Η… χοντρή τραγούδησε: «Παναθηναϊκός…»

Αν την Κυριακή το πρωί ρωτούσες δέκα φίλους του Παναθηναϊκού για το αν πιστεύουν πως η ομάδα τους θα στεφθεί για 34η φορά πρωταθλήτρια φέτος, είναι σχεδόν βέβαιο πως οι οκτώ-εννιά θα σου απαντούσαν «όχι». Η εικόνα έδειχνε πως ο Ολυμπιακός ήταν ανώτερος και εύκολα ή δύσκολα θα… καθάριζε στο ΣΕΦ για το 3-1. Όλα όσα έγιναν από εκεί και έπειτα, είναι γνωστά και τους πιο ψύχραιμους παρατηρητές τους ξεπερνούν. Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και οι παίκτες του, δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Μάζεψαν τα… κομμάτια τους μετά το break των «ερυθρόλευκων» και έκαναν τα καλύτερά τους παιχνίδια στη σειρά στον 4ο και 5ο τελικό, αν όχι τα καλύτερα της φετινής σεζόν τους.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μετά το 2-2 την Κυριακή που αγωνιστικά (βάσει εικόνας των δύο ομάδων) έδειχνε δίκαιο, ο Παναθηναϊκός με εξαιρετική ψυχολογία, πάθος, εκπληκτική απόδοση, ευστοχία και έξυπνο παιχνίδι (ναι, ναι και τρικ από τον Αλβέρτη) σήκωσε ένα ακόμα τρόπαιο, αφού επέβαλε από την αρχή τον ρυθμό του. Μία… περίεργη χρονιά για τον Παναθηναϊκό τελειώνει ονειρικά, διότι πλην των γνώριμων πρωταγωνιστών Διαμαντίδη, Λάσμε, Γκιστ, Ματσιούλις, στο πέμπτο ματς έκαναν την εμφάνισή τους και πολλοί άλλοι. Φώτσης, Ούκιτς, Ράιτ και Κάρι, πέτυχαν πόντους, μοίρασαν ασίστ, βοήθησαν τον Καστοριανό γκαρντ και δεν επέτρεψαν σε καμία περίπτωση στον Ολυμπιακό να ελπίζει. Οι «πράσινοι» έκαναν ένα από τα καλύτερά τους παιχνίδια στο πιο κρίσιμο σημείο, η δημιουργία τους ήταν σε υψηλότατα επίπεδα, ενώ η άμυνα ήταν στα γνωστά υψηλά στάνταρ.

Ο Παναθηναϊκός έχει κατακτήσει πολλά πρωταθλήματα, αλλά αυτό, όσο και αν οι άστοχες δηλώσεις και συμπεριφορές του ιδιοκτήτη του ξένισαν τους υγιείς φιλάθλους, θα μείνει στην ιστορία, διότι είναι πολύ δύσκολο να έχεις υποστεί break, να επιστρέφεις και να κατακτάς τελικά εμφατικά το τρόπαιο. Στη χειρότερη ίσως σεζόν της ιστορίας σου αγωνιστικά… Περαιτέρω ανάλυση του τι έκανε καλά η ομάδα του Αλβέρτη δεν χρειάζεται. Όπως έγραψα και μετά τον πρώτο τελικό, η κατάκτηση για οποιαδήποτε ομάδα δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει. Για να γίνει λοιπόν και πάλι ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα, χρειάζονται αλλαγές στο ρόστερ και φυσικά στην τεχνική ηγεσία (θα είναι κρίμα να “καεί” ένας φέρελπις όπως έδειξε σε αρκετά σημεία προπονητής). Η διοίκηση φρονώ πως δεν θα επαναλάβει το περυσινό λάθος, αλλά πριν τις αποφάσεις, έχει όλο το χρόνο να πανηγυρίσει…

