Οι πιθανότητες να σημειώσουν τα, κακώς βγαλμένα από το συρτάρι, τεφτέρια των πιθανοτήτων της πρόκρισης, τη λέξη «νίκη» για τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με την Εφές στην Πόλη, ήταν απειροελάχιστες. Η καλοδουλεμένη και γεμάτη ταλέντο «μηχανή» του Εργκίν Αταμάν, του καλύτερου παίκτη της διοργάνωσης, Σέιν Λάρκιν, είναι μαζί με την Ρεάλ τα μεγάλα και αδιαφιλονίκητα φαβορί για το τρόπαιο. Όση βελτίωση και αν έχουν παρουσιάσει τους τελευταίους δύο μήνες οι «ερυθρόλευκοι», δε μπορούν να κοιτάξουν στα… μάτια τη συγκεκριμένη ομάδα. Θαύματα στον αθλητισμό δε γίνονται τόσο συχνά, οπότε το αποτέλεσμα είναι υπέρ το δέον αναμενόμενο.
Γράφει από την Κωνσταντινούπολη, ο Νίκος Ζέρβας
Ίσως αν ο Ολυμπιακός είχε τον Μιλουτίνοφ και… αργούσαν μία ακόμα εβδομάδα να επιστρέψουν από τραυματισμό οι Λάρκιν-Ντάνστον (καθοριστικός μαζί με τον Πλάις στη φροντ λάιν), να βλέπαμε κάτι διαφορετικό. Μόνο που τότε δεν θα ήταν θαύμα και κυρίως με τα «αν», δε γίνεται πραγματικότητα. Η Εφές έχει δύο-τρία χρόνια τον ίδιο «κορμό», έχει ποιότητα σε όλες τις θέσεις, παίζει γρήγορα, έχει αυτοματισμούς και φαντασία στο παιχνίδι της και πολύ δύσκολα δεν θα είναι και στο φετινό Final Four. Από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός επανέλαβε την κακή-εκνευριστική συνήθειά του να κάνει πολλά και αβίαστα λάθη (αυτή τη φορά 19) και να δίνει εύκολους πόντους (24) στον αντίπαλο, δεν είχε μεγαλύτερη τύχη. Ακόμα περισσότερο, από την ώρα που, λόγω του ότι δεν έχει κανέναν καλό περιφερειακό αμυντικό, δεν «έδειρε» μπασκετικά (1ο λάθος της Εφές στο 14’!) τον απολαυστικό Λάρκιν, το -12, το παίρνει και λέει, «ευτυχώς δεν πάθαμε και τίποτα».
Ο «τελικός» της διεκδίκησης των όποιων πιθανοτήτων για την υπέρβαση της εισόδου στα πλέι οφ άλλωστε, είναι στο Μιλάνο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος όμως να ασχολείται κανείς με σενάρια. Αν είναι να ‘ρθει, καλώς να ορίσει, όμως εξακολουθώ να πιστεύω πως άλλα είναι που μετράνε στον φετινό Ολυμπιακό, που μεταξύ μας, δεν δικαιούται με την συνολική φετινή του εικόνα, να μιλά για πρόκριση. Αυτό που χαροποιεί όσους παρακολουθούν την ομάδα από κοντά, είναι πως το κλίμα είναι ξανά εξαιρετικό και η δουλειά γίνεται σωστά, με διάθεση, ενότητα και προσμονή. Γι’ αυτό και υπήρξαν κέρδη, ακόμα και σε μία βραδιά που το φύλλο που μπήκε στις αποσκευές είναι «κίτρινο». Παρά τις παραπάνω παθογένειές της (βάλτε σε αυτές και τις συνεχιζόμενα χαμένες βολές), η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έπαιξε σωστό μπάσκετ.
Επιθετικά, το πρώτο ημίχρονο ήταν εξαιρετικό, όχι μόνο για τους 41 πόντους της παραγωγής, αλλά και τον τρόπο που αυτοί ήρθαν. Λέγαμε πριν το ματς στον αέρα του Σπορ Fm, πως για να μπορέσει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο ο Ολυμπιακός, θα πρέπει να κατεβάσει τον εντός έδρας μέσο όρο της Εφές, από τους 91, τουλάχιστον στους 80 πόντους. Δεν το έκανε και πήρε αυτό που του άξιζε. Έγινε όμως χωρίς δευτερόλεπτο παραίτησης, έγινε με κατέβασμα της διαφοράς από το -20 στο -8 και με τρεις συνεχόμενες χαμένες ευκαιρίες να μειώσει στους 5 ή στους 6. Το πιο πιθανό, με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, είναι να έχανε και πάλι, όμως πριν δύο-τρεις μήνες, το -20 θα γινόταν -30… Ασφαλώς και για μία ομάδα του διαμετρήματος του Ολυμπιακού, αυτό είναι άκομψο να αναφέρεται ως «κέρδος», αλλά πρέπει να καταγραφεί, στον έλεγχο… προόδου.
Η ψύχραιμη προσέγγιση, είναι πως ο Ολυμπιακός περισσότερο δουλεύει και τεστάρει τον εαυτό του για τη νέα σεζόν και ακολούθως για να προλάβει ένα… τρένο που ο ίδιος με τα δικά του λάθη και αβλεψίες από το καλοκαίρι φαίνεται να χάνει. Το ότι μία ομάδα με τρεις αλλαγές προπονητών, τραυματισμούς και προσθαφαιρέσεις παικτών έχει κανονική εικόνα Μάρτη μήνα, για όσους ξέρουν έστω και λίγο από ομαδικό αθλητισμό, είναι επίτευγμα.
