Έτσι, γίνεται δυνάστης

Το πρωινό του Σαββάτου ήταν διαφορετικό απ’ όλες τις απόψεις για τους Έλληνες στην Μαδρίτη. Μπορεί η αδρεναλίνη να έχει επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, όμως η απόλαυση της προσμονής για έναν ακόμα ελληνικό τελικό στην Ευρωλίγκα, κάνει την εδώ παραμονή ακόμα πιο όμορφη. Το αίσθημα υπερηφάνειας, γίνεται ακόμα πιο ισχυρό, όταν κάποιος αναλογιστεί ενδελεχώς και προσπαθήσει να συνειδητοποιήσει, τι έχει καταφέρει ήδη με την πρόκρισή του στον τελικό το… φαινόμενο Ολυμπιακός. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σκεφτώ, πότε και αν θα ξαναγίνει κάτι ανάλογο, αν η ιστορία γράψει τρεις κατακτήσεις σε τέσσερα χρόνια.

Γράφει από την Μαδρίτη, ο Νίκος Ζέρβας

Για να ξεπεραστεί το εμπόδιο της Ρεάλ, όπως και οποιοδήποτε σε έναν τελικό, τα αγωνιστικά μπαίνουν λίγο πολύ στην άκρη και στον… αφρό βγαίνουν η προσωπικότητα, η πνευματική προετοιμασία και η θέληση. Τι μπασκετική ανάλυση να κάνεις, όταν ο Ολυμπιακός εφευρίσκει τα τελευταία χρόνια τους πιο απίστευτους τρόπους για να νικά. Μία απλή ματιά στην στατιστική του ημιτελικού με την ΤΣΣΚΑ, πείθει πως κάποια πράγματα δεν εξηγούνται ή καλύτερα… εκθέτουν ακόμα και τον πιο έμπειρο αναλυτή. Προς Θεού όμως, ο τελικός έχει και μπασκετική ανάγνωση και μάλιστα αρκετή. Ποια είναι αυτή εν συντομία;

Οι «ερυθρόλευκοι» θα πρέπει να ελέγξου τον ρυθμό και με «σκυλίσια» άμυνα (αλλά και ασφαλείς πάσες στην επίθεση) να μην επιτρέψουν στην Ρεάλ να βρει ρυθμό στην επίθεση και στο ανοικτό γήπεδο. Σε καμία περίπτωση τα περιφερειακά σουτ των παικτών του Λάσο να μην έχουν ένα χέρι αμυντικού… κρεμασμένο πάνω τους. Αν το εξετάσουμε ατομικά, «κλειδί» θα είναι η άμυνα των Μάντζαρη-Σπανούλη πάνω στους Γιούλ και Σέρχιο, αλλά και του Ντάρντεν στον Φερνάντεθ, τον οποίο αν μη τι άλλο γνωρίζει πολύ καλά από την συνύπαρξή τους στην «βασίλισσα». Λογικά το σκορ θα πάει πιο χαμηλά και θα δούμε αρκετό «ξύλο», οπότε μεγάλο ρόλο θα παίξουν η κούραση από την Παρασκευή. Σε αυτόν τον τομέα λογικά η Ρεάλ υπερτερεί λόγω πιο εύκολης πρόκρισης, ενώ σημαντικό ρόλο θα παίξουν τα κριτήρια με τα οποία θα σφυρίξουν οι διαιτητές.

Στην επίθεση, ο Ολυμπιακός μπορεί να δημιουργήσει περισσότερα ρήγματα μέσα στο καλάθι σε σχέση με τον ημιτελικό και να εκμεταλλευτεί περισσότερο τους Ντάνστον, Χάντερ. Αν φθαρεί με φάουλ ή κουραστεί ο Αγιόν, το πλεονέκτημα στο «5» γέρνει προς «ερυθρόλευκη» μεριά, ενώ λογικά και ο Πρίντεζης, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον πιο αργό Νοτσιόνι (εξαιρετικός κόντρα στην Φενέρ). Ο Σφαιρόπουλος μπορεί και πρέπει να περιμένει πολύ καλύτερη εμφάνιση επιθετικά και συνολικά, αλλά και από μονάδες όπως οι Λοτζέσκι, Λαφαγέτ, ενώ ό,τι δώσουν οι «μικροί» Παπαπέτρου και Αγραβάνης, θα είναι και πάλι ευπρόσδεκτο.

Ασφαλώς και δεν ξέχασα τον καθοριστικό ρόλο-βαρόμετρο του Σπανούλη στην εξέλιξη του αγώνα. Είναι δεδομένο πως θα είναι και πάλι εκεί την κατάλληλη στιγμή, όσο και αν ο Λάσο έχει χάσει και πάλι τον ύπνο του για να βρει αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισής του και στα σαράντα (δεν γράφεται τυχαία ο αριθμός) λεπτά του αγώνα. Μακάρι ο… μπαγάσας να βρει έναν ακόμα τρόπο για να κάνει την Ευρώπη να παραμιλάει και το τέταρτο τρόπαιο του MVP ή το μίνι-τρόπαιο που δίνει η Ευρωλίγκα στους παίκτες, να βγει φωτογραφία μαζί με την υπέροχη οικογένειά του. Το αξίζει και αυτός και όλος ο μπασκετικός οργανισμός που λέγεται Ολυμπιακός. Το αξίζει η Ελλάδα που… υποφέρει και «διψάει» για τέτοιες μικρές στιγμές χαράς και αγαλλίασης από τον αθλητισμό.

Ακόμα και αν το τεράστιο μέγεθος που λέγεται Ρεάλ καταφέρει να επιστρέψει στην κορυφή μετά από είκοσι χρόνια όμως, ο Ολυμπιακός είναι υπέρ επιτυχημένος, μόνο και μόνο που το λάβαρό του κρεμάστηκε ανάμεσα στις τέσσερις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης στο Palacio. Όμως φρονώ πως η ευκαιρία που κέρδισε με το σπαθί του να γίνει δυνάστης της Ευρώπης, δύσκολα θα πάει χαμένη…

Follow @ZervasNikolaos