Δεν ταιριάζουν δάκρυα για αυτήν την Ισπανία

Με το τέλος του χθεσινού αγώνα της Ισπανίας με τη Χιλή επιβεβαιώθηκε αυτό που αρκετοί σιγοψιθύριζαν πριν από την έναρξη του Μουντιάλ. Οι κουρασμένοι και με πολλά ματς επιβαρυμένοι παίκτες του Βιθέντε ντελ Μπόσκε αποκλείστηκαν από την πρώτη φάση της διοργάνωσης, αφού μετά την συντριβή της πρεμιέρας από τους Ολλανδούς δεν τα κατάφεραν ούτε απέναντι στην Χιλή παίρνοντας έτσι, κάπως πρόωρα είναι η αλήθεια, τον δρόμο της επιστροφής.

Η φετινή Ισπανία δεν είναι η μοναδική κάτοχος που φεύγει από την επόμενη διοργάνωση τόσο νωρίς. Στο πρόσφατο παρελθόν οι Γάλλοι το 2002 και οι Ιταλοί το 2010 την έπαθαν με τον ίδιο τρόπο. Το ερώτημα που τίθεται από χθες είναι αν ο αποκλεισμός αυτός σηματοδοτεί και το τέλος μιας εποχής στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Κατά την γνώμη μου όχι.

Στο υπάρχον ρόστερ των μέχρι πρότινος πρωταθλητών κόσμου και Ευρώπης βρίσκονται παίκτες οι οποίοι σαφώς και μπορούν να αποτελέσουν βασικό κορμό για τα επόμενα μεγάλα ραντεβού. Μπουσκέτς, ντε Χέα, Χάβι Μαρτίνεθ, Κόκε, Μάτα, Φάμπρεγας, Ντιέγκο Κόστα είναι μόνο μερικοί από αυτούς. Κανείς δεν ισχυρίζεται πως οι αποχωρήσεις των Τσάβι, Αλόνσο, Κασίγιας, Βίγια και ίσως του Ινιέστα, που πάντως είναι πιο μικρός, δεν είναι πλήγμα για την αγωνιστική ταυτότητα των Ισπανών, όμως η πληθώρα ταλέντων που έρχονται από τις πιο μικρές εθνικές τους ομάδες είναι ικανά να κάνουν την μετάβαση στην νέα εποχή πιο εύκολη. Για μια εξαετία η " φούρια ρόχα" σήκωσε ότι τίτλο διεκδίκησε με εξαίρεση το περυσινό Κύπελλο Συνομοσπονδιών.

Το επίτευγμα των αθλητών αυτών είναι μοναδικό. Με ένα στυλ παιχνιδιού, που βασίστηκε στον τρόπο ανάπτυξης της Μπαρτσελόνα, και έχει φανατικούς φίλους και εχθρούς επέβαλαν τον νόμο τους ανεξαρτήτως δυναμικής των αντιπάλων. Πολλοί από χθες, εντός και εκτός Ισπανίας, επιτίθενται στον προπονητή για τις επιλογές του. Ότι δηλαδή Νεγρέδο και Γιορέντε που έμειναν εκτός θα ήταν πιο χρήσιμοι από τον τραυματία μέχρι πρόσφατα Ντιέγκο Κόστα και τον μόνιμα, τα τελευταία χρόνια, σε πτώση Τόρες που κλήθηκαν.

Ότι ο Ίσκο μετά και την αναγκαστική απουσία λόγω τραυματισμού του Νάβας δεν μπορεί να μένει εκτός. Ίσως και να έχουν δίκιο. Η αλήθεια είναι όμως αλλού. Το βασικό πρόβλημα των Ισπανών δεν ήταν οι επιλογές αλλά η κούραση. Σχεδόν όλη η ενδεκάδα τους αποτελείτο από ποδοσφαιριστές που έφθασαν με τις ομάδες τους μέχρι το τέλος στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα.Ρεάλ Μαδρίτης, Ατλέτικο ήταν το ζευγάρι του τελικού στο Champions League. Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα επί σχεδόν μια εξαετία δίνουν πάνω από εξήντα παιχνίδια την σεζόν.

Άνθρωποι είναι όχι ρομπότ. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να ξεγράψει την Ισπανία επειδή απέτυχε στο φετινό Μουντιάλ. Είναι βέβαιο πως θα επιστρέψουν και μάλιστα σύντομα στην διεκδίκηση των κορυφαίων τίτλων. Η γενιά αυτή κατάφερε κάτι που στο παρελθόν ποδοσφαιριστές εξίσου μεγάλης κλάσης δεν πλησίασαν καν. Ποιος ξεχνά το χαρακτηρισμό λούζερ που τους απέδιδαν όλοι τις προηγούμενες δεκαετίες, όταν το τρένο των προκριματικών που συνήθως ήταν οι Ισπανοί εκτροχιαζόταν στις μεγάλες διοργανώσεις. Αξίζουν επομένως κάθε χειροκρότημα για τα επιτεύγματα τους και τις ποδοσφαιρικές παραστάσεις που μας πρόσφεραν.