Ο πρώτος τελικός του πρωταθλήματος επιβεβαίωσε αρκετά από τα «κλισέ», αλλά διέψευσε πανηγυρικά και τις εκτιμήσεις. Ο Ολυμπιακός, ως ηττημένος του Final Four, αντέδρασε δυναμικά παρά τα προβλήματά του στο «καλησπέρα» της σειράς, και πήρε την νίκη δυσκολότερα από ο,τι έδειξε η εικόνα του στο σαραντάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός, εμφανώς «άδειος» ψυχολογικά από τον δίκαιο θρίαμβο-άθλο του στο Βερολίνο, ήταν κατώτερος των περιστάσεων και απώλεσε το πλεονέκτημα έδρας, κάτι που ίσως να παίζει τον μικρότερο ρόλο στην σύγχρονη ιστορία των δύο ομάδων στα πλέι οφ. Σε μια σειρά που για πρώτη φορά γίνεται τόσο γρήγορα μεταξύ των αγώνων, όσο πιο γρήγορα ξεχάσουν οι δύο μονομάχοι το τι έγινε χθες βράδυ, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν να πετύχουν τον στόχο τους.
Μαζί και με τις δυνάμεις που θα πρέπει να βρουν για να αντεπεξέλθουν σε λιγότερο από 48 ώρες που είναι προγραμματισμένο το τζάμπολ. Ο Ολυμπιακός θύμισε, κυρίως σε μέρος του κόσμου του, που για μία ακόμα φορά τον μηδένισε μετά το Final Four, πως είναι μια ομάδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία, που βρίσκει τον τρόπο να βγαίνει από τα δύσκολα, όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. Και ας μην έχει φέτος τον μεγάλο σκόρερ στην επίθεση και ας της λείπει ο ένας εκ των δυο βασικών του σέντερ. Διάβασε εξαιρετικά το παιχνίδι, το έφερε στα μέτρα του και για να περάσουμε και στις… διαψεύσεις της βραδιάς, το κέρδισε και με άνεση με το σκορ να έχει πάει πολύ πάνω από τους 80 πόντους! Άλλη μια φορά που η λογική και οι αναλύσεις πάνε περίπατο. Και το έκανε σκοράροντας 89 πόντους στην έδρα του πρωταθλητή Ευρώπης, έχοντας μόλις 8/21 τρίποντα, δηλαδή όχι κάτι… εξωπραγματικό πίσω από τα 6.75μ.
Το «διπλό» ήρθε γιατί μπήκε από το πρώτο δευτερόλεπτο συγκεντρωμένος στην άμυνα, έβαλε τα πρώτα δύο-τρία μακρινά σουτ, είχε καλή κυκλοφορία μπάλας και έκανε ελάχιστα λάθη. Μόλις 7 κατέγραψε η στατιστική σε ένα ΟΑΚΑ που κόχλαζε. Δεν είναι καθόλου λίγο πράγμα -ειδικά όταν ο γηπεδούχος έχει 5 περισσότερα-, και μαζί με τα επιθετικά ριμπάουντ, που κυρίως στο πρώτο ημίχρονο είχαν απόλυτη αξιοποίηση (σ.σ. 14 πόντοι για 7 ριμπάουντ), ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι από πλευράς λεπτομερειών. Γιατί υπάρχουν και άλλοι, ομαδικοί και ατομικοί και θα τους αναλύσουμε. Από τις πρώτες φάσεις, με εξαίρεση τα τρίποντα του Σλούκα, φαινόταν πως οι «ερυθρόλευκοι» πατούσαν καλύτερα και ο κόουτς Μπαρτζώκας είχε το ιδανικό πλάνο. Στην αρχή οι Πίτερς-Μιλουτίνοφ, και στην συνέχεια οι ΜακΚίσικ, Γουίλιαμς-Γκος και Πετρούσεφ έδιναν επιθετικό αέρα. Το +9 του ημιχρόνου μάλλον είναι φτωχό, αν συνυπολογίσουμε την αναλογία ασίστ/λαθών (13-3 έναντι 9-6), τα 5-0 κλεψίματα, τους 9-2 πόντους από αιφνιδιασμό και το εμφατικό 28-8 σε αυτούς από την ρακέτα.
