Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχει δίκιο η κ. Σπυράκη!

«Πολύ άσχημα τελειώνει ο κ. Σαμαράς. Αγνοεί επιδεικτικά μια παράδοση της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία είναι συνυφασμένη με τη Δημοκρατία».

Όπως καταλάβατε, έχω παραφράσει τη δήλωση της εκπροσώπου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, κας Σπυράκη, για την ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού με πολιτικό όρκο.

Η κ. Σπυράκη ενοχλήθηκε γιατί ο κ. Τσίπρας αντί να κοροϊδέψει την κοινωνία και να αναιρέσει τον εαυτό του, επέλεξε να μείνει πιστός στις απόψεις του και να αρνηθεί τον θρησκευτικό όρκο.

Έτσι, στη Νέα Δημοκρατία δεν έχασαν την ευκαιρία να ξεκινήσουν τη δυναμική αντιπολίτευση με αυτό τον τρόπο. Απευθυνόμενοι στα θρησκευτικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Πιστεύουν άραγε στ’ αλήθεια πως υπάρχουν ψηφοφόροι του Τσίπρα που θα γίνουν… κοψοχέρηδες επειδή ο νέος πρωθυπουργός δεν είναι τόσο χριστιανός ορθόδοξος όσο νομίζουν; Προφανώς όχι.

Η κ. Σπυράκη δεν είναι τόσο αφελής να το πιστεύει. Απευθύνθηκε με τη δήλωσή της, στον κόσμο το δικό της. Στον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας που είχε επιχειρήσει να τον συσπειρώσει ο ίδιος ο τέως πρωθυπουργός λέγοντάς του ψέματα.

Ότι στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπεται να κατέβουν τα εικονίσματα από τα δικαστήρια και τα σχολεία. Τώρα λοιπόν που μια μερίδα αυτού του κόσμου μπορεί να αναρωτιέται μήπως έκανε λάθος που ψήφισε Σαμαρά έρχεται η κ. Σπυράκη να του υπενθυμίσει ότι ο Τσίπρας είναι άθεος. Παιχνίδι με το θρησκευτικό συναίσθημα απλών ανθρώπων. Υποκριτική ευαισθησία και συσκότιση.

Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η συμπεριφορά με τους φιλελεύθερους αστούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί η νυν αξιωματική αντιπολίτευση; Θα μπορούσε άραγε να μας εξηγήσει η κ. Σπυράκη που πήγε η περίφημη αστική ευγένεια της παράταξης που εκπροσωπεί; Πώς είναι δυνατόν ο απερχόμενος πρωθυπουργός να μην παραδίδει στο διάδοχό του, όπως τόσα χρόνια γίνεται στην ελληνική πολιτική ιστορία.

Τόση αγένεια και αναξιοπρέπεια. Τόσο κραυγαλέα αδυναμία να παραδεχθείς την ήττα σου και να αποχωρήσεις αξιοπρεπώς. Αλλά πώς να σφίξει ο κ. Σαμαράς το χέρι ενός «άθεου», «κομμουνιστή» και «νοσταλγού των σοβιέτ»; Πώς να σφίξει το χέρι ενός πρωθυπουργού που πρώτη του δουλειά ήταν να καταθέσει στεφάνι στους δολοφονημένους από τους Γερμανούς κατακτητές στην Καισαριανή;

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχει δίκιο και ο Σαμαράς και η κ. Σπυράκη…