Η ευχή, για το «αιώνιο» Top-16

Η Λοκομοτίβ Κουμπάν ή η Λαμποράλ Κούτσα, λίγη σημασία έχει, διάλεξαν στην παρωδία του τελευταίου αγώνα τους που περιέργως και σκανδαλωδώς έγινε σε ξεχωριστή μέρα από τα άλλα παιχνίδια του 4ου ομίλου, να στείλουν τον Παναθηναϊκό στον όμιλο που είχε τοποθετηθεί εδώ και ένα μήνα ο Ολυμπιακός. Η πρώτη «αιώνια» μάχη σε φάση ομίλων μετά τη περίοδο 2001-2002, θα έπρεπε λογικά να είναι γιορτή και να προκαλεί ικανοποίηση που θα δούμε σε ευρωπαϊκή… σκακιέρα δύο ακόμα παιχνίδια των δύο κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης τα τελευταία πέντε χρόνια. Αμ δε…

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα έχουν προηγηθεί, υπό τον καταιγισμό ανακοινώσεων, αντιδικιών για προσκλήσεις και κληρώσεις διαιτητών για τον προσεχή ημιτελικό του κυπέλλου, τα δύο παιχνίδια προκαλούν μόνο φόβο. Θα χρειαστεί τεράστια προσπάθεια από τις δύο ΚΑΕ για να συγκρατήσουν τους οπαδούς τους και πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο δεν δείχνει να υπάρχει. Ίσως το γεγονός ότι η Ευρωλίγκα έχει δείξει πλέον ότι είναι αμείλικτη σε αυτά τα θέματα και δεν το έχει σε τίποτα ακόμα και να τους… αποβάλει αν η κατάσταση εκτροχιαστεί ή φτάσει στα επίπεδα των ελληνικών τελικών, να σταθεί αρωγός, για να παρακολουθήσουμε δύο όσο το δυνατόν πιο πολιτισμένα παιχνίδια.

Αυτή θα πρέπει να είναι η ευχή όλων όσοι αγαπούν το άθλημα και θέλουν να απολαμβάνουν και τις δύο αυτές ομάδες και στην συνέχεια του θεσμού. Είναι ένα τεράστιο στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν, διοικήσεις, παίκτες, προπονητές, φίλαθλοι, δημοσιογράφοι και όλοι όσοι εμπλέκονται με το άθλημα. Μακάρι να δείξουμε εκεί την… ευρωπαϊκή μας συμπεριφορά –όπως συμβαίνει στα Final Four- και να καταλάβουμε πως αν υπήρχε βούληση και μεθοδική προσπάθεια αποβολής των ανεγκέφαλων από τις εξέδρες, θα ήταν και στην Ελλάδα ασφαλείς οι συνθήκες διεξαγωγής των ντέρμπι.

Σε ότι αφορά το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, είναι δεδομένο πως με ομάδες όπως Φενέρμπαχτσε και Μπαρτσελόνα, η μάχη Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού για την εξασφάλιση μίας εκ των τεσσάρων προνομιούχων θέσεων που οδηγούν στα προημιτελικά, θα είναι δύσκολη. Φαινομενικά περισσότερο για τους «πράσινους», που πρέπει να αλλάξουν άμεσα αγωνιστικό πρόσωπο, να επουλώσουν τις πληγές που τους έχουν επιφέρει οι πολλαπλοί τραυματισμοί και ίσως να ενισχυθούν μεταγραφικά. Οι «ερυθρόλευκοι» πάνε «τρένο» αλλά και γι’ αυτούς ελλοχεύει ο κίνδυνος της χαλάρωσης και του αποπροσανατολισμού. Ίσως η συνεύρεσή τους στον ίδιο όμιλο, να βοηθήσει στο να αφυπνιστούν και να μην χαλαρώσουν αντίστοιχα.

Αρμάνι Μιλάνο –παρότι ενισχύθηκε με τον Χάκετ-, Αναντολού Εφές, παρά την όπως όλα δείχνουν πρόσληψη του Βαγγέλη Αγγέλου στη τεχνική ηγεσία-, Μάλαγα και Λαμποράλ Κούτσα, σε καμία περίπτωση δεν φοβίζουν τους δύο εκπροσώπους μας, αρκεί να είναι αυτοί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή στο Top 16. Η πραγματική Ευρωλίγκα τώρα αρχίζει και φέτος μας επεφύλασσε μία ακόμα συγκίνηση με το ραντεβού των «αιώνιων». Ελπίδα όλων να είναι η πιο απολαυστική από ποτέ και πρωταγωνίστρια να είναι η συζήτηση για μπάσκετ…

Υ.Γ. Περισσότερο και από την «αιώνια» κόντρα, κεντρίζει η επιστροφή του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού. Ελπίζω το κλειστό να… στηρίζεται σε γερά οικοδομικά θεμέλια…

Follow @ZervasNikolaos