Μικροί, παίζαμε ένα παιχνίδι, στο οποίο περιγράφαμε ένα πρόσωπο ή ένα αντικείμενο και έπρεπε ο άλλος να το βρει. Χωρίς πολλά πολλά, όταν μιλάς για ποδοσφαιριστή και αναφέρεις τις λέξεις ή τις φράσεις «σημαία», «εμβληματικός αρχηγός», «πιστός σε μία ομάδα», «λατρεμένος των οπαδών», «βασιλιάς της Ρώμης» αυτομάτως το μυαλό πηγαίνει σε έναν. Στον Φραντσέσκο Τότι.
Γράφει ο Σταύρος Χονδροθύμιος
Δεν χρειάζεται να γίνει καταγραφή των όσων έχουν ειπωθεί ή γραφτεί για τον τεράστιο Ιταλό που στα 40 του πλέον χρόνια, κρεμάει οριστικά τα παπούτσια του και μαζί του, χάνεται από το σύγχρονο ποδόσφαιρό ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους της… παλιάς σχολής. Αυτής που ήθελε τους μεγάλους παίκτες να αποτελούν σημείο αναφοράς μιας ομάδας και μιας ολόκληρης εποχής για αυτήν, πριν η εμπορευματοποίηση αλλάξει για πάντα το άθλημα.
Ο Μπουφόν δήλωσε για αυτόν ότι υπήρξε ένα από τα «θύματά» του και ότι ορισμένες φορές που τον… σταματούσε ήταν σαν να κατέστρεφε ένα έργο τέχνης. Ο Μαραντόνα τον χαρακτήρισε «Βασιλιά της Ρώμης» και είπε ότι είναι ο καλύτερος παίκτης που είδε ποτέ! Μπορεί να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο με ατάκες που έχουν ακουστεί για τον Τότι, από συμπαίκτες και αντιπάλους.
Το οριστικό αντίο του από τους αγωνιστικούς χώρους, ανακοίνωσε ο ίδιος ο «καπιτάνο» με ένα άκρως συγκινητικό μήνυμα. Όσο και να περιμένει κάποιος το τέλος, όταν αυτό τελικά έρχεται, πάντα πονάει! Το γεγονός ότι μέσα σε 6 ώρες εξαντλήθηκαν όλα τα εισιτήρια της Ρόμα κόντρα στην Τζένοα, μόνο και μόνο για να τον αποχαιρετήσει το κοινό που τον λάτρεψε όσο κανέναν άλλον, τα λέει όλα. «Χρειαζόμαστε 2-3 γήπεδα για τέτοιες περιπτώσεις», τόνισε ο υπεύθυνος πωλήσεων, Κάρλο Φελιτσιάνι και σίγουρα δεν είναι υπερβολική η δήλωση του!
Ο Φραντσέσκο Τότι, αγαπήθηκε όσο λίγοι και από οπαδούς άλλων ομάδων. Κέρδισε τον σεβασμό όλων κι ας μην ανταποκρίνονται οι τίτλοι του στο τεράστιο ταλέντο του. Από το 1993 μέχρι σήμερα αγωνίστηκε 601 αγώνες με την αγαπημένη του φανέλα της Ρόμα και σκόραρε για χάρη της 248 τέρματα κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα (2001), δύο κύπελλα (2007 & 2008) και δύο σούπερ καπ (2001 &2007). Με την Εθνική Ιταλίας πέτυχε 9 γκολ στα 58 παιχνίδια που αγωνίστηκε με τα χρώματά της και ευτύχησε να σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο το 2006.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για το αν αδίκησε τον εαυτό του, παραμένοντας σε όλη του την καριέρα στη Ρόμα, γιατί θα μπορούσε να είχε κατακτήσει πολλά περισσότερα αν είχε πάρει μεταγραφή σε άλλο σύλλογο. Την απάντηση την έχει δώσει ο ίδιος και μάλιστα ήταν αφοπλιστική. «Έχασα πολλά πράγματα από αυτά που θα μπορούσα να έχω πετύχει. Το ήξερα ότι θα συμβεί αυτό, ότι για παράδειγμα δεν θα κατακτήσω το Champions League, αλλά προτίμησα να παραμείνω στη Ρόμα. Αν είχα επιλέξει τη Ρεάλ, θα είχα κερδίσει τρία Champions League, δύο Χρυσές Μπάλες και ποιος ξέρει τι άλλο, αλλά είμαι χαρούμενος για τις επιλογές που έκανα. Μετανιώνω μόνο για το ότι δεν κατέκτησα δύο ή τρία πρωταθλήματα με τη Ρόμα».
