Το πραγματικό κέρδος του Ολυμπιακού από τον Ποκουσέφσκι

Ήρθε σε ηλικία δεκατριών ετών και κάτι μηνών στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού από το Νόβι Σαντ. Οι «ερυθρόλευκοι», είχαν αρχίσει πλέον να δουλεύουν συστηματικά στις Ακαδημίες τους και εκτός από την δέουσα προσοχή στα εγχώρια ταλέντα, προσπαθούσαν να εντοπίσουν και νεαρούς σε ηλικία από το εξωτερικό. Οι συστάσεις που συνόδευαν το ψιλόλιγνο αγόρι από την Σερβία, που έχει από μικρός πρότυπα τους Κούκοτς και Ντουράντ, ήταν εξαιρετικές.

Πέντε χρόνια μετά, επιβεβαιώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο, μια και η επιλογή του στο νούμερο 17 του ντραφτ του ΝΒΑ και η υπογραφή τετραετούς συμβολαίου με την Οκλαχόμα, πέρασε από πολλά κύματα και κυρίως χιλιάδες εργατοώρες του παιδιού, αλλά και ολόκληρου του οργανισμού της ομάδας. Που πρόσφερε τα πάντα στον ύψους 2.14μ. 19χρονο πλέον γκαρντ/φόργουορντ σε όλα τα επίπεδα. Φροντίδα και χρήματα για τον ίδιο και την οικογένειά του, προπονήσεις υψηλότερου επιπέδου σε όλα τα τμήματα, εμπιστοσύνη και με τον γυμναστή, Ανδρέα Γκατζούλη «σκιά» του. Σιγά-σιγά ο Ποκουσέφσκι άρχισε να ανταποδίδει την επένδυση με εξαιρετικές εμφανίσεις στους αγώνες των τμημάτων υποδομής, έπαιξε μέχρι και στην ανδρική ομάδα κάποια λεπτά στην Ευρωλίγκα και πλαισίωσε πέρυσι την αναπτυξιακή στην Α2.

Οι σκάουτερ του ΝΒΑ πηγαινοέρχονταν συχνά-πυκνά για να τον δουν σε προπονήσεις και αγώνες και ο «Πόκου» μεγάλωνε μπασκετικά μέρα με την μέρα. Η τρομερή ικανότητά του να κατεβάζει την μπάλα παρότι έχει ύψος… σέντερ, το πολύ καλό του σουτ και ο τρόπος που «διαβάζει» το παιχνίδι, είναι τα στοιχεία που διακρίνει και ο πιο απλός παρατηρητής. Η πορεία του Σέρβου παίκτη, ήταν λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη. Το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη, ήταν δεδομένο πως θα του άνοιγε την πόρτα, ανταμείβοντας την προσπάθειά του, αλλά και την σιγουριά που προσφέρει πλέον για τέτοιες δουλειές και ανάλογα πρότζεκτ ο Ολυμπιακός. Είναι σίγουρο πως, αν βρισκόταν η άκρη και έπαιρνε και το ελληνικό διαβατήριο, ή το ελληνικό μπάσκετ δεν ήταν ακόμα εγκλωβισμένο στο οπισθοδρομικό μοντέλο οι ομάδες να δικαιούνται συγκεκριμένες αλλαγές ξένων κατά την διάρκεια της σεζόν, θα είχε πάρει και άλλο αγωνιστικό χρόνο στην Α1. Μετά, ήρθε και η αποχώρηση από το πρωτάθλημα και η ευκαιρία χάθηκε. Επί πλέον θα ήταν και παίκτης της Εθνικής, αλλά αυτό είναι άλλη μία… πονεμένη ιστορία.

Και κυρίως, δεν αφορά την επιτυχία του ίδιου, καθώς το πολύ-πολύ να το εξαργύρωνε με δύο-τρεις θέσεις παραπάνω στο ντραφτ. Απαντά όμως στο ερώτημα «γιατί να μην τον χρησιμοποιήσει λίγο παραπάνω ο Ολυμπιακός πριν κάνει το μεγάλο ταξίδι»; Η μεγάλη αλήθεια αυτών των επενδύσεων, είναι πως σπάνια κερδίζεις κάτι αγωνιστικά. Εκτός αν λέγεσαι Πάμπλο Λάσο, ή είσαι τόσο δυνατός οργανισμός όπως η Ρεάλ Μαδρίτης που μπορεί να πάρει το ρίσκο να βάζει ένα άγουρο και ανέτοιμο παιδί να παίξει από τα 16 και να τα βάλει με τα θηρία στην Ευρωλίγκα. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ελάχιστοι θα ήταν αυτοί που θα στήριζαν ένα τέτοιο πρότζεκτ σε περίπτωση που έμπαινε από νωρίς στα… βαθιά και το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Ο κίνδυνος να «καεί» ο παίκτης ελλοχεύει, ενώ επειδή το κείμενο γράφεται για τον Ποκουσέφσκι, η αλήθεια είναι πως σωματικά, πρέπει να δουλέψει πάρα πολύ και να δυναμώσει για να παίξει ακόμα και στην Ευρωλίγκα. Και αυτό θα κάνει στις ΗΠΑ.

