Κοιτάζοντας ξανά και ξανά το αρνητικό ρεκόρ 2-3 του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, εύλογα θα πει κανείς πως το… κακό δεν έγινε στη Μαδρίτη. Το εύκολο συμπέρασμα είναι πως αυτό που «πονάει», για την ώρα, είναι τα δύο προηγούμενα στραβοπατήματα. Το… remake του περυσινού τελικού το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου, δεν θα είχε ίσως καμία σημασία αν είχε προηγηθεί το –φυσιολογικό με βάση τις μέχρι τότε εμφανίσεις- 4-0 κόντρα σε Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις. Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα.
Γράφει από τη Μαδρίτη, ο Νίκος Ζέρβας
Η ουσία, είναι πως ο Ολυμπιακός των τριών τελευταίων εβδομάδων στην Ευρωλίγκα δεν… βλέπεται και πήρε ο,τι του άξιζε. Μπορεί ο δρόμος να είναι ακόμα μακρύς και οι ευκαιρίες –όσο πάνε λιγοστεύουν- για ανάκαμψη μπροστά, όμως φρονώ πως αν προπονητής και παίκτες δεν συζητήσουν πολύ για να βρουν τι πραγματικά φταίει για αυτή την αρνητική μεταμόρφωση, δύσκολα θα ανέβουν στο τρένο των προημιτελικών. Όπως έγραψα και μετά την ήττα στο Κάουνας, καμία ομάδα δεν έχει συμβόλαιο με τις συμμετοχές στα Final Four και τους τίτλους και κανείς δε θα στήσει στον… τοίχο τους πρωταθλητές Ελλάδας, αν τελικά, δεν τα καταφέρουν.
Έχουν τρανταχτές δικαιολογίες –τραυματισμοί κομβικών παικτών που ισάριθμοι και τόσο σοβαροί δεν υπάρχουν σε καμία άλλη ομάδα- αλλά αυτό που απαιτείται για το «βάρος» της φανέλας τους και για την ιστορία τους, είναι να παίξουν το μπάσκετ τους, και ο,τι ήθελε προκύψει. Διότι είναι κοινώς παραδεκτό πως αν το κάνουν, θα βγουν ξανά τα χαμόγελα. Αυτό, προϋποθέτει ακόμα περισσότερη δουλειά, οι παίκτες να κάνουν την αυτοκριτική τους, ο προπονητής να ψάξει αν τυχών η προσθήκη του Όντομ –η αξία του δε μπορεί να κριθεί τόσο πρόωρα- αντί να βοηθήσει έχει μπερδέψει τους ρόλους και το rotation, ή αν θέλετε τι πρέπει να αλλάξει στην αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας.
Η είσοδος του Λοτζέσκι (αρκετά καλός για μετά από δύο μήνες) –και αργότερα του Παπανικολάου- ενδέχεται να ξανακάνει την επιθετική λειτουργία απρόβλεπτη και γρήγορη. Η ταχύτητα άλλωστε, είναι για αυτόν τον Ολυμπιακό… υποχρέωση. Αυτή ήταν που για δεκαεπτά λεπτά, κρατούσε ζωντανή την ελπίδα στη Μαδρίτη. Από εκείνο το σημείο και μετά, όλα θύμισαν… Κάουνας. Πλην του πάθους που έβγαλε ο μετά από καιρό καλός, Παπαπέτρου.
Για να φτάσει στη νίκη η Ρεάλ, εκτός από τις έξτρα πάσες που έβγαζε και την αξιοποίηση των μις ματς από τις αλλαγές στην άμυνα, χρειάστηκε ο Σπανούλης να εγκλωβιστεί από την πολύ καλή (πολλές φορές παραπάνω απ’ ότι επιτρέπετε σκληρή) άμυνα του Τέιλορ. Χρειάστηκε επίσης να πάψουν οι παίκτες του Ολυμπιακού να βάζουν δυνατά το κορμί τους στην άμυνα. Η σταθερότητα του αρχηγού, όπως και η άνοδος των Πρίντεζη και Μάντζαρη, είναι must για να βγει η ομάδα από τη δύσκολη θέση. Πάντα οι έλληνες είναι αυτοί που… τραβούν από τον σβέρκο και τους ξένους. Όπως επίσης must, είναι να μην έχει κάτι σοβαρό ο πιο φορμαρισμένος παίκτης των πρωταθλητών αυτή την περίοδο, Ντάνιελ Χάκετ.
Χρειάζονται όμως και άλλα. Τα «τρελά» τρίποντα των Γιούλ και Κάρολ έκοψαν κάθε ελπίδα και κουράγιο για αντεπίθεση, αλλά νωρίτερα οι «ερυθρόλευκοι» τους επέτρεψαν να βρουν ρυθμό, όντας soft στην άμυνά τους. Το ματς χάθηκε ουσιαστικά στα δύο μεγάλα σερί, 12-2 και 13-0 για το 41-35 και το 56-40 από 29-33 και 43-40 αντίστοιχα. Άρα εκτός από την άμυνα, απαγορεύονται τα νεκρά διαστήματα και η στατικότατα-αστοχία στην επίθεση. Ειδάλλως οι αντίπαλοι θα συνεχίσουν να… ταμπουρώνονται στο ζωγραφιστό και οι βραδιές θα είναι όμορφες, μόνο όταν μπαίνουν τα τρίποντα. Ξέρω, μαζεύτηκαν πολλές προϋποθέσεις για να γυρίσει το… έργο ο Ολυμπιακός. Όποιος τολμά όμως, ας στοιχηματίσει από Γενάρη μήνα στο ότι δεν θα το κάνει…
Υ.Γ.: «Θα τα πούμε στο Βερολίνο. Πάντα ο Ολυμπιακός βρίσκει τον τρόπο, θα δεις έτσι θα γίνει και τώρα», ήταν η ατάκα πασίγνωστου μαδριλένου δημοσιογράφου μετά το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν θα δικαιωθεί, όμως αναμφίβολα ο σεβασμός που έχουν κερδίσει οι «ερυθρόλευκοι» σε όλη την Ευρώπη, είναι ανεκτίμητος.
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
