Τελικά είναι μόνο θέμα τύχης;

Το τέλος της αναμέτρησης με την Μπενφίκα βρήκε τον Ολυμπιακό με το ενάμιση πόδι στην επόμενη φάση του Champions League. Του αρκεί πλέον η νίκη την τελευταία αγωνιστική εντός με την Άντερλεχτ για να την οριστικοποιήσει, χωρίς να τον απασχολεί η έκβαση των υπολοίπων αγώνων του γκρουπ. Με βάση το τι έχουμε δει, μέχρι τώρα, στα παιχνίδια του ομίλου είναι στο χέρι του να επιβληθεί των νεαρών και άπειρων Βέλγων.

Ο βαθμός έκπληξη που πήραν τα πιτσιρίκια της ομάδας των Βρυξελλών στην έδρα της πολυδιαφημισμένης παρέας του Ζλάταν και των υπολοίπων αστέρων είναι περισσότερο απόρροια της βαρεμάρας και του μπλαζέ ύφους των γηπεδούχων και λιγότερο της ποιότητας που έβγαλαν οι φιλοξενούμενοι στο χορτάρι του Παρκ ντε Πρενς.

Αν και είναι κάπως πρόωρο να κάνει κάποιος αποτίμηση της φετινής παρουσίας του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, με δύο αγωνιστικές να απομένουν και με τις θέσεις του γκρουπ να είναι ακόμα θεωρητικά ανοικτές, εντούτοις κάποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν. Αν οι ερυθρόλευκοι κατακτήσουν εν τέλει την πρόκριση θα την οφείλουν σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Ρομπέρτο, τον Ισπανό πορτιέρο που απέκτησαν το καλοκαίρι κατόπιν απαίτησης του Μίτσελ.

Και στις δύο νίκες που έχει πάρει μέχρι τώρα ο πρωταθλητής Ελλάδας η συμβολή του ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική. Πολλοί θα πουν ότι ο Ολυμπιακός φέτος έχει μαζί του όση τύχη δεν είχε όλα τα προηγούμενα χρόνια στην διοργάνωση. Η αλήθεια όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Σίγουρα τόσο οι Βέλγοι στις Βρυξέλλες όσο και οι Πορτογάλοι χθες στο Φάληρο έχασαν ένα τσουβάλι ευκαιρίες. Από την άλλη όμως ο τερματοφύλακας δεν λογίζεται ως ενεργό μέλος μιας ποδοσφαιρικής ενδεκάδας;

Υπάρχει στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου ομάδα που να πήγε ψηλά, είτε σε επίπεδο συλλογικό είτε σε επίπεδο εθνικών ομάδων, που να μην είχε στις τάξεις κορυφαίο ή έστω αξιοπρεπή φύλακα των γκολπόστ της; Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από την Βραζιλία του 1982 που από την μέση και μπροστά κένταγε αλλά είχε έναν επιεικώς αστείο τερματοφύλακα που την καταδίκασε στα κρίσιμα δεν υπάρχει.

Κοιτώντας την αγωνιστική ταυτότητα των πρωταθλητών Ελλάδας παρατηρεί κανείς πως η παρουσία του Ρομπέρτο και τα αποτελέσματα που παίρνει η ομάδα κρύβει καλά κάποιες ανορθογραφίες κυρίως στην ανασταλτική λειτουργία. Για να φθάνουν τόσο συχνά και κυρίως τόσο εύκολα οι αντίπαλοι μπροστά στο τέρμα του Ολυμπιακού κάτι δεν γίνεται σωστά. Οι χαφ δεν μαρκάρουν πολύ, με εξαίρεση τον Σάμαρη, οι πλάγιοι επιθετικοί δεν ντουμπλάρουν πάντα στις πλευρές των μπακ και οι στόπερ λόγω έλλειψής καλής τεχνικής δυσκολεύονται ή πιο σωστά φοβούνται να βγάλουν με ηρεμία την μπάλα από την περιοχή τους.

Τα αποτελέσματα πολλές φορές κρύβουν την αλήθεια και οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Στο χθεσινό παιχνίδι, όπως και σε αυτό των Βρυξελλών, ο Ολυμπιακός ήταν και τυχερός. Δεν ήταν μόνο όμως τυχερός. Σε κάθε περίπτωση αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Η πρόκριση αν και εφόσον έρθει θα είναι έτσι και αλλιώς μεγάλη επιτυχία. Η επιλογή της διοίκησης το καλοκαίρι να αλλάξει εκ βάθρων την ομάδα από την στελέχωση του ρόστερ μέχρι και τις θέσεις κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος φαίνεται να δικαιώνεται. Η αρχική γκρίνια για τον προπονητή έχει εσχάτως μεταβληθεί σε απόλυτη στήριξη από κόσμο και διοίκηση.

Εν κατακλείδι η φετινή διαφαινόμενη πρόκριση των ερυθρολεύκων αποδεικνύει για μια ακόμα φορά γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Εκεί που άλλες καλύτερες και πιο ποιοτικές ομάδες του Ολυμπιακού απέτυχαν η φετινή μάλλον τα καταφέρνει. Είναι και θέμα συγκυριών και θέμα τύχης, κλήρωσης, αντιπάλων αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και αποτέλεσμα δουλειάς ενός επιτελείου ανθρώπων που προσπαθούν καθημερινά για τον σύλλογο μην το ξεχνάμε. Είναι επίσης και μια απάντηση σε όλους αυτούς που το μόνο που ξέρουν είναι να ενεργούν διασπαστικά για την ομάδα τους πριν ακόμα έρθουν τα πρώτα αποτελέσματα.