Ο Ολυμπιακός όμως έχει πολλά και ίσως σημαντικότερα κέρδη από το να έπαιζε πέντε-έξι παιχνίδια και να βοηθούσε σε κάποιες νίκες. Όχι μόνο το οικονομικό (ασφαλώς και ένα ποσό κοντά στα 1,5 εκατ. δολάρια είναι σούπερ), αλλά και τα… παρελκόμενα. Πρώτον και κυριότερο, η φήμη και η επιτυχία του Ποκουσέφσκι, θα μετατρέψει την ομάδα σε ακόμα πιο δελεαστικό προορισμό και για άλλα ταλέντα τέτοιου τύπου. Εκτός και εντός Ελλάδας. Δεν είναι και λίγο να σε δουλέψει σωστά ένας οργανισμός υψηλού επιπέδου και να εξασφαλίσεις στα 19 σου χρόνια, 6 εκατομμύρια δολάρια για τα πρώτα δύο χρόνια συμβολαίου. Ήδη όπως αναφέρουν οι πληροφορίες πολλά παιδιά σε μικρή ηλικία ρωτούν και ψάχνουν τι ακριβώς κάνει ο Ολυμπιακός και έχει ήδη δημιουργήσει αρκετά τέτοια πρότζεκτ. Μην ξεχνάμε πως οι «ερυθρόλευκοι» έχουν στείλει, υπό διαφορετικές συνθήκες, στο ΝΒΑ αρκετούς παίκτες τα τελευταία χρόνια.

Στο… κατώφλι του βρέθηκε και ο Μιλουτίνοφ, ο οποίος όμως αποδείχθηκε πως δεν ήταν κα τόσο «ζεστός» ή αν θέλετε, δεν βιάζεται στο να παίξει στο ΝΒΑ. Ένα ακόμα σημαντικό κέρδος, είναι οι διασυνδέσεις, οι επαφές, η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός που απολαμβάνει ολοένα και περισσότερο ο οργανισμός από τις ομάδες και τους σκάουτ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Η ομάδα θα το εξαργυρώσει σίγουρα στο μέλλον, αφού η δουλειά αρκετών ανθρώπων μέσα στην ομάδα (όχι μόνο των προπονητών, διότι έχουν βοηθήσει σημαντικά όλοι από διάφορα πόστα), διαφημίζεται με τον καλύτερο τρόπο. Δεν είναι άλλωστε και συνηθισμένο για το ελληνικό μπάσκετ μία ομάδα να δημιουργεί ένα παιδί και να το στέλνει στο ΝΒΑ ως νο.17 στο ντραφτ με 14,2 εκατομμύρια δολάρια για τέσσερα χρόνια. Ούτε κερδίζει κάθε χρόνο ελληνική ομάδα σχεδόν 1,5 εκατομμύριο από παραχώρηση παίκτη στο ΝΒΑ…

Για την ώρα, καλή τύχη στο παιδί, που αν δουλέψει στις αδυναμίες του με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζουν στην Αμερική, είναι σίγουρο πως μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Έχει καλό χαρακτήρα, είναι προσγειωμένος και οι ικανότητές του μπασκετικά έχουν όλο το «πακέτο». Και όταν θα μπει η σφραγίδα στην επιβεβαίωση αυτής της πρόβλεψης, η απόχρωσή της θα έχει χρώμα κόκκινο και άσπρο…

Υ.Γ.: Δυστυχώς ο Ολυμπιακός δεν γλίτωσε από την λαίλαπα της πανδημίας και ήδη υπάρχουν πέντε θετικά μέλη του στον κορωνοϊό. Μακάρι να μείνει εκεί ο αριθμός στα επόμενα τεστ. Περαστικά σε όλους και υπομονή για να περάσει και αυτό. Το μπάσκετ περνάει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα όταν μιλάμε για την υγεία και την ασφάλεια.