Πάμε πάλι πίσω στο πρωί της Κυριακής και ρωτάμε υποθετικά δέκα φίλους του Ολυμπιακού, για το αν πιστεύουν πως η ομάδα τους μπορεί να χάσει αυτό το πρωτάθλημα. Και οι δέκα θα απαντούσαν «όχι». Και λογικά. H... χοντρή όμως δεν είχε τραγουδήσει ακόμα. Μόνο που αυτοί που έπρεπε να πιστεύουν πως όλα γίνονται στον αθλητισμό, είναι ο προπονητής, οι παίκτες και η διοίκηση των «ερυθρόλευκων». Το 2-2 έγινε ΚΑΙ λόγω του ότι πιάστηκαν άπαντες απροετοίμαστοι. Σε όλα τα επίπεδα. Δεν ξέρω αν ήταν άγχος, πίεση ή υπερβολική σιγουριά, όμως η ουσία είναι πως είχαν μία ακόμα ευκαιρία απόψε. Όταν νιώθεις ή είσαι αδικημένος, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να μπεις στη μάχη και να τρως… σίδερα. Να έχεις πλάνο ικανό για να αποδείξει πως όντως είσαι ο καλύτερος.

Αντ’ αυτού, ο Ολυμπιακός, εμφάνισε κάτι σαν ομάδα στο πρώτο μέρος του 5ου τελικού και έχασε από το… ημίχρονο. Μηδέν ψυχολογική προετοιμασία για δεύτερο σερί βράδυ, άμυνα εκτός τόπου και χρόνου, τίποτα καινούργιο προπονητικά για να αιφνιδιάσει την αντίπαλη πλευρά, που θεωρητικά ήταν και άπειρη, γενικώς… τραγωδία. Μοναδικοί διασωθέντες ο Πρίντεζης (δεν υπήρχε αμφιβολία πως θα ήταν) και οι Λοτζέσκι-Κόλινς. Οι δύο τελευταίοι αμφισβητήθηκαν όσο κανένας άλλος από τον κόσμο της ομάδας και μερικούς εξ’ ημών. Η εικόνα λοιπόν, δεν αφήνει κανένα περιθώριο να στηριχτούν ακόμα και τα επιχειρήματα που η διοίκηση σωστά έχει για ΚΕΔ-ΕΟΚ κλπ κλπ. Όποιος βλέπει ψύχραιμα, καταλαβαίνει τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, όμως στη προκειμένη περίπτωση, φρονώ πως το timing ήταν λάθος.

Ίσως μάλιστα μην ήταν ο καταλληλότερος σύμμαχος για την προετοιμασία, αφού αρκετοί παίκτες φάνηκαν να μην πιστεύουν όχι μόνο στον τίτλο, ακόμα-ακόμα και στον ίδιο τους τον εαυτό. Ο Ολυμπιακός, έχασε το θεωρητικά πιο εύκολο αγωνιστικά πρωτάθλημα της ιστορίας του –από τη στιγμή μάλιστα που έκανε break- και πλέον καλείται να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν από το ρόστερ –πλην του Περπέρογλου που δύσκολα θα μείνει- θα υπάρξουν και άλλες αποχωρήσεις –οι φήμες οργιάζουν-, ενώ δεν αποκλείεται να τεθεί πλέον θέμα αλλαγής τεχνικής ηγεσίας. Ακόμα και οι όποιες αποφάσεις της διοίκησης για μη αγωνιστικά θέματα, –επιβάλετε να παρθούν σε όλα τα επίπεδα- θα πρέπει να παρθούν με ψυχραιμία. Όσο και αν η πίκρα που δικαίως υπάρχει –ιδιαίτερα στον κόσμο- από την απώλεια είναι μεγάλη, ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος…

Υ.Γ. Ο Σπανούλης ως μεγάλος παίκτης και αρχηγός, ανέλαβε την ευθύνη για την απώλεια του τίτλου. Οι ίδιοι οι ολυμπιακοί –μεταξύ μας αγνώμονες και αχάριστοι- τον αποδοκιμάζουν. Μπορούν να μου πουν ΕΝΑ σύστημα ή κάποιο τρικ που να σχεδιάστηκε μετά από τόσα και τόσα παιχνίδια απέναντι στην ίδια –επιτυχημένη- άμυνα του Παναθηναϊκού αυτά τα δύο χρόνια;

Follow @ZervasNikolaos