Το -18 στη Μαδρίτη αδικεί κατάφορα την εικόνα του παιχνιδιού. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε τουλάχιστον να είναι μέχρι το τέλος στη διεκδίκηση της νίκης, ενώ η Ρεάλ πήρε παραπάνω από ότι δικαιούταν ο… ιδρώτας που σπατάλησε στο παρκέ. Για σταθείτε όμως. Οι πρωταθλητές από το 27΄και μετά ίδρωσαν; Ούτε καν, άρα περισσότερο προβληματισμό μπορεί να δημιουργεί το γεγονός ότι η ήττα ήρθε από μία γήινη και όχι, ως συνήθως, πυραυλοκίνητη στη Μαδρίτη, «βασίλισσα». Είναι όμως μόλις η πρώτη αγωνιστική και τα ασφαλή συμπεράσματα πρέπει να αφεθούν στην άκρη. Κοινός παρονομαστής της βραδιάς πάντως, είναι το ότι ο Ολυμπιακός έχασε μία καλή ευκαιρία.
Γράφει από τη Μαδρίτη, ο Νίκος Ζέρβας
Ασφαλώς και σε περίπτωση που κατάφερνε να πάρει τη πρώτη του νίκη μετά από επτά χρόνια στην ισπανική πρωτεύουσα δε θα άλλαζε άρδην κάτι. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα που ηττήθηκε, όμως όταν για περισσότερα από 25 λεπτά έχεις κάνει ένα καλό για την εποχή παιχνίδι, σου μένει στο τέλος το «γιατί», δεν έστειλες… ηχηρό μήνυμα. Η διαφορά στην ετοιμότητα των δύο ομάδων έπαιξε σημαντικό ρόλο στο τέλος, αλλά ήταν φανερό πως ο Ολυμπιακός δε μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση όταν προσπέρασε στο σκορ. Το ότι δύο-τρία λάθη έδρας -φυσιολογικά- του στέρησαν την δυνατότητα να αυξήσει τη διαφορά σε εκείνο το κομβικό, όπως αποδείχθηκε σημείο, αξίζει απλής αναφοράς και τίποτε παραπάνω. Διότι είναι ανεπίτρεπτο μετά από αυτό να δέχεσαι επί μέρους 13-2 και να τα παρατάς.
Ο φετινός μαραθώνιος δε θα συγχωρέσει πολλές ανάλογες βραδιές. Πρέπει η κάθε ευκαιρία που σου παρουσιάζεται για μεγάλες και ίσως εκτός προγράμματος νίκες, να αξιοποιούνται. Διότι δεν αποκλείεται να έρθουν και αναπάντεχες ήττες. Ο Ολυμπιακός πλήρωσε την διπροσωπία του στη Μαδρίτη και καλείται να διορθώσει άμεσα τα κακώς κείμενα. Στο πρώτο ημίχρονο θωράκισε καλά τη ρακέτα του, έχασε μόλις ένα αμυντικό ριμπάουντ και δεχόταν πληγές μόνο από τα τρίποντα του… δαιμονισμένου Γιούλ. Ο Λάσο κατάλαβε ορθά στην ανάπαυλα πως το +2 με επτά λιγότερες κατοχές (λόγω των επιθετικών ριμπάουντ του Ολυμπιακού) ήταν καλή παρακαταθήκη, αρκεί η μπάλα να πέρναγε στο ζωγραφιστό. Και αυτό έκανε.
«Σημάδεψε» τον Ολυμπιακό με τους Αγιόν και Ράντολφ, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του στο «5» και σε συνδυασμό με το εξαιρετικό πρότζεκτ που ακούει στο όνομα Ντόντσιτς, πήρε πιο εύκολα απ’ ότι έδειχνε η εικόνα μέχρι εκείνη την ώρα το παιχνίδι. Τον βοήθησε πολύ η βελτίωση στο δημιουργικό κομμάτι, αλλά και το ότι ο αντίπαλος του έδινε πλέον πολλές έξτρα κατοχές από τα επιθετικά ριμπάουντ. Έβαλε και ο Ολυμπιακός το χέρι του και έβαλε τα μάτια του. Αδυνατώ να θυμηθώ εκτός έδρας παιχνίδι του, που έχει παίξει οκτώ συνεχόμενες καλές άμυνες, δεν έχει δεχθεί καλάθι και στη δική του επίθεση έχει 0/7. Χάνοντας μάλιστα εύκολα λέι απ, αμαρκάριστα τρίποντα και κάνοντας λάθος πάσες στον αιφνιδιασμό. Σα να… φοβόταν να νικήσει ένα πράγμα.
