Ο υπέροχος κύριος Ντάντε!

Έχουμε συνηθίσει οι «ντίβες» των αθλημάτων να μην είναι εύκολα προσεγγίσιμοι, να είναι… απρόσιτοι, να είναι αθλητικές «μηχανές». Αυτός όχι. Ο Αμαράλ Ντάντε, ήταν πάντα χαμογελαστός, πάντα φιλικός, πάντα εξέπεμπε θετική αύρα, πάντα ταπεινός κι ας υπήρξε τεράστιο μέγεθος στο παγκόσμιο βόλεϊ.

Ο Βραζιλιάνος ακραίος ανακοίνωσε την απόσυρση του από την ενεργό δράση με ένα συγκινητικό μήνυμα και έτσι έβαλε τέλος στην σπουδαία καριέρα του! Διεθνής από τα 19 του και όχι σε κάποια τυχαία εθνική ομάδα, αλλά στην Βραζιλία, υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος των επιτυχιών της «Σελεσάο» και έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος. Αναμφίβολα ένας από τους κορυφαίος βολεϊμπολίστες όλων των εποχών που τίμησε το ελληνικό βόλεϊ με την παρουσία του στα δικά μας γήπεδα.

Όταν ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε την απόκτησή του το 2005, η είδηση προκάλεσε παροξυσμό στους φίλους της ομάδας, αλλά ούτε αυτοί γνώριζαν ακριβώς το μέγεθος του Ντάντε. Θεωρήθηκε ως ο Ροναλντίνιο του βόλεϊ για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ήταν του ιδίου βεληνεκούς στο παγκόσμιο στερέωμα στο άθλημά τους (ο Ροναλντίνιο την εποχή εκείνη μεσουρανούσε) και δεύτερον γιατί αμφότεροι είχαν το ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Το χαμόγελό τους! Μονίμως χαμογελαστοί.

Ένα χαμόγελο που δεν έφυγε ποτέ από τα χείλη του, ακόμα και στα δύσκολα, ακόμα κι όταν η ζωή του φέρθηκε σκληρά και το παιδί του γεννήθηκε με πρόβλημα υγείας. Ποτέ δεν έχασε τη θετική του σκέψη, δεν άλλαξε τη βιοθεωρία του, δεν άφησε να τον πάρει από κάτω. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε ένα πρωτάθλημα (2006), δύο κύπελλα (2007-2008) και ένα σούπερ καπ (2007), λατρεύτηκε όσο λίγοι και όταν το 2008 έφυγε από την ομάδα για την Ντιναμό Μόσχας που του έδωσε ένα… αστρονομικό πόσο για να υπογράψει, κανείς δεν τον ξέχασε. Άπαντες είχαν συνειδητοποιήσει την αίγλη που πρόσφερε στο ελληνικό βόλεϊ το πέρασμά του από τη χώρα μας.

Στα μέρη μας ξανάρθε το 2016 για λογαριασμό του ΠΑΟΚ και δεν ήταν λίγοι οι «ασεβείς» που πίστευαν ότι ήρθε για τα τελευταία ένσημα. Οι φωνές αυτές δυνάμωναν στη διάρκεια της σεζόν, με τις μέτριες εμφανίσεις του στην κανονική διάρκεια, αλλά όσοι γνώριζαν το άθλημα και κυρίως τον ίδιο τον Ντάντε, προέτρεπαν τους φίλους του ΠΑΟΚ να κάνουν υπομονή. Ο Βραζιλιάνος θα «μιλούσε» όταν έπρεπε, στα πλέι οφς δηλαδή και πράγματι επιβεβαιώθηκαν. Ο διεθνής ακραίος συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος (2017) από το «δικέφαλο» και όλοι είχαν να λένε ένα πράγμα, ότι μπορεί τα μαλλιά του να είχαν ασπρίσει, αλλά το χαμόγελο του δεν έφυγε ποτέ, ίδιο και απαράλλαχτο, σαν να ήταν… κολλημένο στα χείλη του.

Πάντα νηφάλιος, απολάμβανε το παιχνίδι και είναι χαρακτηριστικό ότι ποτέ δεν έχει καταγραφεί κάποια αρνητική του δήλωση, ακόμα και μετά από ήττες, από κακές εμφανίσεις, από εχθρικές διαιτησίες. Έκανε το βόλεϊ τρόπο ζωής, ήταν το… ταξίδι του, το ταξίδι της ζωής του και τώρα αποφάσισε να βάλει τέλος σε αυτό. Γυρνώντας πίσω, βλέπει δεκάδες μετάλλια και τίτλους (είτε ομαδικούς είτε προσωπικούς) με την εθνική του ομάδα και με τους συλλόγους που αγωνίστηκε. Ο Άμαραλ Ντάντε φόρεσε τη φανέλα της χώρας του από το 1999 έως το 2013 κατακτώντας όλους τους διεθνείς τίτλους!

Τώρα ήρθε η στιγμή , μετά από 23 χρόνια λαμπρής καριέρας, να αφήσει τα τάραφλεξ και να κάνει ένα ακόμα όνειρό του πραγματικότητα. Να αναπτύξει ένα κοινωνικό πρότζεκτ (όπως ο ίδιος αναφέρει στην ανακοίνωση της απόσυρσής του) και να ασχοληθεί με τα φτωχά παιδιά, μαθαίνοντας τους αυτό που γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα, βόλεϊ!

Ίσως βρει και περισσότερο χρόνο να περνάει στη φάρμα που έχει στη γενέτειρά του. Και όταν θα κάνει στο μυαλό του μια αναδρομή για το τι ακριβώς κατάφερε όλα αυτά τα χρόνια στα γήπεδα όλου του πλανήτη, σίγουρα θα σχηματίζεται στο πρόσωπο του αυτό το χαμόγελο που τον χαρακτήριζε σε όλη του την πορεία.

Όλοι θα τον θυμόμαστε σαν τον πιο γήινο σουπερ σταρ, που δίδαξε ήθος, που χάρισε λάμψη στον αθλητισμό μας και που μας έμαθε πώς να αντιμετωπίζουμε τους αγώνες, που όσο σημαντικοί κι αν ήταν, είτε τελικοί είτε φιλικοί, τους απολάμβανε. Μαζί με το… αιώνιο χαμόγελό του, συνδυάζονταν πάντα μια φράση, αυτό το «φίλε μου, φίλε μου» που έλεγε σε όποιον τον προσέγγιζε για να μιλήσει ή φωτογραφηθεί μαζί του. Καλή συνέχεια «φίλε μου» σε ότι κι αν κάνεις από εδώ και πέρα και σε ευχαριστούμε για την τιμή που μας έκανες να σε καμαρώσουμε από κοντά να αγωνίζεσαι.