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Φραντσέσκο Τότι, έκανε μια από τις πλέον… μεγαλειώδεις και άκρως συγκινητικές δηλώσεις που έχουν γίνει ποτέ από ποδοσφαιριστή. Όταν ρωτήθηκε γιατί το 2006, δεν πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης, απάντησε: «Στο σχολείο μας έμαθαν ότι η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα για έναν άνθρωπο. Η Ρόμα είναι η οικογένεια μου. Άκουσες ποτέ κανέναν να αφήνει τους φτωχούς γονείς του για να ζήσει με πλούσιους ξένους;»
Αυτές οι φράσεις καταδεικνύουν απόλυτα το χαρακτήρα του. Αυτός ήταν και είναι ο Φραντσέσκο Τότι. Μια από τις τελευταίες αληθινά μεγάλες σημαίες του σύγχρονου ποδοσφαίρου, που δεν άλλαξε ποτέ… ιστό, ούτε καν στα τελειώματα της καριέρας του, αλλά προτίμησε να κυματίζει αγέρωχα και περήφανα εσαεί στον ουρανό της Ρώμης.
Μεγαλωμένος με αρχές μιας άλλης εποχής, παλιότερης και πιο αγνής, που έβαλε την αγάπη του για το σύλλογο παραπάνω από το προσωπικό του όφελος. Που τίμησε τη φανέλα που λάτρεψε και δεν την πρόδωσε ποτέ κι ας βγήκε ζημιωμένος από αυτήν την επιλογή.
Την Κυριακή το αντίο του, δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Ακόμα και οι «ορκισμένοι» εχθροί του, οι οπαδοί της Λάτσιο, έβγαλαν ανακοίνωση για την αποχώρησή του, έστω κι αν ανάμεσα στα λόγια σεβασμού, υπήρξαν και κάποιες… μπηχτές!
Μαζί του αποχαιρετάμε εμείς και μια εποχή ίσως, που κυρίως βιώσαν οι γονείς μας και λιγότερο εμείς στα παιδικά μας χρόνια. Την ταύτιση των μεγάλων παικτών και προσωπικοτήτων, που χαρακτήριζαν μια ολόκληρη γενιά. Γιατί είναι σπουδαίο πράγμα η υστεροφημία και ύστερα από χρόνια να μην γίνεται αναφορά σε έναν παίκτη και μετά να παραθέτει τις ομάδες του, αλλά το ανάποδο. Δεν θα λέμε ποτέ ο Τότι της Ρόμα, της τάδε και της δείνα ομάδας, αλλά ο Τότι της Ρόμα.
Σκέτο! Και μάλιστα στην περίπτωσή του, κατόρθωσε να αντιστρέψει τις λέξεις σε αυτή τη φράση και να λέμε παράλληλα και η Ρόμα του Τότι. Μεγάλο πράγμα και αυτό το έχουν επιτύχει μόνο οι πραγματικά σπουδαίοι!
Όλοι οι κύκλοι κάποτε κλείνουν. Όλα έχουν ένα τέλος και αυτό το τέλος έφτασε για τον 40χρόνο αρχηγό. Όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θα τον αποχαιρετήσει όπως του αρμόζει και φυσικά στα χείλη ή στο μυαλού του καθενός θα κυριαρχεί η φράση… thanks for the memories!
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
