Μετά και από την κάκιστη βραδιά στο Βελιγράδι, είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός διάγει την πιο βαθιά κρίση του την τελευταία επταετία. Όχι μόνο αγωνιστική, αλλά κυρίως… ταυτότητας, η οποία δεν πηγάζει μόνο από τις τέσσερις ήττες στα έξι τελευταία παιχνίδια Ευρωλίγκας, ούτε από την κάκιστη εικόνα του στο παρκέ. Όλα αυτά, είναι μέσα στο πρόγραμμα για έναν οργανισμό, όσο και αν το πάντα απαιτητικό και παράλογο οπαδικό κοινό στην Ελλάδα δεν λέει να το καταλάβει.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Αυτό που είναι παράδοξο και συνάμα ανεξήγητο για αυτή την ομάδα, είναι πως δείχνει να έχει στερέψει από λύσεις-πνευματική διαχείριση, για το πώς θα ξεκολλήσει από την ατραπό που έχει μπει τον τελευταίο μήνα. Παρότι προσπάθειες γίνονται απ’ όλες τις πλευρές και μάλιστα φιλότιμες, το διακύβευμα είναι πως για πρώτη φορά το «μοντέλο» που έκανε υπερβάσεις, τρέλανε όλη την Ευρώπη με τα κατορθώματά του και γέμισε υπερηφάνεια τον κόσμο του, μπάζει νερά από παντού. Και για αυτό, έχουν ευθύνες όλοι. Ακόμα και αν το… χαρτί γυρίσει, διότι χρόνος υπάρχει αρκετός και όλα κρίνονται στο τέλος, είναι δεδομένο πως κάποια πράγματα στη δομή και στην στελέχωση, ίσως να πρέπει να είχαν γίνει διαφορετικά από το περασμένο καλοκαίρι, διότι ο κίνδυνος της μπασκετικής και όχι μόνο, στασιμότητας ελλοχεύει.
Αυτά τα λίγα για το… δάσος, που είναι σημαντικότερο απο τα… δέντρα των συνεχόμενων ηττών. Αποτελέσματα που ήρθαν με κάκιστο μπάσκετ, εντελώς διαφορετικό από αυτό που παρά τα δεκάδες προβλήματά του απέδιδε ο Ολυμπιακός μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου και τον είχαν φέρει στην κορυφή της βαθμολογίας. Κατανοητή η «κοιλιά» -η Φενέρ πέρυσι είχε μόνιμα τέτοια μέχρι τον Απρίλιο-, ακόμα περισσότερο η κόπωση που έχει επέλθει από τους συνεχόμενους τραυματισμούς –και αυτό δεν είναι μόνο ατυχία-, όμως αυτό που είδαμε και στην Σερβία πολύ απλά δεν είναι Ολυμπιακός. Σε μία ήττα που είναι χειρότερη βαθμολογικά και βάσει αξίας αντιπάλου και από τις δύο τριαντάρες, οι «ερυθρόλευκοι» εμφανίστηκαν όπως πρέπει για ένα δεκάλεπτο.
Σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, το παράδοξο είναι πως πλην του Παπανικολάου, οι υπόλοιποι συνήθης ύποπτοι ήταν απόντες. Και έβγαλαν τα κάστανα από τη φωτιά οι Ρόμπερτς (καλός μετά από καιρό) και Γουίλτζερ. Με δέκα λεπτά μπάσκετ και καλής άμυνας όμως, δεν κερδίζεις κανέναν στην Ευρωλίγκα. Στο υπόλοιπο διάστημα, ο Ολυμπιακός δεχόταν το ένα καλάθι μετά το άλλο μέσα στην ρακέτα του με κάθε τρόπο. Αφύλακτη διάβαση. Και γιατί οι Μιλουτίνοφ (άλλος παίκτης μετά τον τραυματισμό) και ΜακΛίν ήταν αλλού και γιατί η περιφερειακή άμυνα επέτρεψε να φτάνει η μπάλα για… πλάκα στο χαμηλό ποστ. Ούτε μία αντίδραση. Απάθεια, κανένα σκληρό φάουλ έτσι για το… γαμώτο και εμφάνιση λες και το ματς ήταν τυπική διαδικασία. Μόνο που δεν ήταν, αλλά πιθανότατα θα στοιχίσει το πλεονέκτημα έδρας και κυρίως ίσως να χάθηκε και η τελευταία ευκαιρία για ψήφο εμπιστοσύνης και εσωτερικής-εξωτερικής ηρεμίας.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν δεν παίζει πλέον ούτε άμυνα, δέχεται 90 πόντους ακόμα και από μία εκ των χειρότερων ομάδων της Ευρωλίγκας και κυρίως σου δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει. Παίκτες που δείχνουν να το έχουν παρατήσει, να μην τους εμπνέει το παραμικρό και προπονητής που άδικα έχει το μεγαλύτερο του κόσμου «ανάθεμα» επάνω του, αλλά να μη νιώθει την παραμικρή σιγουριά για τον εαυτό του όπως τα προηγούμενα τρία χρόνια. Παρόλο που είναι αδόκιμο να κριθεί τόσο πρόωρα με τόσες αναποδιές εναντίον του, έχει κάνει λάθη, κυρίως στην κατανομή των ρόλων των καινούργιων παικτών. Η εικόνα καλώς ή κακώς βαραίνει περισσότερο τον προπονητή, όμως αν η διοίκηση όντως τον στηρίζει όπως διαμήνυσε την προηγούμενη Παρασκευή, ίσως να έπρεπε να το κάνει εμπράκτως και κυρίως με παρουσία στα αποδυτήρια.