Στο ατομικό επίπεδο της βραδιάς, την ώρα που η Εφές ευτύχισε να έχει σε πολύ καλή μέρα δημιουργικά τον Μίτσιτς, ο κόουτς Μπαρτζώκας, σκεπτόμενος απόλυτα σωστά, παρουσίασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το εύστοχο της τρίτης του προσθήκης, Ντουάιτ Μπάικς, βάζοντάς τον βασικό. Ο Αμερικανός γκαρντ, χρειαζόταν περισσότερο χρόνο λόγω της αποχής του από τη δράση, όμως στο «Σινάν Ερντέμ», μας… συστήθηκε εκτελεστικά και κυρίως δημιουργικά. Αν συνεχίσει έτσι, ο Ολυμπιακός δεν αποκλείεται να κάνει «τρία στα τρία» (εξαιρετικός και πάλι ο Έλις, αναμενόμενα καλά κλεισμένος και διστακτικός ο ΜακΚίσικ) στις προσθήκες της νέας εποχής του 55χρονιου τεχνικού. Αυτό και αν είναι εφαλτήριο αισιοδοξίας για την επόμενη σεζόν…
Χαμόγελα σκόρπισε και ο χαρακτήρας που έδειξε ο Βεζένκοφ. Έκανε κάκιστη είσοδο στο παιχνίδι, άκουσε δικαίως πολλά από τον προπονητή, όμως είχε το σθένος να ανακάμψει και μαζί με την για, ένα ακόμα παιχνίδι, αμφιλεγόμενη, παρουσία του Μπόλντγουϊν, να μειώσουν τη διαφορά. Ο Πρίντεζης έδωσε αποτελεσματικές μάχες στην άμυνα με τον Σίνγκλετον, αλλά ήταν σχετικά άστοχος στην επίθεση, ο Παπανικολάου έπαιζε άμυνες για… τρεις, αλλά έκανε πολλά λάθη και ο Πολ, πρόσθεσε ακόμα περισσότερο προβληματισμό για το αν οι θετικές κρίσεις στο ξεκίνημα της σεζόν ήταν εύστοχες. Για τον Κόνιαρη, το DNP, σε ένα παιχνίδι που ίσως είχε ρόλο για την άμυνα, ίσως είναι το καλύτερο «μάθημα» για να καταλάβει πως ο οργανισμός του δείχνει εμπιστοσύνη και ο ίδιος θα πρέπει να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του.
Αν υποθέσουμε πως στην Κωνσταντινούπολη ο Ολυμπιακός έδινε ένα δυνατό τεστ-μέτρημα δυνάμεων για τις έξι αναμετρήσεις που απομένουν, η γενική του εικόνα ήταν πάνω από τη βάση. Ο βαθμός δυσκολίας του όμως, ήταν τέτοιος που τον άφησε, αναφορικά με το αποτέλεσμα, μετεξεταστέο. Αν σε έξι βράδια από σήμερα μειώσει τα λάθη και εμφανιστεί λίγο πιο «σκληρός», στο Μιλάνο ο βαθμός θα είναι υψηλότερος και το αεροπλάνο της επιστροφής, γεμάτο χαμόγελα…
Υ.Γ.1: Η εκτίμησή μου στον κόουτς Αταμάν, είναι απεριόριστη. Αν άφηνε στο τέλος τον Λάρκιν να προσπαθήσει να βάλει και το 11ο τρίποντο και να ζήσουμε-περιγράψουμε ζωντανά την ιστορία, θα ήταν καλύτερα... Εκτός από πολύ καλή ομάδα, έχει καταφέρει με το εκρηκτικό του χαρακτήρα του, να ωθήσει πολλούς τούρκους φιλάθλους να στηρίξουν την προσπάθεια και έτσι η Εφές από φέτος γεμίζει με 15 χιλιάδες κόσμου τις εξέδρες της. Νομίζω πως κανέναν φίλο του μπάσκετ δεν θα «χαλάσει» το να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης φέτος και να πιεί μαζί με τον υπερπαίκτη, Σέιν Λάρκιν, σαμπάνια από το τρόπαιο. Σπάνια οι ομάδες που παίζουν τόσο καλά σταθερά όλη τη σεζόν τα καταφέρνουν, μακάρι όμως να γίνει φέτος η εξαίρεση.
Υ.Γ.2: Ο χλευασμός του αντιπάλου στην δυσκολότερη -με εξωγενή αίτια- φάση της προσπάθειάς του, η καθημερινή εξιδανίκευση καταστάσεων από φίλα προσκείμενα ΜΜΕ, η σύγκριση, η υπερτίμηση του εαυτού σου η αλλιώς η ωραιοποίηση των δικών σου πεπραγμένων σε σχέση με τον απέναντι, πολλές φορές γυρίζει... μπούμερανγκ. Η ταπεινότητα και τα λίγα λόγια στην ζωή και ως εκ τούτου και στον αθλητισμό, είναι ίσως τα μεγαλύτερα προτερήματα.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
