια πως η διαιτησία παίζει ρόλο στο μπάσκετ, που ξαφνικά μάλλον δεν είναι δίκαιο άθλημα και πως η καταμέτρηση των βολών δεν είναι επιχείρημα των γραφικών (σ.σ. αυτά ήταν τα επιχειρήματα τα προηγούμενα χρόνια και ΠΟΤΕ μια παραδοχή έστω για μια φάση), να αναλογιστούν πως όταν πράγματι υπήρχε σύστημα, δεν σε άφηνε να πάρεις… ανάσα. Και κυρίως δεν μπορούσες ούτε να διανοηθείς να διεκδικήσεις το ματς στο τελευταίο σουτ. Είναι ολοφάνερο, ότι το πρόβλημα είναι πως πλέον δεν υπάρχει όντως αυτό το σύστημα και οι διαιτησίες δεν είναι πάντα μονόπλευρα ευνοϊκές...

Υ.Γ.2: Για τις δηλώσεις του Κώστα Σλούκα ο οποίος είναι μακράν ο καλύτερος Έλληνας καλαθοσφαιριστής αυτή την στιγμή, αλλά και εδώ και χρόνια, και ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών, αρμόδιοι να απαντήσουν, εφόσον το κρίνουν σωστό, είναι αυτοί που κατηγόρησε για αλαζονεία, έλλειψη σεβασμού και απαξίωση. Παραθέτω μόνο για την ιστορία, ένα μέρος από την αποχαιρετιστήρια δήλωσή του το περυσινό καλοκαίρι: «Ο απεριόριστος σεβασμός μου προς τους αδελφούς Αγγελόπουλους, δεν επιβλήθηκε, εμπνεύστηκε». Το λιγότερο αντιφατική σε σχέση με τα όσα είπε χθες βράδυ, αλλά σίγουρα θα έχει τους λόγους του. Την ίδια ώρα, αναπάντητο παραμένει από το Σούπερ Καπ της Ρόδου, το ερώτημα για το πώς επηρεάστηκαν οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και τι λάθος-κακό έγραψαν (σ.σ. δεν γράφτηκε το παραμικρό όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε άλλες περιπτώσεις τέτοιων ηχηρών μετακινήσεων, και άπαντες σεβάστηκαν την απόφασή του) εναντίον του. Νομίζω πως με πολλές συμπεριφορές όλο το χρόνο, αδίκησε πολλούς, εντός και εκτός ομάδας, αλλά και τον κόσμο της, που σε όλη αυτή την δεκαετή πορεία του τον αγάπησαν, τον σεβάστηκαν και θα τον σέβονται, ανεξαρτήτως κατάληξης. Δεν βαριέσαι, υγεία πάνω από όλα και όλοι να είναι ευτυχισμένοι με τις απόλυτα σεβαστές αποφάσεις τους.

Follow @ ZervasNikolaos