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι πάντα λειτουργούν και αποφασίζουν με ηρεμία, όμως η απουσία τους από την προπόνηση αμέσως μετά την τρίτη κατά σειρά «σφαλιάρα» από τη Χίμκι, είναι κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει. Αν δεν ήταν διατεθειμένοι να στηρίξουν μέχρι τέλους, θα έπρεπε ήδη να έχουν προβεί σε αλλαγές. Προπονητή ή παικτών, ή τουλάχιστον να είχαν αντιδράσει πιο αυστηρά. Και γι’ αυτούς όμως, όπως και για όλο τον οργανισμό, η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη και πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις η διαχείριση είναι πιο δύσκολη.
Πίσω στο… δέντρο του αγώνα στο Βελιγράδι, που χάθηκε λόγω των πολλών λαθών, της αστοχίας, της στατικότητας στο 5 εναντίον 5, του ντεφορμαρίσματος πολλών παικτών, του μονοδιάστατου παιχνιδιού και φυσικά της ανεμικής άμυνας. Ο Ολυμπιακός παίζει αυτή τη στιγμή ίσως το χειρότερο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα και γι’ αυτό φταίνε ΟΛΟΙ. Διότι ο Μάντζαρης κάνει τη χειρότερη σεζόν του στον Ολυμπιακό, ο Πρίντεζης είναι εμφανώς κουρασμένος και αναποτελεσματικός, ο Σπανούλης μπερδεμένος για την αλλαγή ρόλου που πρέπει να έχει για να έχει συνέχεια η καριέρα του στο υψηλό επίπεδο, οι δύο «Παπ» ξεζουμισμένοι και οι τραυματίες εκτός κάδρου. Οι πέντε νέοι ξένοι, χωρίς σταθερότητα στην απόδοση, με μοναδικό δικαιολογημένο τον Στρέλνιεκς λόγω κούρασης (το γαλακτικό του οξύ είναι στα ύψη).
Δεν είναι λοιπόν και τόσο… μεταφυσικά τα αποτελέσματα, όταν σχεδόν τίποτα δεν σου πάει καλά σε αυτό που είχες αρχικά σχεδιάσει. Όμως δεν ήρθε η καταστροφή του κόσμου. Ούτε ο Ολυμπιακός θα είναι η πρώτη ομάδα που θα προβεί μεσούσης της περιόδου σε βαθιές τομές με γνώμονα την αλλαγή. Το θέμα είναι ο,τιδήποτε αποφασιστεί να είναι για το κοινό καλό και όσο το δυνατόν πιο εύστοχο ως επιλογή. Η απόφαση όμως (επαναλαμβάνω όποιον και αν αφορά) θα πρέπει να γίνει άμεσα. Το ηλεκτροσόκ άργησε και οι… εφιάλτες (απόψε λέγε με Ένις) παρέμειναν…
Υ.Γ.1: Γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτή εικόνα δεν τους αρμόζει, αλλά ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν έκαναν σχεδόν τίποτα για να το αλλάξουν.
Υ.Γ.2: Άραγε απόψε όλοι αυτοί οι... έξυπνοι που χαρακτήριζαν τα ματς με τον Αστέρα… φιλικά που να έχουν κρυφτεί; Ανίατη περίπτωση αυτή η χώρα.
Υ.Γ.3: Η σεζόν έχει ακόμα πολύ δρόμο. Αρκεί να μην αποφασίσουν αυτοί του… παρκινγκ.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
