Δείτε το βλέμμα του και… ακολουθήστε

Η κατάκτηση του πλεονεκτήματος έδρας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο πιο δύσκολο και συνάμα πιο δίκαιο format της Ευρωλίγκας όλων των εποχών, μιλάει από μόνη της. Ο Ολυμπιακός, δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του μαραθωνίου της κανονικής περιόδου, εξαργύρωσε αυτό για το οποίο μόχθησε από τα μέσα Οκτώβρη μέχρι και σήμερα και είναι δικαιότατα στην πρώτη τετράδα της κατάταξης.

Το επίτευγμα, γίνεται ακόμα πιο μεγάλο, για μία σειρά από γνωστούς (απανωτοί τραυματισμοί, υποπολλαπλάσιο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές, έντονη αμφισβήτηση με δυσανάλογη στήριξη) και άγνωστους στο ευρύ κοινό λόγους και αξίζουν συγχαρητήρια στους παίκτες, στους προπονητές και την διοίκηση.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το ότι η μαθηματική επιβεβαίωσή του ήρθε μέσα από ένα παιχνίδι γεμάτο σκαμπανεβάσματα στο ίδιο σαραντάλεπτο κόντρα στην ουραγό και soft, Αναντολού Εφές, μικρή σημασία θα έχει, αν στο τέλος της διαδρομής τα μηνύματα της εμφάνισης διαβαστούν σωστά και διορθωθούν, αρχής γενομένης στα πλέι οφ που αρχίζουν στα μέσα Απρίλη. Το ότι ο Ολυμπιακός παίζει για «9» στο πρώτο και στο τρίτο δεκάλεπτο και για «3» στο δεύτερο και στο μεγαλύτερο μέρος του τέταρτου, απορρέει σε μεγάλο βαθμό από την αδυναμία του δεύτερου rotation να αποκτήσει σταθερότητα και να πάρει πρωτοβουλίες σε άμυνα και επίθεση, αλλά και από την υπερβολική εξάρτησή του (χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό) από τους πρωτοκλασάτους Έλληνες παίκτες του.

Είναι δεδομένο πως τα… καμπανάκια από το κατά των «ερυθρόλευκων» 15-5 στα λάθη και 10-3 στα κλεψίματα κόντρα σε μία ασύνδετη, άναρχη και… εθισμένη στην ήττα φέτος ομάδα, έχουν ήδη ηχήσει στα αυτιά του προπονητή, ο οποίος ορθώς όπως και προ μίας εβδομάδας, προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσγειώσει άπαντες στην δύσκολη πραγματικότητα των πλέι οφ. Ανεξαρτήτως αντιπάλου, η πρόκριση για το Βελιγράδι θα είναι δυσκολότερη από ποτέ, ιδιαίτερα αν στις επόμενες είκοσι μέρες και μέσα από τα εναπομείναντα, κρίσιμα για την τελική κατάταξη, παιχνίδια με Μάλαγα και Ζαλγκίρις, δεν διορθωθούν στο μέγιστο βαθμό τα κακώς αγωνιστικά κείμενα και δεν αφυπνιστούν, ώστε να παίξουν σύμφωνα με τις δεδομένες δυνατότητές τους και οι υπόλοιποι –πλην Μιλουτίνοφ- ξένοι.

Παράλληλα, πρέπει να γίνει και σωστή διαχείριση ενέργειας και… καυσίμων, ούτως ώστε το κορμί και το μυαλό να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Να ανέβει ακόμα περισσότερο από το χθεσινό θετικότατο δείγμα του ο Μάντζαρης και να επιστρέψει ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας, Παπανικολάου. Ασφαλώς και να ξαναθυμίσει η εξέδρα την εικόνα που στηρίζει πραγματικά την ομάδα. Αυτή των, μετά βίας, πέντε χιλιάδων νοματαίων στο κρισιμότερο για το πλεονέκτημα παιχνίδι, δεν συνάδει με ομάδα που στοχεύει στην πρόκριση σε Final Four. Μπορεί για κάποιους να είναι… αυτονόητες οι συμμετοχές σε πλέι οφ, ημιτελικούς και τελικούς, όμως αν δουν την πραγματικότητα, θα καταλάβουν πως αποτελούν συνεχόμενες υπερβάσεις, που καθόλου βέβαιες δεν είναι στο μέλλον.

