Φιλάνθρωπος από την γραμμή και πνιγμένος στο άγχος

Για να επιβιώσεις σε ένα παιχνίδι που κρίνει το πρωτάθλημα και κατ’ επέκταση την επιτυχία ή όχι της σεζόν, είναι δεδομένο πως η πνευματική σου προετοιμασία θα πρέπει να είναι άρτια μέχρι και στην τελευταία της λεπτομέρεια. Ο Ολυμπιακός μπήκε στην σειρά των τελικών με τον Παναθηναϊκό ως αουτσάιντερ λόγω της αγωνιστικής κατάστασης και των δυο ομάδων πριν το τζάμπολ τους, μαζί με το ότι έχασε έναν κομβικό παίκτη που έκανε την διαφορά στο ματσάρισμά του με τους «πράσινους» (σ.σ. Μουστάφα Φαλ), όμως κατάφερε με το… καλησπέρα να ανατρέψει τα δεδομένα. Έκανε το 2-0 με break στο πρώτο παιχνίδι και έκτοτε δήλωσε απών στο πρώτο ημίχρονο του τρίτου τελικού στο ΟΑΚΑ, αλλά πολύ περισσότερο στο δεύτερο του τέταρτου μπροστά στο κοινό του στο ΣΕΦ. Απώλεσε με μπόλικες δόσεις φιλανθρωπίας, αυτοχειρίας και άγχους την ευκαιρία και πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο.

Σε ένα παιχνίδι που είχε το πάνω χέρι στο πρώτο μέρος, στηριζόμενος στην επίθεσή του, που για μια σειρά από λόγους φέτος δεν ήταν το δυνατό του σημείο, κατάφερε να προηγηθεί μέχρι οι δύο ομάδες να πάνε στα αποδυτήρια, έκτοτε όμως ήταν σα να έκλεισε ο διακόπτης. Το τρίποντο του κρυφού, μαζί με τον Χουάνστο, MVP του Παναθηναϊκού, Γκραντ στο τέλος του ημιχρόνου από το κέντρο και πάνω σε άμυνα, σε συνδυασμό με τα άλλα 4-5 καλάθια που πέτυχαν οι «πράσινοι» στο τέλος του χρόνου των επιθέσεών τους, ήταν τα σημάδια που έδειχναν τι θα ακολουθήσει. Οι φιλοξενούμενοι έπαιξαν καλύτερα, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και ηρεμία στο δεύτερο ημίχρονο και καθοδηγούμενοι από τον παίκτη που εμφανώς κάνει την διαφορά ανάμεσα στις δυο ομάδες σε όλη την φετινή σεζόν, Κέντρικ Ναν, άλωσαν το φαληρικό γήπεδο και πλέον έχουν την δική τους μεγάλη ευκαιρία να επιστρέψουν και στην εγχώρια κορυφή.

Τα πράγματα θα ήταν σαφώς διαφορετικά, αν οι παίκτες του Μπαρτζώκα δεν πέταγαν στα σκουπίδια δώδεκα βολές (σ.σ. η τελευταία χάθηκε σκόπιμα) και δεν… έτρεμε το χέρι τους σε πολλά ελεύθερα σουτ, με αυτά του Κέιναν για την ισοφάριση στο τέλος να είναι το κερασάκι στην τούρτα. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, προηγήθηκαν η αδυναμία της άμυνας να περιορίσει τον υπερπαίκτη Ναν, ο οποίος έκανε ο,τι ήθελε, σκόραρε και δημιουργούσε με κάθε τρόπο στο δεύτερο ημίχρονο, τα αμυντικά ριμπάουντ που χάθηκαν για να πάρει σκορ και ψυχολογία η ομάδα του Αταμάν, ακόμα-ακόμα και το καλάθι που πέτυχε ο Λεσόρ όντας πεσμένος στο έδαφος. Ακόμα και αυτό όμως, είναι δείγμα της πίστης και της θέλησης που είχαν οι «πράσινοι», την ώρα που απέναντί τους είχαν παίκτες που δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν ούτε τις βολές, ή δέχονταν αλλεπάλληλες τάπες ακόμα και σε λέι απ.

