Επιστροφή στην… ολυμπιακή κανονικότητα

Άμυνα, θυμός, πείσμα, πάθος και ωραίο μπάσκετ. Αυτές οι επτά λέξεις, χαρακτηρίζουν απόλυτα την εμφάνιση του Ολυμπιακού κόντρα στην Λαμποράλ. Οι «ερυθρόλευκοι», εκτός από τις νίκες, επέστρεψαν και στην… κανονικότητα και δεν αναφέρομαι τόσο στα αγωνιστικά του στοιχεία, αλλά στο βλέμμα που… γυάλιζε. Βουτιές στο παρκέ απ’ όλους για μία κατοχή, κραυγές και ξεσήκωμα του κοινού μετά από μία επιτυχημένα άμυνα, ενέργεια και οι μηχανές στο φούλ. «Ας παίζουν έτσι και ας αποκλειστούν», μονολογούσε ένας φίλαθλος εξερχόμενος από το ΣΕΦ. Τον καταλαβαίνω, όμως σε περίπτωση που οι πρωταθλητές επαναλάβουν πέντε ίδιες εμφανίσεις, δε πρόκειται να αποκλειστούν.

Του Νίκου Ζέρβα

Και αν όσοι ζουν από κοντά την ομάδα περίμεναν πάνω-κάτω την αντίδραση η οποία ήταν και θέμα υπερηφάνειας, νομίζω πως το πιο ευχάριστο της βραδιάς και της επικράτησης κόντρα σε μία πλήρη Λαμποράλ (ο μέχρι το πρωί αμφίβολος Μπουρούσης έπαιξε και ήταν ο καλύτερος της παίκτης) είναι ο πλουραλισμός. Όλοι όσοι πήραν το χρίσμα από τον Σφαιρόπουλο έδωσαν και από κάτι, ακόμα και ο νεοαποκτηθείς Γουόρικ που σε ένα πεντάλεπτο και παρότι… ψάρι έξω από το νερό, μάζεψε εύκολα τέσσερα ριμπάουντ και έβγαλε ενέργεια. Μάλιστα, τα πεπραγμένα του καταγράφηκαν στο δεύτερο δεκάλεπτο, που ήταν το καθοριστικό για την έκβαση της αναμέτρησης.

Εκεί ο Ολυμπιακός «τσάκισε» κόκκαλα στην άμυνα, έβαλε πολλούς πόντους στο «ανοικτό» γήπεδο και ήταν απολαυστικός. Ο Σπανούλης σε μία από τις καλύτερες και πιο ώριμες φετινές βραδιές του σκόραρε και δημιουργούσε ακατάπαυστα, ο Πρίντεζης αποτέλεσε τη ναυαρχίδα της αντεπίθεσης στο πρώτο ημίχρονο, αλλά αυτή τη φορά ήταν όλοι δίπλα τους. Θεωρώ πως παρότι δεν το καταγράφει η στατιστική, ο άνθρωπος που αλλάζει τον ρυθμό του αγώνα από το 25-25 και έπειτα είναι ο Ντάνιελ Χάκετ. Ο Ιταλός παίζει άμυνες για σεμινάριο, σκοράρει και δημιουργεί, επιβεβαιώνοντας πως είναι μακράν η καλύτερη-πιο ταιριαστή στη ψυχοσύνθεση της ομάδας μεταγραφή ξένου τα τελευταία χρόνια.

Δίπλα του ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο οποίος εκτός από τα τελειώματα των αιφνιδιασμών με θεαματικό τρόπο, έπαιξε άμυνα στο «4», δείγμα της θέλησης του να βοηθήσει απ’ όπου του ζητηθεί. Ήταν μετά από καιρό θετικός και καθοριστικός. Ο Ολυμπιακός, ευτύχισε παράλληλα να έχει σε πολύ καλή βραδιά για τις συγκεκριμένες δουλειές που μπορεί να κάνει ο βελτιωμένος Μιλουτίνοφ, ενώ έξω από την εξίσωση της επιτυχίας σε καμία περίπτωση δε βγαινουν οι Στρόμπερι, Χάντερ (τους… πέθανε στα χεντς άουτ) και Όντομ (τι κάρφωμα θεέ μου…). Βάλτε και το ψυχολογικό ντοπάρισμα του κόσμου στον πιο… λυμένο όσο περνάει ο καιρός, Παπανικολάου και θα έχετε το μίγμα της αποψινής βραδιάς.

Ο Ολυμπιακός έφτιαξε την ψυχολογία του, αλλά στην ουσία δεν έχει καταφέρει ακόμα το παραμικρό. Ακολουθούν πέντε τελικοί, αρχής γενομένης από το Μπάμπεργκ, όπου το «διπλό» είναι μονόδρομος. Δεν έχει παρά μερικά λεπτά για να πανηγυρίσει την επιστροφή στις νίκες, όμως αν αυτή η… κανονικότητα μονιμοποιηθεί, δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Για την ώρα, έγινε απλά το.. 1-0, από το 6-0 που απαιτείται για να είναι 100% στην οκτάδα.

Υ.Γ. Πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε το «διάβασμα» της Λαμποράλ από τον Σφαιρόπουλο, αλλά και το ότι ο Ολυμπιακός την ανάγκασε σε πολλές βεβιασμένες επιθέσεις από το τρίποντο. «Έπαιξε» με το μυαλό της, την έβγαλε εντελώς εκτός ρυθμού με συγκέντρωση στο πλάνο του και στόχευση σε μικρές λεπτομέρειες του παιχνιδιού.

Υ.Γ.1: Αναλογία ασίστ-λαθών 23-9...Δεν χρειάζεται κάτι άλλο για το τι είδαμε...