Να δεις τι σου ‘χω για μετά

Στο άκουσμα της είδησης πως Γιώργος Παπαγιάννης και Κώστας Αντετοκούνμπο δεν θα αγωνιστούν στο παιχνίδι της Εθνικής με την Κροατία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έτρεξαν να προεξοφλήσουν πως για πρώτη φορά μετά το 1999 στην Ντιζόν, θα έμπαινε στην διοργάνωση με ήττα. Και δεν τους αδικείς, από την στιγμή που γνώριζαν πως δύο ακόμα σημαντικοί για το rotation παίκτες, Σλούκας και Παπαπέτρου, θα έπαιζαν με ελάχιστες προπονήσεις και προερχόμενοι από τραυματισμούς.

Ασφαλώς και δεν τρομάζουν, ακόμα και έτσι, την Ελλάδα οι ταλαντούχοι Κροάτες, όμως οι δυσκολίες ήταν δεδομένες. Αλλά ξεπεράστηκαν με τον ιδανικότερο τρόπο και η ομάδα μπήκε με το δεξί. Όχι μόνο αγωνιστικά, καθώς στο μεγαλύτερο διάστημα διαχειριστήκαμε το παιχνίδι όπως έπρεπε, αλλά και ψυχολογικά. Καθώς δεδομένα υπάρχουν ατέλειες, δεδομένα υπάρχει έλλειψη ρυθμού και «χημείας» λόγω των τραυματισμών, οπότε μια πολύ εύκολη νίκη (όπως φαινόταν στο πρώτο μέρος), ίσως να λειτουργούσε αποπροσανατολιστικά. Με τον Δημήτρη Ιτούδη στον πάγκο βέβαια, οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο εκμηδενίζονται.

Ο κόουτς και οι παίκτες του, μετά το αρχικό και ίσως φυσιολογικά «μούδιασμα» από το πρόβλημα στην θέση «5», παρουσίασαν ένα άκρως αποτελεσματικό αμυντικά πλάνο, κρατώντας τους παίκτες του Μουλαομέροβιτς στους τριάντα πόντους στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό έγινε διότι η μπάλα δεν πέρναγε υπό καλές προϋποθέσεις στους ψηλούς της Κροατίας, οι αλληλοκαλύψεις λειτουργούσαν εξαιρετικά, με αποτέλεσμα να μην πληγωθούμε από τα μιτς ματς που δημιουργούνταν. «Κλειδί» εκτός από την ομαδική διάθεση για κάθε μπάλα, ήταν η εμφάνιση του Θανάση Αντετοκούνμπο. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο Ντόρσι, ο οποίος ήταν μαγικός κάνοντας ρεκόρ καριέρας στο πρώτο του παιχνίδι σε Ευρωμπάσκετ.

Αναμφίβολα ήταν ο παίκτης που έλλειπε χρόνια από την Εθνική και ανοίγει περισσότερο τον δρόμο στο υπερόπλο μας, Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η Ελλάδα είχε +16 στην ανάπαυλα με μόλις 40% στα σουτ εντός παιδιάς, τον Γιάννη άστοχο και καλά κλεισμένο από τρεις και τέσσερις αντιπάλους, αλλά οξυδερκή στην δημιουργία. Το καλύτερο το φύλαγε άλλωστε για το τέλος… Οι αριθμοί της στατιστικής στην ανάπαυλα κατέγραψαν 12 λάθη της Κροατίας για μόλις ένα της Εθνικής, που είχε κατεβάσει παράλληλα εννέα επιθετικά ριμπάουντ και δεκαέξι συνολικά. Που να είχε και τους ψηλούς της διαθέσιμους δηλαδή…

Όλα λειτουργούσαν ιδανικά, όμως θα ήταν και αφύσικο να συνεχιστούν έτσι. Όχι μόνο λόγω της πολύ καλής και ψυχωμένης αντίδρασης των Κροατών, αλλά και της έλλειψης δυνάμεων από το «κοντό» rotation. Σίμον, Σμιθ και Μπογκντάνοβιτς εκμεταλλεύτηκαν την κακή άμυνα του τρίτου δεκαλέπτου, που επέτρεψε 30 πόντους σε επτάμιση λεπτά, όσους δηλαδή και στο πρώτο ημίχρονο. Παράλληλα, η «ζώνη» και η αστοχία από μακριά μπλόκαραν την εύρυθμη επιθετική λειτουργία μας, με αποτέλεσμα το σερί 15-0 να φέρει το ματς σε απόσταση μίας κατοχής. Ιδανικό σενάριο για ομάδα που θέλει να «χτίσει» χαρακτήρα στα πρώτα παιχνίδια πριν τα κρίσιμα νοκ άουτ.

Το… καμπανάκι χτύπησε, ο Ντόρσι έβαλε ένα ακόμα μεγάλο σουτ και μετά ανέλαβαν ο Γιάννης και ο Αγραβάνης. Και αν για τον πρώτο το περιμέναμε, ο δεύτερος έπαιξε πολύ σωστά τον ρόλο του Θανάση αμυντικά, βάζοντας και 11 πολύτιμους πόντους. Ο αναιμικός Καλάθης έδωσε την ασίστ του αγώνα για το ανάποδο κάρφωμα του Γιάννη μπροστά στον Χεζόνια, ο οποίος πιθανότατα… έμαθε χθες βράδυ πως η Ελλάδα έχει και άλλον καλό παίκτη πλην των Σλούκα (σεβασμός για την αυταπάρνησή του καθώς οκτώ μέρες πριν περπατούσε με το ζόρι από τους πόνους) και Καλάθη. Δεν ήταν όμως μόνο το κάρφωμα το απόσταγμα της παρουσίας του κορυφαίου παίκτη στον Κόσμο στο χθεσινό παιχνίδι.

Το… διαστημικό άλμα του στην αδύναμη πλευρά για να κόψει το τρίποντο του Σμιθ και το ευλαβικό φιλί που έδωσε στο σημείο που είναι ραμμένη η ελληνική σημαία στην φανέλα, ήταν ακόμα πιο δυνατά στιγμιότυπα. Και ίσως και κάτι από τα προσεχώς καθώς η συγκεκριμένη ομάδα με τον εξαιρετικό προπονητή που διαθέτει (σ.σ. επιτέλους), αν είναι υγιής, μπορεί να προσφέρει ακόμα πιο δυνατές εικόνες στην συνέχεια. Για την ώρα, έκανε το πρώτο βήμα και σήμερα κόντρα στην Ιταλία, έχει την ευκαιρία να «κλειδώσει» ουσιαστικά την πρωτιά του ομίλου και να στρώσει ακόμα καλύτερα τον δρόμο της στο Βερολίνο.

Υ.Γ.: Eυχαριστούμε μάγκα. Φτωχή λέξη αλλά ευχαριστούμε...