Η μαγκιά του… τρίτου rotation

Αρχική πεντάδα μόνο με Έλληνες. Προπονητής που βγάζει από την… μύγα ξύγκι ή πιο ορθά μετατρέπει σε πολύτιμους τον 12ο και 13ο παίκτη του rotation, Γουιλτζερ και Τολιόπουλο. Όλοι για όλους ακόμα και όταν πέφτουν... κάτω ο ένας μετά τον άλλον. Αρχηγός χάρμα οφθαλμών. Δύο τρομεροί «Παπ». Όμορφο μπάσκετ με άμυνα για σεμινάριο. Πρωτιά παρότι δεν έχει παίξει ποτέ πλήρης. Κάτω η μπάλα γιατί έχει δρόμο. Προκαταβολικά συγγνώμη για την αδόκιμη αρχή, όμως πείτε μου ποιά από αυτές τις προτάσεις-τίτλοι, δεν ταιριάζει «γάντι» στον Ολυμπιακό, μετά και τη νίκη του απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο και την επιστροφή του στην κορυφή της Ευρωλίγκας;

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ασφαλώς και οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν το καθήκον τους, επιβεβαιώνοντας την ανωτερότητά τους απέναντι σε ένα σύνολο παικτών, που όσα εκατομμύρια και αν δαπανήσει ο Τζόρτζιο Αρμάνι, όσοι προπονητές και αν αλλάξουν, όση ποιότητα και αν προσθέσει στο ρόστερ, δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ομάδα. Το Μιλάνο με τον τρόπο που αγωνίζεται, καταστρατηγεί τον βασικό κανόνα του μπάσκετ, που λέει πως παίζεται με μία και όχι περισσότερες μπάλες. Άρα δε μιλάμε για κάποιο κατόρθωμα, όμως με δεδομένο πως στην δωδεκάδα των ιταλών υπάρχουν παίκτες που αν δεν τους προσέξεις, μπορούν να σου κάνουν τη ζημιά, η νίκη αποκτά τη δική της ξεχωριστή σημασία. Δείτε το τελευταίο πεντάλεπτο, όπου βρήκαν ρυθμό επιθετικά και θα καταλάβετε τι μπορούσε να πάθει ο Ολυμπιακός αν δεν έπαιζε για 35 λεπτά σοβαρά στην άμυνα.

Από εκεί και έπειτα, με 23 ασίστ έναντι 12 λαθών (τα περισσότερα στο τέλος λόγω της χαλάρωσης), εννέα περισσότερα ριμπάουντ, 41,7% στο τρίποντο, πολλούς πόντους από το τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και όλους όσοι αγωνίστηκαν να έχουν βάλει το δικό τους λιθαράκι από τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο, δύσκολα μία ομάδα με την απόλυτη έννοια του όρου θα είχε προβλήματα από την Αρμάνι. Περισσότερη ανάλυση δεν «χωράει», παρά μόνο εύσημα σε τεχνικό τιμ και παίκτες για την συγκέντρωσή τους και την σωστή αγωνιστική και πνευματική προετοιμασία και προσέγγιση της αναμέτρησης.

Η βραδιά εκτός από τους συνήθης υπόπτους και εξαιρετικούς φέτος Παπανικολάου-Παπαπέτρου (μεγάλο ρίσκο αν αφεθεί η ανανέωσή τους για το καλοκαίρι), τον Σπανούλη που προσέθεσε άλλη μία μαγική βραδιά δημιουργίας στο ενεργητικό του, είχε και άλλα κέρδη και συμπεράσματα. Αρχικά, το γεγονός πως ο κόουτς Σφαιρόπουλος έχει καταφέρει (δυστυχώς με σύμμαχο τους πολλούς τραυματισμούς) να έχει σε εγρήγορση όλους τους παίκτες, πείθοντάς τους στην ουσία και όχι στα λόγια πως είναι σημαντικοί και χρειάζονται. Η πολύ καλή απόδοση του Γουίλτζερ, όχι μόνο για το ρεκόρ καριέρας με τους 15 πόντους, αλλά και για τις άμυνές του και τα διαφορετικά στοιχεία που έχει δουλέψει στο παιχνίδι του, αλλά και η συμβολή του Τολιόπουλου στον ρυθμό και τη δημιουργία, τα λέει όλα…

Μιλώντας για κέρδη, προσθέτουμε την πρώτη ίσως πολύ ουσιαστική και μεστή εμφάνιση του Μάντζαρη ο οποίος ταλαιπωρήθηκε πολύ στην αρχή που έπαιζε τραυματίας, το ότι κανείς παίκτης δεν επιβαρύνθηκε με πολλά λεπτά συμμετοχής (όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα φέτος) και φυσικά η επιστροφή των έτερων τραυματιών Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ. Αν έλλειπε και το μικρο-πρόβλημα με τον Στρέλνιεκς για να μας θυμίσει ότι ο μεγαλύτερος αντίπαλος και φέτος είναι οι τραυματισμοί, θα ήταν μία τέλεια βραδιά.

Έχοντας διανύσει του δρόμου τα μισά, η πρωτιά μπορεί να διατηρείται σχεδόν αφύσικα βάσει των προβλημάτων και είναι εδώ για να δίνει κουράγιο και ψυχολογία για τη δύσκολη συνέχεια, όμως η… μπάλα πρέπει να μείνει χαμηλά. Ο Ιανουάριος έχει δοκιμασίες που λογικά θα κρίνουν αν θα υπάρξει και φέτος πλεονέκτημά έδρας, όμως με τη μορφή που έχει και φέτος η Ευρωλίγκα, κανείς δεν εγγυάται πρόκριση στο Βελιγράδι, ακόμα και με την εξασφάλιση της θαλπωρής του ΣΕΦ στα πλέι οφ. Η (μικρή) πιθανότητα να είναι κάτω από την 4η θέση ομάδες όπως Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε και η μεγάλη να βγει έβδομη-όγδοη η Μπαρτσελόνα, επιβάλει ψυχραιμία και σύνεση. Άλλωστε οι ολυμπιακοί… φύλακες έχουν γνώση. Σημασία έχει αρχικά ο… Απρίλιος.

Follow @ZervasNikolaos