Βλέποντας την μία ακόμα μεγάλη εμφάνιση του Βασίλη Σπανούλη χθες, έρχεται αυτόματα και ένα ακόμα «πρέπει» στο μυαλό και αφορά περισσότερο όσους συμπαίκτες του δεν έχουν ανταποκριθεί ακόμα 100% στις απαιτήσεις. Ας δουν τη σπίθα στο βλέμμα του, τον τρόπο που δουλεύει καθημερινά λίγο πριν τα 36 του χρόνια, την «δίψα» του, παρότι είναι ο πιο επιτυχημένος παίκτης στη νεότερη ιστορία της Ευρωλίγκας και το πόσο πολύ θέλει να είναι ξανά στο ραντεβού των τεσσάρων κορυφαίων. Ας ρωτήσουν όλους όσοι καλούμαστε να βρούμε –ανεπιτυχώς έχω την αίσθηση- νέες λέξεις για να περιγράψουμε τις ραψωδίες του στο παρκέ, που σε πολλές περιπτώσεις αγγίζουν την μεταφυσική.

Ας κατανοήσουν πόσο μεγάλη αξία θα έχει να τον στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις και πόσο τεράστιας σημασίας είναι οι 4-5 τωρινοί και σχεδόν μόνιμοι πρωταγωνιστές να γίνουν 8-9 στο άμεσο μέλλον. Ας αποτελέσει την πηγή έμπνευσής τους, ας ανέβουν στους… ώμους του και ας ακολουθήσουν. Διαφωνεί κανείς πως αν τα καταφέρουν, αυτόματα η ευκαιρία για κάτι ακόμα πιο μεγάλο φέτος, θα είναι διάπλατη μπροστά τους και δε πρέπει να χαθεί;

Υ.Γ.1: Πολύ θετικό πως το θέμα Σφαιρόπουλου-ΜακΛίν λύθηκε άμεσα με χειραψία και ο, απαράδεκτος το τελευταίο διάστημα αγωνιστικά Αμερικανός σέντερ, επέστρεψε στο παρκέ. Για τον Τόμπσον, τι να πει κανείς, εκτός ότι χάνει τις ευκαιρίες που παίρνει λόγω… συγκυρίας, δεν έχει την απαιτούμενη επίγνωση της κατάστασης για να αντιδράσει, ούτε στις κατσάδες. Ακόμα πιο θετικό ότι ο κόσμος στήριξε άμεσα τον προπονητή για την απόφασή του να ταυς κάνει παρατηρήσεις.

Υ.Γ.2: Το κατά πόσο έκανε καλό στον Μάντζαρη το διάστημα που έμεινε εκτός λόγω της ίωσης, στο να «καθαρίσει» το μυαλό του, φαίνεται στο ότι δε φοβήθηκε να πάρει δεύτερο σερί κρίσιμο τρίποντο 5’’ μετά από δικό του χαμένο. Αν επιστρέψει στα γνωστά του επίπεδα, ο Ολυμπιακός ανεβαίνει τουλάχιστον μία κλάση.

Υ.Γ.3: Ο χθεσινός Παπαπέτρου είναι ένα δείγμα από τα προσεχώς. Ο Παπαπέτρου της Μόσχας απλά αδικεί τον εαυτό του. Η φετινή χρονιά είναι κομβική στο να ωριμάσει στο υψηλό επίπεδο και όσο και αν ακόμα δεν έχει αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα για την αξία και τις δυνατότητές του, είναι θέμα χρόνου.

Follow @ZervasNikolaos