Βήμα προς την Εθνική ομαλότητα, αλλά…

Ασφαλώς και αν κάποιος μας έλεγε πριν το Ευρωμπάσκετ, πως θα ήμασταν… ανακουφισμένοι που μπήκαμε στο… παρά ένα στο αεροπλάνο για την Κωνσταντινούπολη και τα νοκ άουτ παιχνίδια του τουρνουά, θα τον περνούσαμε για τρελό. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα όμως, λέμε και πάλι καλά. Ή μάλλον, έτσι όπως τα κατάφεραν και τα… προγραμμάτισαν οι διοικούντες, που κάθε χρόνο καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες για να απαξιώσουν όσο περισσότερο γίνεται την ομάδα που με… νύχια και με δόντια κρατάει τον χαρακτηρισμό «επίσημη αγαπημένη».

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Διότι δε νομίζω να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος πάνω στη γη, που να πιστεύει πως ακόμα-ακόμα και αυτή η αυτονόητη νίκη-πρόκριση απέναντι στην αδύναμη Πολωνία, έγινε βάσει σχεδίου και πλάνου. Ήρθε επειδή η ποιότητα των παικτών που απαρτίζουν αυτή την ομάδα είναι πολλές κλάσεις ανώτερη από την παρέα του Κούλιγκ και κυρίως, διότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οι παλιοί, Πρίντεζης και Μπουρούσης, έστω και καθυστερημένα βγήκαν μπροστά, ώστε να μιλήσουν για αρκετές ώρες στα δωμάτια στους νεότερους και το κλίμα να εξομαλυνθεί, στον βαθμό που απαιτούσε η περίσταση. Αυτό είναι που κρατάμε, πλην της συγκλονιστικής εμφάνισης των Καλάθη, Σλούκα, Παπαγιάννη και Πρίντεζη. Τα σημάδια… ομάδας που έδειξε επιτέλους η Εθνική.

Τα πιο… αγριεμένα βλέμματα, τις βουτιές στο παρκέ, το πάθος και τους έξαλλους πανηγυρισμούς μετά από καλάθι ή άμυνα. Αυτά και τίποτα παραπάνω. Ούτε πανηγυρίζουμε, ούτε χρειάζεται να μιλάμε για… απαντήσεις, διότι σε αυτή τη περίπτωση θα έχουμε χάσει εντελώς τον δρόμο. Η κατάσταση έγινε πιο ομαλή και πλέον στα νοκ άουτ όλα γίνονται. Αρκεί οι ίδιοι παίκτες που μόνοι τους το… γύρισαν να συνεχίσουν έτσι. Δείχνοντας την πραγματική τους εικόνα και ο,τι βγει. Δεν είναι οι καλύτεροι του πλανήτη, αλλά ικανότατοι και ταλαντούχοι. Ειδικά όταν σέβονται τον ίδιο τους τον ιδρώτα και βγάζουν εγωισμό, ακόμα και η Λιθουανία που είναι πιο δυνατή ως ομάδα και φαβορί, μπορεί να υποκλιθεί.

Πλέον το βάρος της μεγάλης αποτυχίας έμεινε στο Ελσίνκι και όλα μπορεί να συμβούν. Ασφαλώς και δε διαγράφονται τα λάθη, οι άστοχες δηλώσεις, οι μπουνιές στα ξενοδοχεία, οι λογομαχίες και τα γελοία ποσταρίσματα, όμως αν και… μόνοι τους, οι διεθνείς δείχνουν πως μπορούν να τα βρουν και να παίξουν μία ακόμα ζαριά ανάκαμψης. Κανείς δε σταμάτησε να τους πιστεύει, ελάχιστοι έριξαν –εκ του πονηρού- το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης πάνω τους. Όπως και στον Κώστα Μίσσα. Ας παλέψουν με ό,τι έχουν ενωμένοι τώρα στα νοκ άουτ πρώτα απ’ όλα για την πάρτη τους και μετά για όλους τους άλλους.

Το σίγουρο είναι ένα: Οι λάθος χειρισμοί και οι αποτυχίες των τελευταίων χρόνων, ξεκινούν από ψηλά. Είναι κάτι που γράφεται χρόνια από μερικούς, τώρα με χαρά διαπιστώνει κανείς πως το έχουν καταλάβει άπαντες. Το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μία αλλαγή. Έναν διαφορετικό, σύγχρονο προγραμματισμό, με φρέσκιες ιδέες και πλάνο. Χρειάζεται να αλλάξει όχι μόνο διοικητικά, αλλά και να κάνει μία ειλικρινή κουβέντα για την σφραγίδα που θα πρέπει να έχει στο εξής η Εθνική ομάδα με τη νέα μορφή που θα διεξάγονται οι διοργανώσεις. Θέλει άνθρωπο στην ηγεσία του που να εμπνέει σεβασμό, να αγαπάει το άθλημα περισσότερο από την υστεροφημία και το «εγώ» του και να πράττει με γνώμονα μόνο το κοινό καλό.

Έπρεπε να είχε γίνει καιρό αυτή η αλλαγή, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να βρεθεί ο κατάλληλος-οι να πάρουν τα ηνία, αλλά είναι μονόδρομος να δοκιμάσουμε. Ανεξαρτήτως με την κατάληξη αυτής της προσπάθειας από το Σάββατο και μετά στην Κωνσταντινούπολη, η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Ενδεχόμενη μεγάλη επιτυχία για την οποία όλοι «διψάμε» και προσδοκούμε με λαχτάρα, δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το… χαλάκι, διότι η ομαλότητα θα είναι προσωρινή…

Υ.Γ. Αγωνιστικά τα προβλήματά μας είναι μεγάλα και εύκολα διακριτά. Χωρίς να φταίει απαραίτητα κάποιος (ασφαλώς και υστερούμε σε τεχνικό επίπεδο), αφού π.χ. δε γίνεται να γεννήσουμε αθλητικό σέντερ τύπου Χάινς ή Χάντερ για να βελτιώσουμε την άμυνα στο πικ εν ρολ. Ακόμα και αυτά όμως μπορούμε σε ένα βαθμό να τα καμουφλάρουμε με ομαδική προσπάθεια, αυταπάρνηση και εμπιστοσύνη στα παιδιά που υπάρχουν στην ομάδα. Παράδειγμα ο εξαιρετικός χθες Παπαγιάννης…

Follow @ZervasNikolaos