Σπανούλης και Πρίντεζης ήταν μέτριοι και δε βρήκαν ποτέ συμπαραστάτες στην επίθεση, ο Λοτζέσκι πάλευε μόνος στο τέλος, οι 40 πόντοι του πρώτου ημιχρόνου έγιναν 25 στο δεύτερο και έτσι κάθε ελπίδα διεκδίκησης χάθηκε. Ο Ερικ Γκριν αγχωμένος να βοηθήσει, «βάλτωσε» στο βάπτισμα του πυρρός με την «ερυθρόλευκη» στα δύσκολα, ο Αγραβάνης ενώ μπήκε φορτσάτος χάλασε το μυαλό του και έκανε τη μία ανοησία μετά την άλλη, ο Παπανικολάου έβρισκε μόνο σίδερο στα σουτ, ο Μάντζαρης είχε τρομερό πρόβλημα με τον Γιουλ (απορώ γιατί δεν επιστρατεύτηκε ο Χάκετ για το μαρκάρισμά του) και ο Γιάνγκ φανερά εκτός ρυθμού, κρατά μόνο ότι έπαιξε 11 λεπτά και ίσως βοηθηθεί ψυχολογικά. Θετικά στοιχεία, αλλά για δεύτερος σέντερ έδειξε ο Μπιρτς, ενώ ο Μιλουτίνοφ είναι ξεκάθαρα για συγκεκριμένα παιχνίδια και αντιπάλους.
Για να πειστεί κανείς πως το -18 είναι άδικο, αρκεί να δει πως οι δύο ομάδες είχαν ίδιες ασίστ, σχεδόν ίδια λάθη, ριμπάουντ και κλεψίματα. Η Ρεάλ ήταν πιο εύστοχη, αλλά όποιος υποστηρίξει ότι νίκησε μόνο λόγω αυτού θα έχει λαθέψει. Η ιστορία έγραψε πως η ευκαιρία χάθηκε και ο Ολυμπιακός δεν έχει χρόνο να σκεφτεί περισσότερο το ότι ηττήθηκε, αλλά πως θα βελτιωθεί για να μην ηττηθεί με τον ίδιο τρόπο. Ακολουθούν δύο εντός έδρας παιχνίδια με Εφές και Μιλάνο και ένα εκτός με τη Μπασκόνια, που μπορεί να μετατρέψουν το 0-1 σε 3-1 και το νερό να μπει στο αυλάκι.
Όμως, αν δεν βρει αντίδοτο για την ανετοιμότητα του Γιανγκ και το… ψάξιμο των ρόλων που δείχνει φανερά –και ως ένα βαθμό φυσιολογικά για Οκτώβρη μήνα- πως κάνει ο προπονητής του, θα είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρει. Οι απαιτήσεις πλέον, είναι περισσότερες από ποτέ.
Υ.Γ.1: Ο Χάκετ δεν γίνεται να παίζει μόνο 13 λεπτά. Δε θα πρέπει να γίνει ξανά το ίδιο λάθος με πέρυσι, ιδιαίτερα σε παιχνίδια που του ταιριάζουν απόλυτα. Μπήκε, άλλαξε το ρυθμό, σκόρερα, πόσταρε, έβγαλε άμυνες και στο δεύτερο μέρος έπαιξε 4 λεπτά. Η ποιότητά του είναι για πολύ περισσότερα…
Υ.Γ.2: Ο Ντόντσιτς από πέρυσι, στα δεκαέξι του χρόνια έπαιρνε ευκαιρίες στο πρωτάθλημα και ψήθηκε. Φέτος είναι έτοιμος και δείχνει σαν 25αρης. Μεγάλο ταλέντο, αλλά και μεγάλη μαγκιά του Λάσο που με την αποχώρηση του Σέρχιο για το ΝΒΑ του έδωσε δεύτερο ρόλο πίσω από τον Γιουλ. Στην Ελλάδα θα έκανε ακόμα προπονήσεις με τα εφηβικά…
Υ.Γ.3: Ο προπονητής ξέρει καλύτερα από τον καθένα το αν ένας παίκτης του είναι σε θέση να βοηθήσει, αν έχει πάει καλά στις προπονήσεις κλπ κλπ. Εφόσον λοιπόν ο Παπαπέτρου δεν είχε θέση για 37 λεπτά στη Μαδρίτη, δε θα έπρεπε να έχει και στα τελευταία 3. Αν καταφέρει ο Ολυμπιακός να «κάψει» τη σημαντικότερη επένδυσή του τα τελευταία χρόνια, θα γράψει ιστορία. Αρνητική εννοείται…
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