Σε έναν τελικό που όπως και οι άλλοι τρεις διέψευσαν τις εκτιμήσεις και είχε άγρια ομορφιά και σασπένς (σ.σ. με το κοινό να δείχνει για μία ακόμα φορά τρομερή ωριμότητα και να μην γίνεται το παραμικρό), νίκησε ξεκάθαρα η ομάδα που ήταν καλύτερη και είχε τον παίκτη-προσωπικότητα για να την οδηγήσει εκ του ασφαλούς όταν το πράγμα είχε… ζορίσει. Στην εξίσωση αναμφίβολα πρέπει να μπει και η κόπωση του Μιλουτίνοφ, ο οποίος ήταν αδύνατο να είναι το ίδιο επιδραστικός παίζοντας για τέταρτο παιχνίδι σε οκτώ μέρες. Επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση πως η απουσία του Φαλ θα στοιχίσει όσο περνάνε τα παιχνίδια της σειράς. Ασφαλώς και ο Λεσόρ μόνος του παίζει, αλλά είναι πιο αθλητικός για να αντέξει την καταπόνηση και κυρίως έτσι ήταν εξ’ αρχής φτιαγμένο το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Το ότι έχει πάρει μια εκπληκτική Ευρωλίγκα και είναι προ των πυλών μιας επικής ανατροπής στο πρωτάθλημα, με τον Γάλλο σέντερ να πρωταγωνιστεί, μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τα επιτεύγματα των «πράσινων» και του κόουτς Αταμάν.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας ρίσκαρε πολύ με το να αφήσει τον Γουόκαπ στον πάγκο στο τέλος, καθώς σε πολλά ματς ήταν ο κρυπτονίτης του Ναν. Θεωρητικά και πάντα μιλώντας εκ του αποτελέσματος, ίσως ένα-δυο καλάθια του να είχαν αποσοβηθεί με τον Τεξανό γκαρντ στο παρκέ. Αναγκάστηκε επίσης λόγω της κόπωσης του Μιλουτίνοφ να πάει σε σχήματα με τον Πίτερς στο «5», ανακάτεψε όσο μπορούσε την τράπουλα, όμως όταν έχουν χαθεί δώδεκα βολές, τι συζήτηση να κάνεις για το τεχνικό κομμάτι. Αυτά τα παιχνίδια άλλωστε, κρίνονται τις περισσότερες φορές από την προσωπικότητα των παικτών και το κατά πόσο μπορούν να διαχειριστούν την πίεση και το «πρέπει» για το αποτέλεσμα. Και ο Ολυμπιακός για ένα ακόμα παιχνίδι τα τελευταία χρόνια στο ΣΕΦ τα έκανε… μαντάρα.

Ασφαλώς και τίποτα δεν έχει τελειώσει για την υπόθεση τίτλος, όμως κακά τα ψέματα, με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί πλέον στο αγωνιστικό και ενεργειακό κομμάτι, οι «ερυθρόλευκοι» είναι στα σχοινιά και θα επιχειρήσουν την Παρασκευή κάτι πολύ δύσκολο. Έχουν καταφέρει όταν τα πράγματα είναι για αυτούς σχεδόν ακατόρθωτα να αντιδρούν και να εκπλήσσουν ευχάριστα, οπότε έχουν μερικές ώρες να συσπειρωθούν, να προετοιμαστούν καλύτερα πνευματικά και να παίξουν την τελευταία τους… ζαριά, υπό εχθρικές πλέον συνθήκες. Θα χρειαστεί υπέρβαση από όλους, όμως σε αυτούς τους τελικούς έχουμε δει τα πάντα. Ήταν ξεκάθαρο πως ούτε στο 2-0 είχαν τελειώσει, οπότε υπομονή μερικές ώρες ακόμα για να γίνει το τελικό… ταμείο.

Υ.Γ.: Παρόλο που, επιτέλους, επιβλήθηκαν τιμωρίες, η τοξικότητα, το show και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζονται. Ο Ολυμπιακός που είναι εντελώς διαφορετικός ως οργανισμός, είναι αναγκασμένος να διαχειρίζεται και αυτές τις καταστάσεις που μόνο κακό κάνουν γενικά, αλλά, όπως αποδεικνύεται για τα επίπεδα συγκέντρωσής του, και στον ίδιο. Για όποιον θέλει να δει την αλήθεια, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Υπάρχουν και αυτοί που έχουν… ανακαλύψει σύστημα που ευνοεί τον Ολυμπιακό και το υποστήριζαν και τα δύο προηγούμενα χρόνια που η αγωνιστική διαφορά ήταν χαώδης. Είναι οι ίδιοι που δεν παραδέχθηκαν ποτέ την προηγούμενη εικοσαετία, την ύπαρξη εύνοιας ούτε σε μία φάση αμέτρητων αγώνων, που κρίθηκαν πριν καν αρχίσουν. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, η κατάσταση… κούρασε και ένα πραγματικά πανέμορφο προϊόν θα χάσει στο τέλος το ενδιαφέρον όλων των υγιών.

Follow @ ZervasNikolaos