Διαφορά ενέργειας, προσωπικότητας και... Σπανούλη

Αρχίζουμε από τα βασικά που είναι δύο. Πρώτον, παρακολουθήσαμε ένα ακόμα ντέρμπι ανάμεσα στις δύο εκ των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης που δεν θέλαμε να τελειώσει ποτέ. Με σασπένς, όμορφο μπάσκετ και σε κόσμια ατμόσφαιρα. Αυτή είναι κοινή νίκη και μακάρι να συνεχιστεί διά παντός. Δεύτερον, δεν κρίθηκε απολύτως τίποτα για την πορεία των δύο ομάδων στην συνέχεια της Ευρωλίγκας. Η μία παραπάνω νίκη του Ολυμπιακού δε σημαίνει σχεδόν τίποτα, παρά μόνο στο ότι «έσβησε» την κακή ήττα στην Πόλη, ενώ για τον Παναθηναϊκό θα υπάρξουν δυνατότητες να ρεφάρει, εφόσον βάλει στο rotation του δύο παίκτες.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Σε αυτό το ψυχολογικό κομμάτι υπερέχει πλέον ο Ολυμπιακός, με πέντε σερί νίκες απέναντι στον «αιώνιο» και τρεις στο ΟΑΚΑ, που προ θητείας Γιάννη Σφαιρόπουλο, τόσες περίπου είχε σε δέκα χρόνια! Αυτό όμως δεν του δίνει καμία πρόκριση και κανέναν τίτλο. Η ηρεμία επανήλθε στο έπακρο, το πρόγραμμα στην Ευρωλίγκα «στρώνει», αλλά τα περιθώρια βελτίωσης είναι πολλά. Όπως και του Παναθηναϊκού, αρκεί να κάνει γρήγορα και να ευστοχήσει στον αντί-Γκιστ και να δουλέψει περισσότερο στη φιλοσοφία του νέου του προπονητή. Απόψε έχασε δίκαια, αλλά θα μπορούσε να είχε «κλέψει» το ματς, αν δεν είχε απέναντί του τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία.

Ο Βασίλης Σπανούλης έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Ναι, ακόμα και απο τα δύο περυσινά με τα buzzer τρίποντα που έκριναν τον τίτλο. Είχε 22 πόντους με 7/11 σουτ, καθαρό μυαλό στην οργάνωση, μόλις δύο λάθη και 8 τελικές πάσες, με την τελευταία να κρίνει το παιχνίδι. Εκεί που όλοι νόμιζαν πως θα πάει να κάνει το ίδιο με τους τελικούς της σεζόν που ολοκληρώθηκε πριν μερικούς μήνες, μάζεψε την άμυνα πάνω του και πάσαρε στον Πρίντεζη για να γίνει το «διπλό». Αδυνατώ να θυμηθώ παίκτη που να βελτιώνεται αγωνιστικά και πνευματικά όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. Ακόμα και ο πιο άσπονδος εχθρός του τον έχει πλέον αναγνωρίσει.

Απο εκεί και έπειτα, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν πολλά στηρίγματα στον ηγέτη τους (Πρίντεζη, Χάκετ, Παπαπέτρου, Μπιρτς), ενώ ο Παναθηναϊκός δεν έχει ακόμα ηγέτη και μικρότερο rotation. Έντεκα χρησιμοποίησε ο Σφαιρόπουλος, όλοι έδωσαν και από κάτι και οι «πράσινοι» έπαιξαν με οκτώ. Οι τρεις εξ’ αυτών, Μπουρούσης, Φελντέιν και Νίκολς ήταν αρνητικοί. Πήγε στράφι η τρομερή εμφάνιση του Καλάθη και οι συγκινητικοί Ρίβερς και Φώτσης. Ο τελευταίος κάλυψε σε μεγάλο βαθμό την ατυχία με τον Γκιστ, αλλά και πάλι το αριθμητικό μειονέκτημα του Παναθηναϊκού έβγαζε μάτι. Ο προπονητής του Ολυμπιακού το κατάλαβε, διέγνωσε το λάθος του στα προηγούμενα ματς να μην μοιράζει σωστά το χρόνο και δικαιώθηκε. Του αξίζουν πολλά μπράβο για το πλάνο, τη συγκέντρωση και το ρίσκο στο τέλος με το φάουλ στον Καλάθη. Ακόμα και αν δε του είχε βγει, είχε λογική.

Απο εκεί και έπειτα, ο Ολυμπιακός νίκησε διότι για εκτός έδρας παιχνίδι είχε 11 εύστοχα τρίποντα με ποσοστό κοντά στο 50%, έκανε μόλις 4 λάθη, αριθμός ρεκόρ στο συγκεκριμένα γήπεδο, ενώ ήταν καλύτερος και πιο «διαβασμένος» αμυντικά με εξαίρεση την τρίτη περίοδο. Απέδειξε πως παραμένει ακόμα πιο ομάδα και σε καλύτερη κατάσταση απο τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Στο τέλος της σεζόν, πολλά πράγματα μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά. Για την ώρα, παρότι έχασε αρκετά αμυντικά ριμπάουντ και δεν τελείωσε, χωρίς εξήγηση, τουλάχιστον τέσσερις αιφνιδιασμούς, κινδυνεύοντας να χάσει αυτό που βάσει εικόνας δικαιούταν πιο εύκολα, μπορεί να απολαύσει τις δάφνες μίας ακόμα μεγάλης νίκης στο ΟΑΚΑ. Μένει πλέον και να την εξαργυρώσει...