Ολυμπιακός: Όταν τρεις φορές με παίκτη παραπάνω έχεις μηδέν γκολ, κάτι πρέπει να αλλάξεις…

• Στεάουα-Ολυμπιακός, τέλη Νοέμβρη. Είναι 0-0 το αποτέλεσμα κι η Στεάουα μένει λόγω αποβολής με 10 παίκτες από το 67’, δηλαδή για πάνω από 25 λεπτά. Ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει να εκμεταλλευθεί την συγκυρία του παίκτη παραπάνω, παρότι δημιούργησε δύο-τρεις ευκαιρίες.

• Ολυμπιακός-ΟΦΗ, αρχές Μάρτη. Είναι 0-0 το αποτέλεσμα κι ο ΟΦΗ μένει λόγω αποβολής με 10 παίκτες από το 44’, δηλαδή για πάνω από ένα ημίχρονο και με εις βάρος του πέναλτι, με το οποίο μπήκε και το μοναδικό γκολ του αγώνα. Ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία του παίκτη παραπάνω, κάνοντας μόλις μία καθαρή ευκαιρία για γκολ, στο 94’.

•ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, αρχές Απρίλη. Είναι 2-1 το σκορ κι ο ΠΑΟΚ μένει λόγω αποβολής με 10 παίκτες από το 75’ , δηλαδή για 20 λεπτά. Ο Ολυμπιακός αποτυγχάνει να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία του παίκτη παραπάνω, έχοντας μόλις τρεις τελικές, χωρίς στην πραγματικότητα να κάνει καθαρή ευκαιρία.

•Μπορεί, άραγε, κάποιος να θεωρήσει ως τυχαίο το δεδομένο; Σε τρία παιχνίδια ο Ολυμπιακός να παίζει με παίκτη παραπάνω, από 20-25 λεπτά έως ένα ημίχρονο, και να μην καταφέρνει να σκοράρει έστω μία φορά; Είναι χαρούμενοι ο προπονητής και οι παίκτες του γι΄ αυτή την εικόνα;



•Μήπως η αδυναμία αυτή του Ολυμπιακού, να κάνει φάσεις έστω παίζοντας με παραπάνω παίκτη για σοβαρά χρονικά διαστήματα, έχει να κάνει με τον τρόπο παιχνιδιού του; Μήπως είναι υπερβολή αυτό που γίνεται στους «ερυθρόλευκους» με τις σέντρες; Μήπως εν τέλει εξελίσσεται αυτός ο τρόπος παιχνιδιού σε μπούμερανγκ για τον ίδιο τον Ολυμπιακό;

•Έβλεπα τον Ολυμπιακό πώς έπαιζε 11 εναντίον 10 στην Τούμπα. Σέντρα, σέντρα και πάλι σέντρα. Και πολλές φορές όχι σέντρες από την γραμμή του άουτ η, κοντά σε αυτή, αλλά σέντρες από πολύ πίσω, που εννιά φορές στις δέκα αποτελούν εύκολη λεία για τους αντίπαλους που αμύνονται. Μοναδική φορά (εκτός από εκείνη του Μπρούνο προς τους Γιάρεμτσουκ, Ελ Κααμπί), που υπήρχαν προϋποθέσεις να αξιοποιηθεί σέντρα, ήταν μία του Ζέλσον από αριστερά, όταν έστειλε την μπάλα στο δεύτερο δοκάρι, εκεί όπου ο Πάλμα πήγε να τη γυρίσει με τη μία, όμως τελικά την έστειλε πάνω στο κεφάλι ενός αμυντικού.

•Μόνο μία φορά είδα πραγματικά μία προσπάθεια κάθετου ποδοσφαίρου. Όταν πήρε την μπάλα ο Ελ Κααμπί, πέρασε ωραία στην περιοχή, βρήκε με έξυπνη κάθετη πάσα τον Πάλμα, αλλά αυτός από καλή θέση δεν μπόρεσε να τη γυρίσει σωστά κι απλά κέρδισε ένα κόρνερ.

•Το ερώτημα είναι, δεν πρέπει οι παίκτες του Ολυμπιακού να δουλέψουν στις προπονήσεις κι άλλα πράγματα για τέτοια στιλ παιχνιδιού, στα οποία ο αντίπαλος κάθεται πίσω για να προασπίσει το υπέρ του σκορ; Δεν μπορεί να είναι αποκλειστικός τρόπος η πλαγιοκόπηση και η σέντρα η, ακόμη χειρότερο η γιόμα.



•Προσέξτε, ασφαλώς και ο κυριότερος τρόπος διάσπασης μίας κλειστής και πυκνής άμυνας είναι να πλαγιοκοπείς και να σεντράρεις. Κι ο Ολυμπιακός αρκετές φορές το κάνει, έστω με σχετική επιτυχία αυτό το πράγμα. Αλλά είναι σαφές ότι δεν αρκεί. Πρέπει να υπάρχει και κάτι εναλλακτικό. Καλύτερες συνεργασίες και πιο συνδυαστικό ποδόσφαιρο μέσα και κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Και περισσότερη θέληση, θα πρόσθετα, εκ μέρους του προπονητή για ένα τέτοιο ποδόσφαιρο, με εναλλακτικές επιλογές. Διότι αδυνατώ να πιστέψω ότι σε αυτή την ομάδα, που είναι ομάδα Μεντιλίμπαρ, οι παίκτες από μόνοι τους σεντράρουν απ΄ όπου κι αν βρίσκονται.

•Μπορώ δε να πω ότι στα τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού η, τουλάχιστον στα περισσότερα από αυτά, είχα προσέξει ότι η ομάδα είχε περιορίσει τις πολλές πολλές σέντρες κι επιχειρούσε να παίζει πιο στρωτά. Μου είχε κάνει δε θετική εντύπωση. Να ήταν συγκυριακό; Δεν ξέρω.
Πάντως, αυτό που είδαμε στην Τούμπα στο τελευταίο 20λεπτο, στο 11 εναντίον 10, να βαράνε απ΄ όπου να΄ναι όλοι σέντρες και ό,τι βγει, δεν είναι τρόπος να φτιάξεις ευκαιρίες.