Η ευστοχία του Παναθηναϊκού στα τρίποντα -εννέα έναντι τεσσάρων διπόντων στο ημίχρονο- δεν έβγαλε τον Ολυμπιακό από την συγκέντρωση. Ο Λαρεντζάκης έδωσε λύσεις στην άμυνα, το πλάνο πάνω στον πολύ άστοχο, Ναν, πήγε περίφημα, ενώ τηρουμένων των αναλογιών το πικ εν ρολ των γηπεδούχων δεν επέφερε πολλά προβλήματα. Οι άμυνες ακόμα και στα over play από τον Γουίλιαμς-Γκος ήταν εξαιρετικές και με τον Γουόκαπ να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι επιθετικά έπειτα από πολύ καιρό, το νερό μπήκε για τα καλά στο… αυλάκι. Ο διεθνής γκαρντ, έβαλε 17 κρίσιμους πόντους, ήταν συνεπής στην άμυνα, μοίρασε 5 ασίστ και δεν έκανε λάθος σε 28 λεπτά συμμετοχής! Ο Παπανικολάου ως πάουερ φόργουορντ, έδωσε ένα ακόμα αμυντικό ρεσιτάλ, και έχω την αίσθηση πως αν οι «ερυθρόλευκοι» δεν βιάζονταν στο τέλος να «κλειδώσουν» την νίκη και δεν κουράζονταν, φυσιολογικά, λόγω κλειστού rotation, θα είχαν φύγει με μεγαλύτερη διαφορά από το παρκέ.
Μικρή σημασία έχει, όπως και το αν ο εκπληκτικός και κυριαρχικός Μιλουτίνοφ παίρνει στο… νήμα τον τίτλο του πολυτιμότερου από τον Γουόκαπ. Το 1-0 έχει σημασία και ο Ολυμπιακός το χρειαζόταν περισσότερο, μετά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών και τις ατυχίες που τον βρήκαν, ακόμα και σε υπερπαίκτη που είχε κλείσει για την νέα σεζόν. Και το έκανε, βγάζοντας αντίδραση μεγάλης ομάδας που είναι, ανεξάρτητα με το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Αυτό, έχει ακόμα πολύ δρόμο για να κατακτηθεί και κανείς δεν πρέπει ούτε καν να… φανταστεί πως τελείωσε κάτι μετά από ένα σαραντάλεπτο.
Υ.Γ.: Δυστυχώς ο κόουτς Αταμάν δεν τήρησε την, προ λίγων ωρών, υπόσχεσή του πως θα προσπαθήσει να μείνει ήρεμος στις αντιδράσεις του και εκτέθηκε. Διαμαρτυρόμενος έντονα σε μια καθαρή φάση βημάτων του Μήτογλου. Αυτό φυσικά δεν μειώνει ούτε κατά 0,0000001% το πόσο μεγάλος προπονητής και ωραίος άνθρωπος είναι, και ευτυχώς για αυτόν δεν θα στηθεί ένας ολόκληρος μηχανισμός προπαγάνδας για να τον προσβάλει με κάθε τρόπο και να κάνει το άσπρο… μαύρο ακόμα και για το πώς… αναπνέει. Και έτσι πρέπει άλλωστε, παρόλο που αποδείχθηκε πως δεν δέχεται την ήττα.
Υ.Γ.2: Η σκόνη που θα σηκωθεί τις επόμενες ώρες για την διαιτησία είναι αναμενόμενη και την έχουν βιώσει τα τελευταία χρόνια στο πετσί τους στον Ολυμπιακό. Ένα μεγάλο… μέρος του 2-0, είναι να μείνουν κλειστά τα αφτιά σε όλο τον οργανισμό και να κάνουν την δουλειά τους ανεξαρτήτως αντιδράσεων, αναρτήσεων, δημοσιευμάτων και… ανακαλύψεων.
Follow @ ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
